အင္း.....ဒီေန႔ေတာ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကေလးမွာ ၾကည့္မေကာင္း ႐ႈမေကာင္းျဖစ္ေနတာေလးေတြကုိ ျပဳျပင္ဘုိ႔ႀကိဳးစားရင္း ဖင္ခၽြန္းသြားလုိ႔ နဂုိေရ အေနအထားကုိ ျပန္ေရာက္ေအာင္ မနည္းဘဲ အားထုတ္လုိက္ရတယ္။ ၀ွီး...ဘေလာ့ဂ္ကေလးတခု လုပ္ရတာ တယ္လဲ ပင္ပန္းပါကလား ဟ႐ုိ႕။ အုိ....ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္....အားမေလွ်ာ့ဘူးကြ။
တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ကုိယ္သြားလည္ေနက် ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ထုံးစံအတုိင္း သြားဖတ္ျဖစ္တယ္။ (အမွန္ကေတာ့ သူမ်ားဆီက Source Code ကုိ နည္းနည္းသြားေခ်ာင္းတာလုိ႔ေျပာရင္ ပုိမွန္မယ္။) ညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႔စ္ေတြ အသစ္တင္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ မႏၱေလးသြားၿမိဳ႕လား(၁) က ထုံးစံအတုိင္း ဖတ္လုိ႔ေကာင္းေန တာကုိ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ကုိယ္က အညာသားဆုိေတာ့ အညာအေၾကာင္းမ်ားေျပာရင္ အညာရနံ႕ကေလးကုိပါ တကယ္ေျပးသတိရေတာ့တာကုိး။ အဲ...ဒီေန႔မွာ ပုိ႔စ္ ၁၀၀၀ ျပည့္တယ္ဆုိဘဲ။ ကြန္ကရက္ က်ဴေလးရွင္းပါဗ်ဳိး။
သူမ်ားကုိ ကြန္ကရက္က်ဴးေလးရွင္း လုပ္ရင္း ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္မိျပန္ ေတာ့....ခ်စ္အားငယ္ရသူမယ္.......ခ်စ္အားငယ္ရသူမယ္......လုိ႔ ေဒၚမာမာေအးရဲ႕ အသံမ်ဳိးေလးနဲ႔ ရင္ထဲအသဲထဲကေန မခ်ိတင္ကဲ ဟစ္ေႂကြးခ်င္မိပါေတာ့တယ္။ တဆက္တည္းမွာဘဲ တရံေရာအခါက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေျပာျပခဲ့ဘူးတဲ့ ကာတြန္းေလးကုိ ေျပးသတိရမိရဲ႕။ ဒီလုိပါ။ တခ်ဳိ႕ေသာ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္းေတြဟာ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ လာေလေလ အဲဒီလုပ္ငန္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အရွိန္ၾသဇာကလည္း ႀကီးမားလာေလေလပါတဲ့။ အဲဒီေတာ့ မိမိ ကုန္ပစၥည္း တံဆိပ္မွာ မူလလက္ေဟာင္းဆုိတာတုိ႔၊ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က စတင္ထူေထာင္ခဲ့သည္ ဆုိတာမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ထည့္ေလ႔ရွိၾကပါသတဲ့ဗ်ာ။ Since 1950 ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲ....အဲဒီကာတြန္းမွာေတာ့ ဆုိင္ကေလး တဆုိင္ကုိ ဆြဲျပထားတယ္။ သူ႔ဆုိင္ေရွ႕မွာလည္း ဆုိင္နာမည္ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ဘာနဲ႔ က်က်နန ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္...ဆုိင္နာမည္ေအာက္က တည္ေထာင္တဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ ေနရာမွာက်ေတာ့ ...Since yesterday....လုိ႔ ေရးထားပါသတဲ့ဗ်ား။
ေအးေလ....အခုေတာ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကလည္း အဲဒီကာတြန္းလုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲ။ အုိ...ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္...အားမေလွ်ာ့ဘူးကြ။ (ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္...အားတင္းျခင္း)။ ဟုိ ကလင္မင္းတီး ဘူတာအဆင္းမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တ႐ုတ္စကားပုံလုိေပါ့။ ဘာတဲ့ မုိင္ေထာင္ခ်ီတဲ့ ခရီးဟာ ပထမဦးဆုံးေျခတလွမ္းနဲ႔ အရင္ စရတယ္....ဆုိလား၊ ဘာလား။
တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ကုိယ္သြားလည္ေနက် ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ထုံးစံအတုိင္း သြားဖတ္ျဖစ္တယ္။ (အမွန္ကေတာ့ သူမ်ားဆီက Source Code ကုိ နည္းနည္းသြားေခ်ာင္းတာလုိ႔ေျပာရင္ ပုိမွန္မယ္။) ညီလင္းဆက္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႔စ္ေတြ အသစ္တင္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ မႏၱေလးသြားၿမိဳ႕လား(၁) က ထုံးစံအတုိင္း ဖတ္လုိ႔ေကာင္းေန တာကုိ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ကုိယ္က အညာသားဆုိေတာ့ အညာအေၾကာင္းမ်ားေျပာရင္ အညာရနံ႕ကေလးကုိပါ တကယ္ေျပးသတိရေတာ့တာကုိး။ အဲ...ဒီေန႔မွာ ပုိ႔စ္ ၁၀၀၀ ျပည့္တယ္ဆုိဘဲ။ ကြန္ကရက္ က်ဴေလးရွင္းပါဗ်ဳိး။
သူမ်ားကုိ ကြန္ကရက္က်ဴးေလးရွင္း လုပ္ရင္း ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္မိျပန္ ေတာ့....ခ်စ္အားငယ္ရသူမယ္.......ခ်စ္အားငယ္ရသူမယ္......လုိ႔ ေဒၚမာမာေအးရဲ႕ အသံမ်ဳိးေလးနဲ႔ ရင္ထဲအသဲထဲကေန မခ်ိတင္ကဲ ဟစ္ေႂကြးခ်င္မိပါေတာ့တယ္။ တဆက္တည္းမွာဘဲ တရံေရာအခါက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေျပာျပခဲ့ဘူးတဲ့ ကာတြန္းေလးကုိ ေျပးသတိရမိရဲ႕။ ဒီလုိပါ။ တခ်ဳိ႕ေသာ လုပ္ငန္းကုိင္ငန္းေတြဟာ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ လာေလေလ အဲဒီလုပ္ငန္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အရွိန္ၾသဇာကလည္း ႀကီးမားလာေလေလပါတဲ့။ အဲဒီေတာ့ မိမိ ကုန္ပစၥည္း တံဆိပ္မွာ မူလလက္ေဟာင္းဆုိတာတုိ႔၊ ဘယ္ႏွခုႏွစ္က စတင္ထူေထာင္ခဲ့သည္ ဆုိတာမ်ဳိးတုိ႔ကုိ ထည့္ေလ႔ရွိၾကပါသတဲ့ဗ်ာ။ Since 1950 ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲ....အဲဒီကာတြန္းမွာေတာ့ ဆုိင္ကေလး တဆုိင္ကုိ ဆြဲျပထားတယ္။ သူ႔ဆုိင္ေရွ႕မွာလည္း ဆုိင္နာမည္ဆုိင္းဘုတ္နဲ႔ ဘာနဲ႔ က်က်နန ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္...ဆုိင္နာမည္ေအာက္က တည္ေထာင္တဲ့ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ ေနရာမွာက်ေတာ့ ...Since yesterday....လုိ႔ ေရးထားပါသတဲ့ဗ်ား။
ေအးေလ....အခုေတာ့ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ကလည္း အဲဒီကာတြန္းလုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါဘဲ။ အုိ...ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္...အားမေလွ်ာ့ဘူးကြ။ (ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္...အားတင္းျခင္း)။ ဟုိ ကလင္မင္းတီး ဘူတာအဆင္းမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တ႐ုတ္စကားပုံလုိေပါ့။ ဘာတဲ့ မုိင္ေထာင္ခ်ီတဲ့ ခရီးဟာ ပထမဦးဆုံးေျခတလွမ္းနဲ႔ အရင္ စရတယ္....ဆုိလား၊ ဘာလား။
အင္း......အခုေတာ့ အိပ္ေတာ့မယ္။ ဂြဒ္ႏုိက္....
ကုိေပါ
ေအာက္တုိဘာ ၃၀။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
ေအာက္တုိဘာ ၃၀။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္။
.jpg)
1 comments:
ဘယ္မွာလဲ ဆီဗံုး.. ဟြန္း
ဆီဗံုးတခု အျမန္ေထာင္ပါဗ်ိဳ႔.. ႏို႔မို႔ဆို ကြန္မန္႔ေရးရတာ ပ်င္းလြန္းလို႔ ဟိ
Post a Comment