ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ က်ေနာ့္အျမင္ (၃)

Share |

ၿပီးခဲ့ေသာ အပုိင္း(၁) ႏွင့္ အပုိင္း(၂) တြင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအား လက္ရွိအေျခအေနသုိ႔ တြန္းပုိ႔ခဲ့ေသာ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးႏွစ္ခုအေၾကာင္းကုိ ေရးခဲ့ပါသည္။

၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးအၿပီးတြင္ ျမန္မာစစ္အစုိးရသည္ ျပည္သူလူထု၏ ဒီမုိကေရစီအေပၚလုိလားသည့္ဆႏၵႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ၏ ဖိအားေပးမႈတုိ႔ကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳရန္ မစြမ္းသာေတာ့ဘဲ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ျပသရမည့္ အေျခအေနသုိ႔ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဆုိက္ေရာက္လာခဲ့သည္။

ျပည္သူလူထု လုိလားသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆုိသည္မွာ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တမႈရွိေသာ၊ ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရွိေသာ၊ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈရွိေသာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး ကိစၥအဝဝတြင္ ျပည္သူ႕အက်ဳိးအတြက္ အစုိးရႏွင့္ အစုိးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ေသာ၊ အစုိးရ႐ုံးဌာနအသီးသီး ႏွင့္ ရာထူးအဆင့္ဆင့္တြင္ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခင္းကင္းေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္တရပ္ကုိ လုိလားၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လူအမ်ားစုဆႏၵႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ လုိလားေတာင့္တၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားသည္ ျပည္သူလူထုလုိလားေသာ ႏုိင္ငံေရးစနစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းရန္အေျခအေနသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ေနျခင္း ရွိမရွိ ဆုိသည္ကုိ ဆန္းစစ္ရန္ လုိပါသည္။ ေရွးဦးစြာ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ လက္ရွိအာဏာရအစုိးရ အေပၚက်ေနာ့္အျမင္ကုိ တင္ျပလုိပါသည္။

လူထုအုံႂကြမႈမ်ားႏွင့္ အေထြေထြ ၾကပ္တည္းမႈမ်ား၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ စစ္အစုိးရအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိ လုပ္ရမည့္အေျခသုိ႔ ဆုိက္ေရာက္လာရေသာ္လည္း အာဏာရွင္တုိ႔မည္သည္ အာဏာကုိ အလြယ္တကူ လက္လႊတ္ေပး႐ုိးထုံးစံမရွိ၊ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ က်ားကုတ္က်ားခဲ ဖက္တြယ္ထားတတ္သည့္ သေဘာသဘာဝရွိသည့္အတုိင္း စစ္အစုိးရသည္လည္း အာဏာကုိ ဆက္လက္ဖက္တြယ္ထားရန္ ႀကဳိးပမ္းမႈႀကီးတရပ္ကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးအၿပီးတြင္ (ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မၿပီးႏုိင္ မစီးႏုိင္၊ ရပ္ခ်ည္နားခ်ည္ က်င္းပျပဳလုပ္ေနေသာ အမ်ဳိးသားညီလာခံ) ေညာင္ႏွစ္ပင္ညီလာခံအား ကတုိက္က႐ုိက္ ျပန္လည္ ေခၚယူက်င္းပကာ စစ္ဗုိလ္တမတ္သား ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ ၄င္းတုိ႔အလုိက် အၿပီးသတ္ ေရးဆြဲေစခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ တြင္ ျပည္လုံးကၽြတ္ဆႏၵခံယူ၍ ထုိအေျခခံဥပေဒကုိ အတင္းအၾကပ္ အတည္ျပဳခဲ့ပါသည္။ အတင္းအၾကပ္ဟု သုံးႏႈန္းရသည္မွာ ထုိဆႏၵခံယူပြဲ၏ လြတ္လပ္မႈမရွိပုံ၊ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိပုံ၊ တရားမွ်တမႈမရွိပုံကုိ ျမန္မာသိ၊ ကမၻာသိ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္သူလူထု၏ လုိလားေတာင့္တခ်က္မ်ားကုိ ျဖည့္ဆီးေပးႏုိင္ျခင္း အလွ်ဥ္းမရွိသည့္ အေျခခံဥပေဒျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာသည္ ျပည္သူလူထုထံက မဆင္းသက္ဘဲ စစ္ေကာင္စီႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ထံတြင္သာ တည္ေနသျဖင့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ႏွင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနေသာ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒႀကီးတခု ျဖစ္ေနေလသည္။ လူထုဆႏၵခံယူပြဲမတုိင္မီကဆုိလွ်င္ ထုိအေျခခံဥပေဒကုိ ဆန္႔က်င္ၾကသည့္အေနျဖင့္ “စစ္ကၽြန္အျဖစ္ ႏြံနစ္မခံ”ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားႏွင့္ပင္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကပါသည္။

စစ္အစုိးရသည္ ၄င္းတုိ႔အလုိက် ေရးဆြဲထားေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံမွ်ႏွင့္ မတင္းတိမ္ မျပည့္စုံႏုိင္ေသး။ ထုိဖြဲ႕စည္းပုံကုိ အသက္သြင္းေပးမည့္ ၂၀၁၀ ပါတီစုံဒီမုိကေရစီအေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ စစ္တပ္ကုိ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳသည့္ ႀကံဖြံ႕ပါတီ အႏုိင္ရရွိေရးသည္လည္း ၄င္းတုိ႔အတြက္ ေသေရးရွင္ေရးတမွ် အေရးႀကီးေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားမွ်တျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္း အလ်ဥ္းကင္းေသာ ပါတီမ်ားမွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒ၊ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒမ်ားကုိ ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္မီ ထုတ္ျပန္ေၾကညာလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ၿပဳိင္ဖက္မ်ားကုိ အပုိင္ ခ်ည္ၿပီးတုပ္ၿပီး စီမံလုိက္ျပန္သည္။ ထုိဥပေဒမ်ားတရားမွ်တျခင္း အလ်ဥ္းကင္းသည့္အတြက္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ ထုိစဥ္က ပါတီမွတ္ပုံတင္ျခင္း၊ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ျခင္းမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးဉာဏ္ဝင္းမွတဆင့္ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္လည္း ထုိစဥ္က ထုိသေဘာအတုိင္းပင္ ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။

တဖန္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိယ္၌သည္ပင္လွ်င္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားအရ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲဟု ေခၚဆုိရန္ အင္မတန္ ခဲယဥ္းလွေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ မုိးေပၚက က်လာေသာ ႀကဳိတင္မဲမ်ား၊ မဲသမာမႈမ်ား၊ ဖိအားေပး မဲထည့္ခုိင္းမႈမ်ား စသျဖင့္ မသမာမႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ၂၀၀၈ ဖြံ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတည္းဟူေသာ က်ားေသကုိ စတင္အသက္သြင္း မန္းမႈတ္ေပးသည့္ ဂါထာမႏၱန္တခုဆုိလွ်င္ မွားမည္မထင္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရေသာ္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္သူလူထုဆႏၵအတုိင္း ေရြးဆြဲထားသည့္ ဖြဲ႕စည္းပုံမဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာသည္လည္း ျပည္သူ႕ထံမွ မဆင္းသက္၊ ဒီမုိကေရစီစနစ္ႏွင့္လည္း မညီၫြတ္ စသင့္ အဂၤါဆုိးမ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ အေျခခံဥပေဒဆုိးႀကီးတရပ္သာျဖစ္ပါသည္။ တဖန္ ယခုလက္ရွိအာဏာရအစုိးရသည္လည္း မတရားသည့္ ပါတီမွတ္ပုံတင္ျခင္း ဥပေဒ၊ မတရားသည့္ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ တရားမွ်တမႈမရွိသည့္ေရြးေကာက္ပြဲ တုိ႔အားကုိးျဖင့္ အာဏာရလာသည့္ အစုိးရျဖစ္ေနျပန္ပါသည္။ ထုိတဖက္သတ္ေရးဆြဲထားသည့္ဖြဲ႕စည္းပုံႏွင့္ ထုိမတရားသျဖင့္ အာဏာရလာသည့္ အစုိးရတုိ႔ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္ၿပီး အဖက္ဖက္က ယုိယြင္းေနသာ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည္မွာ ယေန႔လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ အေျခအေနမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ဆုိလွ်င္ လက္ရွိအေျခအေနသည္ ႏုိင္ငံေရးစနစ္အရလည္းေကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအစုိးရ အေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူလူထု လုိလားေတာင့္တေနေသာ အေျခအေနတရပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနျခင္း အလွ်ဥ္းမရွိေသးဟုသာ သုံးသပ္ရေပေတာ့မည္။

ဤကား လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ လက္ရွိအာဏာရအစုိးရအေပၚ က်ေနာ္၏ အျမင္ျဖစ္ပါသည္။ ေရွ႕လာမည့္ အပုိင္း(၄)တြင္ လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးသည္ အေျပာင္းအလဲသုိ႔ ဦးတည္ေနၿပီေလာဟူေသာ ေမးခြန္းအေပၚ က်ေနာ္၏ အျမင္္ကုိလည္းေကာင္း၊ အပုိင္း(၅)တြင္ အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္လာႏုိင္ဖြယ္ရွိေသာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအေပၚ က်ေနာ္၏ မွန္းဆခ်က္မ်ားကုိ ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ယခု သီတင္းပတ္မ်ားအတြင္း ႐ုံးခ်ိန္ျပင္ပ အလုပ္အင္မတန္မ်ားေနသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕တြင္ စာထုိင္ေရးခ်ိန္ တနာရီျပည့္ေအာင္ပင္ မရႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ သြားရင္းလာရင္း လက္ကုိင္ဖုန္းေပၚတြင္ ေဖ့စ္ဘြတ္ဝင္၊ သတင္းဖတ္ လုပ္ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အပုိင္းမ်ားခြဲၿပီး နည္းနည္းခ်င္းေရး၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတင္ ျခင္းမွ်သာ ျပဳႏုိင္ပါေၾကာင္း ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူမ်ားအား ႀကဳိတင္အသိေပးအပ္ပါသည္။)

(ဆက္ရန္)