ျငင္းခုံျခင္း၊ စကားစစ္ထုိးျခင္းတုိ႔သည္ မတူညီေသာ အယူအဆမ်ား၊ အျမင္မ်ား ထိပ္တုိက္ေတြ႕ေသာအခါ သူ႕ဘက္ကုိယ့္ဘက္ အျပန္အလွန္အခ်ီအခ် ေျပာဆုိၾကျခင္း၊ ေရးသားၾကျခင္း၊ ထုတ္ေဖာ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ေလာကတြင္ အက်ဳိးမမ်ားသည့္ ျငင္းခုံမႈမ်ားရွိသလုိ၊ အက်ဳိးရွိသည့္ ျငင္းခုံမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္မူ ျငင္းခုံျခင္း၊ စကားစစ္ထုိးျခင္းကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ၾကရသည္။
လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ စကားစစ္ထုိးျခင္း၊ ျငင္းခုံျခင္းမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ ကိစၥတရပ္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာႏုိင္ငံမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား၊ သမၼတမ်ားသည္ စကားစစ္ထုိးေကာင္းသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္ထဲရွိ အစုိးရႏွင့္ အတုိက္အခံတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္လ်က္ ျငင္းခုံ စကားစစ္ထုိးၾကသည္မွာ အင္မတန္ အားက်အတုယူဖြယ္ေကာင္းသည္။ အေမရိကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သမၼတေလာင္းတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္စကားစစ္ထုိးၾကသည္ကုိ ၾကည့္လ်က္ ျပည္သူမ်ားက ၄င္းတုိ႔၏ မူဝါဒႏွင့္ အရည္အခ်င္းမ်ားအေပၚ အကဲျဖတ္ၾကသည္။
ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ား၊ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၊ ေတြးေခၚပညာရွင္မ်ား စသူတုိ႔မွာ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအရ ျငင္းခုံျခင္း၊ စကားစစ္ထုိးျခင္းကုိ ေရွာင္ရွား၍မရ။ သိပၸံပညာတြင္လည္း သီအုိရီတရပ္သည္ ၄င္းအား မွားယြင္းသည္ဟု ခုိင္ခုိင္မာမာ သက္ေသမျပႏုိင္ေသးခင္အထိသာ ရွင္သန္ရပ္တည္ႏုိင္သည္။ သီအုိရီအသစ္တရပ္ေပၚလာၿပီး လက္ရွိ ရွိၿပီးသားသီအုိရီႏွင့္ ကြဲလြဲခဲ့သည္ရွိေသာ္ သီအုိရီအသစ္ကုိ မည္သည့္သိပၸံပညာရွင္ကမွ မ်က္စိစုံမွိတ္လ်က္ ဆိတ္ၿငိမ္စြာ လက္ခံလုိက္ၾကသည္မဟုတ္။ သီအုိရီတဖက္စီမွေန၍ သိပၸံပညာရွင္မ်ား အသီးသီးရပ္တည္ကာ ျငင္းခ်က္ထုတ္ၾကသည္။ ျငင္းခုံၾကသည္။ အျပန္အလွန္ အယူအဆ စစ္ထုိးပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္။ အနည္းနည္းအဖုံဖုံ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကသည္။ ဤသုိ႔ေသာ မွတ္ေက်ာက္မ်ား၊ ေဝဖန္မႈမ်ားကုိ လြန္ေျမာက္ေက်ာ္လြန္ႏုိင္မွသာ သီအုိရီအသစ္ကုိ လက္ခံၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ သိပၸံပညာသည္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ခဲ့သည္။ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းသည္လည္း တုိးတက္ခဲ့သည္။
ဟုတ္မွန္ၿပီး၊ အက်ဳိးရွိေသာစကားကုိ ၾကားရသူ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာအပ္သည္ဟု ဗုဒၶက ဆုိခဲ့သည္။ ဗုဒၶပင္လွ်င္ သူႏွင့္ အယူအဆ မတူညီေသာ ပုဂၢဳိလ္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စကားစစ္ထုိးခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
လူ႕ေလာကအတြင္းတြင္ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေရာေထြးဆက္ဆံကာ ေနထုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံး ျငင္းခုံျခင္းကုိ မလႊဲမေသြ ႀကဳံေတြ႕ရမည္၊ ျပဳလုပ္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ အေက်အလည္ အသည္းအသန္ ျငင္းခုံျခင္းသည္ လက္နက္အားကုိးျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္းထက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ႐ုိးမသားနည္းျဖင့္ မလွိမ့္တပတ္ေျဖရွင္းျခင္းထက္ေသာ္လည္းေကာင္း မ်ားစြာ ယဥ္ေက်းသည္။ မ်ားစြာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္သည္။ ျငင္းခုံျခင္းကုိ ဝါသနာမပါ၍ျဖစ္ေစ၊ မကၽြမ္းက်င္၍ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိးမရွိဟု ယူဆ၍ျဖစ္ေစ…. အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနရာတုိင္းတြင္ ျငင္းခုံရန္ဝန္ေလးကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါလွ်င္ သူတပါးတုိ႔၏ အစီအမံမ်ား၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ မတရားသျဖင့္ အႏုိင္အထက္ ျပ႒ာန္းသမွ်တုိ႔သာ လႊမ္းမုိးသြားၿပီး မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားလည္း တစထက္တစ ေလ်ာ့ပါး ဆုံး႐ႈံးသြားမည္ျဖစ္သည္။
ေလာကတြင္ အက်ဳိးမမ်ားသည့္ ျငင္းခုံမႈမ်ားရွိသလုိ၊ အက်ဳိးရွိသည့္ ျငင္းခုံမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္မူ ျငင္းခုံျခင္း၊ စကားစစ္ထုိးျခင္းကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ၾကရသည္။
လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္တြင္ စကားစစ္ထုိးျခင္း၊ ျငင္းခုံျခင္းမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ ကိစၥတရပ္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာႏုိင္ငံမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား၊ သမၼတမ်ားသည္ စကားစစ္ထုိးေကာင္းသူမ်ားလည္း ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္ထဲရွိ အစုိးရႏွင့္ အတုိက္အခံတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မ်က္ႏွာကုိ ေစ့ေစ့ၾကည့္လ်က္ ျငင္းခုံ စကားစစ္ထုိးၾကသည္မွာ အင္မတန္ အားက်အတုယူဖြယ္ေကာင္းသည္။ အေမရိကန္သမၼတေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သမၼတေလာင္းတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္စကားစစ္ထုိးၾကသည္ကုိ ၾကည့္လ်က္ ျပည္သူမ်ားက ၄င္းတုိ႔၏ မူဝါဒႏွင့္ အရည္အခ်င္းမ်ားအေပၚ အကဲျဖတ္ၾကသည္။
ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ား၊ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၊ ေတြးေခၚပညာရွင္မ်ား စသူတုိ႔မွာ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအရ ျငင္းခုံျခင္း၊ စကားစစ္ထုိးျခင္းကုိ ေရွာင္ရွား၍မရ။ သိပၸံပညာတြင္လည္း သီအုိရီတရပ္သည္ ၄င္းအား မွားယြင္းသည္ဟု ခုိင္ခုိင္မာမာ သက္ေသမျပႏုိင္ေသးခင္အထိသာ ရွင္သန္ရပ္တည္ႏုိင္သည္။ သီအုိရီအသစ္တရပ္ေပၚလာၿပီး လက္ရွိ ရွိၿပီးသားသီအုိရီႏွင့္ ကြဲလြဲခဲ့သည္ရွိေသာ္ သီအုိရီအသစ္ကုိ မည္သည့္သိပၸံပညာရွင္ကမွ မ်က္စိစုံမွိတ္လ်က္ ဆိတ္ၿငိမ္စြာ လက္ခံလုိက္ၾကသည္မဟုတ္။ သီအုိရီတဖက္စီမွေန၍ သိပၸံပညာရွင္မ်ား အသီးသီးရပ္တည္ကာ ျငင္းခ်က္ထုတ္ၾကသည္။ ျငင္းခုံၾကသည္။ အျပန္အလွန္ အယူအဆ စစ္ထုိးပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္။ အနည္းနည္းအဖုံဖုံ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကသည္။ ဤသုိ႔ေသာ မွတ္ေက်ာက္မ်ား၊ ေဝဖန္မႈမ်ားကုိ လြန္ေျမာက္ေက်ာ္လြန္ႏုိင္မွသာ သီအုိရီအသစ္ကုိ လက္ခံၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤနည္းျဖင့္ သိပၸံပညာသည္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ခဲ့သည္။ လူ႕အဖြဲ႔အစည္းသည္လည္း တုိးတက္ခဲ့သည္။
ဟုတ္မွန္ၿပီး၊ အက်ဳိးရွိေသာစကားကုိ ၾကားရသူ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာအပ္သည္ဟု ဗုဒၶက ဆုိခဲ့သည္။ ဗုဒၶပင္လွ်င္ သူႏွင့္ အယူအဆ မတူညီေသာ ပုဂၢဳိလ္ေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စကားစစ္ထုိးခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
လူ႕ေလာကအတြင္းတြင္ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ေရာေထြးဆက္ဆံကာ ေနထုိင္သမွ်ကာလပတ္လုံး ျငင္းခုံျခင္းကုိ မလႊဲမေသြ ႀကဳံေတြ႕ရမည္၊ ျပဳလုပ္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ အေက်အလည္ အသည္းအသန္ ျငင္းခုံျခင္းသည္ လက္နက္အားကုိးျဖင့္ ေျဖရွင္းျခင္းထက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ႐ုိးမသားနည္းျဖင့္ မလွိမ့္တပတ္ေျဖရွင္းျခင္းထက္ေသာ္လည္းေကာင္း မ်ားစြာ ယဥ္ေက်းသည္။ မ်ားစြာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္သည္။ ျငင္းခုံျခင္းကုိ ဝါသနာမပါ၍ျဖစ္ေစ၊ မကၽြမ္းက်င္၍ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိးမရွိဟု ယူဆ၍ျဖစ္ေစ…. အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနရာတုိင္းတြင္ ျငင္းခုံရန္ဝန္ေလးကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါလွ်င္ သူတပါးတုိ႔၏ အစီအမံမ်ား၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ မတရားသျဖင့္ အႏုိင္အထက္ ျပ႒ာန္းသမွ်တုိ႔သာ လႊမ္းမုိးသြားၿပီး မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားလည္း တစထက္တစ ေလ်ာ့ပါး ဆုံး႐ႈံးသြားမည္ျဖစ္သည္။
.jpg)
19 comments:
အိမ္မွာဆို ”လူၾကီးကို ခံမေျပာနဲ႕” ေက်ာင္းမွာဆို ”ဆရာကို အထြန္႕မတက္နဲ႕” ပါတ္၀န္းက်င္မွာက်ေတာ့ ”ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံ မလုပ္နဲ႕” စသျဖင့္ ျပန္လွန္ေစာဒကတက္ခ်င္စိတ္ေလးေတြကို သင္းသတ္ခံခဲ့ရတာ ....။ မသိလို႕မွ မေမးရဲတာ ... သံသယရိွတာကိုေမးခြန္းမထုတ္ရဲတာ ... ကိုယ့္အျမင္ကို မဖြင့္ဟရဲတာ ... ေကာင္းတဲံ့ အစဥ္အလာ လို႕မထင္ဘူး..။ ပုဂၢိဳလ္ေရးမဆန္တဲ့ ျငင္းခုန္မွဳကို အားေပးခ်င္ပါတယ္။ Thesis, anti-thesis and then "synthesis" လို႕ ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္..။
ေဆြးေႏြးတာ အၿပဳသေဘာနဲ႕ ၿငင္းခံုတာ လိုအပ္ပါတယ္။
အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးျခင္းက ေကာင္းေပမယ့္ အျငင္းသန္ျခင္းကေတာ့ မေကာင္းဖူး ထင္ပါတယ္။ အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး (၁) ကိုယ့္အယူအဆ, ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရတယ္။ (၂) တစ္ဖက္သားရဲ့ အားနည္းခ်က္, ကိုယ္ရဲ့ အားသာခ်က္ကို ေ၀ဖန္ရတယ္။ (၃) ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကိုယ္က တစ္ဖက္သားရဲ့ အားသာခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကိုပါ ႐ိုး႐ိုးသားသားျမင္ၿပီး လက္ခံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ... စကားစစ္ထိုးပြဲကေန ေဆြးေႏြးအေျဖရွာျခင္းအသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး ပိုအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျဖမ်ိဳးရေကာင္း ရႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္သာအမွန္ဆိုတဲ့ တယူသန္ ခံယူခ်က္နဲ႔ အျငင္းသန္ေနမယ္... ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အေၾကာင္းရာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈေတြလုပ္လာမယ္ ရင္ေတာ့ လူမုန္းမ်ားတာပဲ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။
ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ၊ ေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ ျငင္းခုန္ရတာ အလြန္၀ါသနာပါတယ္။ လူႀကီးေတြနဲ႔က်ေတာ့ ေစာဒကတက္တာေပါ့။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ ေစာဒကတက္မိေတာ့ ဆရာ ဆရာမေတြ မ်က္မုန္းက်ဳိးတာ ခံရတယ္။
ျငင္းခုန္လြန္းေတာ့ ရန္မ်ားတယ္။ ေစာဒကတက္လြန္းေတာ့ အက်င့္ပါၿပီး ဘယ္ေနရာမဆို ဆန္႔က်င္ဘက္ ေတြးမိတယ္။ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ျငင္းခုန္မႈမ်ဳိး၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ေစာဒက တက္မႈမ်ဳိး ႀကိဳးစားၿပီး ေရွာင္ပါေတာ့တယ္။
အထက္မွာ ကိုဧရာေျပာခဲ့တာ နည္းလမ္းက်ပါတယ္။
ကေလးေတြငယ္ငယ္တည္းက ေဝဖန္ျငင္းခုန္လိုစိတ္ကို အတင္းဖိႏွိပ္ထားတာ မေကာင္းပါဘူး။
ျပန္ခံျငင္းသလို အတြန္႕တက္သလို မဟုတ္ဘဲ အခ်က္အလက္စံုစံု အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ေဝဖန္ေဆြးေႏြးေခ်ပတတ္လာေအာင္ လူၾကီးေတြက လမ္းျပေပးသင့္ပါတယ္။
ျငင္းခုံျခင္းကုိ ဝါသနာမပါ၍ျဖစ္ေစ၊ မကၽြမ္းက်င္၍ျဖစ္ေစ၊ အက်ဳိးမရွိဟု ယူဆ၍ျဖစ္ေစ…. အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနရာတုိင္းတြင္ ျငင္းခုံရန္ဝန္ေလးကာ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါလွ်င္ သူတပါးတုိ႔၏ အစီအမံမ်ား၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ မတရားသျဖင့္ အႏုိင္အထက္ ျပ႒ာန္းသမွ်တုိ႔သာ လႊမ္းမုိးသြားၿပီး မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားလည္း တစထက္တစ ေလ်ာ့ပါး ဆုံး႐ႈံးသြားမည္ျဖစ္သည္။
Great conclusion.
I had argued with my teacher in the past.(High School)
The principal warned me to stop challenge to teacher.
I'm still arguing with examiner or interviewer.
INO
ကိုေပါ ...
ပို႔စ္ အသစ္ ေမွ်ာ္ရၾကိဳးနပ္ပါတယ္။
ေကာင္းမြန္ အက်ိဳးရွိေသာ ပို႔စ္ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။
ေဆာ္ရီး ... ေမွ်ာ္ရ က်ိဳး နပ္ပါတယ္ ...
ပန္းတုိင္းပြင့္ပါေစ၊
ပညာရွိတိုင္း ျငင္းခုန္ၾကပါေစ။
(ဆရာေပါ က်ေနာ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ေမာ္စီတုံးေျပာတာ။)
က်ေနာ္ကေတာ့ လွပစြာျငင္းခုန္ျခင္းကို ႀကိဳက္တယ္..
ငယ္တုန္းကတည္းက ကိုယ့္ခံစားခ်က္ ကိုယ့္အယူအဆကို မိဘကို ျပန္ေျပာတတ္လြန္းလို ့ ခဏခဏ တံျမက္စည္းစာမိခံတယ္ ကိုေပါေရ… ဟိုတေန ့က ရုံးမွာ အရာရွိက appraisal အတြက္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ကိုပဲ weakness အေနနဲ ့ ေထာက္ျပသြားတယ္… ကဲ အရိုးစဲြေနေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္မလဲေနာ္… သားက ငယ္ငယ္ေလးနဲ ့ မိဘေျပာတာကို ေတာ္ရံုလက္မခံဘူး… တခါတေလ သူေၾကာက္ေအာက္ ကုိယ္ကေျခာက္ရင္ သူအေတြ ့အၾကံဳပုစိေလးနဲ ့ ျပန္ျငင္းခ်က္ထုတ္ေသးတာ… အင္း… ဘယ္သူနဲ ့တူပါလိမ့္ေနာ္…
ဧရာ ...
Did you ndirectly talk to Ko Paw?
ဧရာ ...
Did you indirectly talk to Ko Paw?
ဧရာ said...
အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးျခင္းက ေကာင္းေပမယ့္ အျငင္းသန္ျခင္းကေတာ့ မေကာင္းဖူး ထင္ပါတယ္။ အေခ်အတင္ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ အနည္းဆံုး (၁) ကိုယ့္အယူအဆ, ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရတယ္။ (၂) တစ္ဖက္သားရဲ့ အားနည္းခ်က္, ကိုယ္ရဲ့ အားသာခ်က္ကို ေ၀ဖန္ရတယ္။ (၃) ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကိုယ္က တစ္ဖက္သားရဲ့ အားသာခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ့ အားနည္းခ်က္ကိုပါ ႐ိုး႐ိုးသားသားျမင္ၿပီး လက္ခံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ... စကားစစ္ထိုးပြဲကေန ေဆြးေႏြးအေျဖရွာျခင္းအသြင္ေျပာင္းသြားၿပီး ပိုအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းပါတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျဖမ်ိဳးရေကာင္း ရႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္သာအမွန္ဆိုတဲ့ တယူသန္ ခံယူခ်က္နဲ႔ အျငင္းသန္ေနမယ္... ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အေၾကာင္းရာနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခိုက္မႈေတြလုပ္လာမယ္ ရင္ေတာ့ လူမုန္းမ်ားတာပဲ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။
Ko Ayer is right. I agree .
ko u should think for his point out. U should accept for this.
ကိုဧရာ ေျပာတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္မ ေလ့လာရသေလာက္ ကၽြန္မတို႔ လူမ်ိဳးေတြ စကားစစ္ထိုးတာေရာ ေဆြးေႏြးတာပါ ႏွစ္ခုစလံုးကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း လုပ္မတတ္ေသးဘူး။ ကေလးဘ၀ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက စာကို က်က္ပဲ က်က္လာရၿပီး မိမိေလ့လာေနရတဲ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အတန္းထဲမွာ Problem Solving တို႔ Group Discussion တို႔ မလုပ္ခဲ့ဖူးေတာ့ ႀကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ျပႆနာတခုကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ေျဖရွင္းဖို႔ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး။ ေနရာတိုင္းမွာ ေဒါသအေရွ႔ထားၿပီး ကိုယ္နဲ႔မတူ ရန္သူလို႔ သေဘာထားကာ ကဲ့ရဲ့ အျပစ္တင္ရႈပ္ခ်၊ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အကြဲအျပဲ ရန္အၿငိဳးနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ေစာက္က်ဳိးနည္းပါလား ငေပါေရ...။ ငါ့စကားႏြားရေျပာတတ္တဲ့ မင္းလုိေကာင္ကဒီလုိ Post မ်ဳိးကုိေရးရဲတာကုိအံ့ပါ့ကြာ။ ခုလိုခ်ိန္ စလုံးမွာ မင္းဦးေဆာင္ျပီး ဆႏၵျပပြဲတစ္ခုေလာက္လုပ္ၾကည့္ပါလား ။ လူဘယ္ေလာက္မ်ား လာမလဲလုိ. ။ ငါ့စကားႏြားရေျပာတတ္တဲ့ မင္းလုိေကာင္ရဲ. ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကုိ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိတဲ့လူကေတာ့ ပါမလာေတာ့တာ အေသအခ်ာ။
I love your blog template...can you tell me where you got it?
ကို ေပါရဲ႕ ပုိစ့္ေတြကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕....
ေဖးဘရိတ္လုပ္ျပီး...ေန႕တိုင္းဖတ္တယ္....
အခုမွ ဖတ္ဖူးေတာ့အေဟာင္းေတြကို...
အတိုးခ် ဖတ္ျဖစ္တယ္....အစပုိင္းေတာ့....
ေကာ္မန္႕ေတြကို ဖတ္တတ္တယ္...
ေနာက္ေတာ့....မဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ကိုေပါက ျငင္းခုံျခင္းကို ၾကိဳက္ေပမဲ့ မလွပတဲ့ ျငင္းခုံျခင္းေတြကိုမဖတ္ခ်င္
ေတာ့ဘူး...ေဆာင္းပါးဘဲဖတ္ေတာ့တယ္...
အေတြးအေခၚ..အေရးအသား..
အရမ္းေကာင္းတယ္..အားေပးေနပါတယ္..
ုုျငင္း ဆုိတာ အမ်ားစု စုေပါင္းျပီး ေနာက္ဆုံးအေျဖ အမ်ားကုိ အက်ိဴးျပဳေစရမည္ဟု သေဘာထားက ေကာင္းေသာ အေလ.အထ ျဖစ္ေစျခင္ပါသည္
စာေပေလးေတြ ေရးတင္ ျကသဴအားလံုးကုိ ေက်းဇဴးတင္ ပါတယ္
Post a Comment