စမ်းသပ်ချက်
Read more
ငယ္ငယ္က ရြာမွာ အလွဴခံ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ မျပတ္လာေလ့ရွိတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလွဴခံေတြပါ။ ဘယ္ဘုရားရဲ႕ေဝယ်ာစၥအလွဴေတာ္ေငြ၊ ဘယ္ဘုရားႀကီးျပဳျပင္ရန္ စသျဖင့္ေပါ႔ဗ်ာ။
အလွဴခံေတြကုိ ဒုိင္ခံလုိက္ေပးေနတဲ့ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကုန္းေဇာင္းက ေစာျမရတနာ အသံခ်ဲ႕စက္တုိ႔၊ ေဆးေရာင္းတဲ့ သဘာဝစႏၵာ အသံခ်ဲ႕စက္တုိ႔။ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြမွာလည္း နာမည္ရွိတယ္။ သတၱဳေအာ္လံေပၚမွာ ေဆးသားနဲ႔ ထင္းေနေအာင္ ေရးထားတာ။
အလွဴခံတခု ရြာကုိေရာက္တာနဲ႔ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာေတြက အလကားမတ္တင္း တည္းခုိလုိ႔ရတဲ့ ဇရပ္မွာ စတည္းခ်ၾကတယ္။ ဇရပ္နံေဘးက မန္က်ည္းပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးအထက္မွာ ေအာ္လံႏွစ္ခုကုိ ေတာင္ဖက္တလုံး ေျမာက္ဖက္တလုံး လွည့္ခ်ိတ္လုိက္ရင္ သူတုိ႔လုပ္ငန္းစလုိ႔ရၿပီ။ ၿပီးတာနဲ႔ ေမရွင္ရဲ႕ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး သီခ်င္းတုိ႔၊ ခ်ဳိၿပဳံးရဲ႕“ခ်မ္းေျမ႕ ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ၊ ေဖေဖလည္း ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ၊ ေမေမလည္း ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ၊ သားသမီးလည္း ခ်မ္းေျမပါေစ” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိး၊ မာမာေအးရဲ႕“သီတာေရစင္ပမာ၊ တသြင္သြင္ စီးက်ေလတာ” စတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတြ စဖြင့္တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ရြာကလူေတြဟာ သူ႕ဟာသူ အခေၾကးေငြနဲ႔ အငွားလုိက္လာတဲ့ အလွဴခံအသံခ်ဲ႕စက္ဆရာကုိ ေရေႏြးၾကမ္းတုိ႔၊ လက္ဖက္တုိ႔ သြားပုိ႔တတ္ၾကေသးသဗ်ာ။ အံ့ေရာ။ ရြာမွာ ဘုရားပြဲရွိလုိ႔ ဇာတ္ပြဲေတြ လာက ရင္လည္း ဇာတ္သမား(မင္းသား၊ မင္းသမီး၊ လူရႊင္ေတာ္)ေတြကုိ အိမ္မွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတာတုိ႔၊ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔အခ်ဳိပြဲေတြ ေခၚေကၽြးတာတုိ႔ လုပ္တတ္ၾကေသးသဗ်ား။ ရြာထဲက အပ်ဳိေတြ ဇာတ္မင္းသားကုိ ငန္းခ်င္တဲ့ သေဘာလည္း ပါတာေပါ႔။ အဲဒီ အထဲမွာ က်ေနာ့္ အစ္မဝမ္းကြဲေတြလည္း ကဲကဲလႈပ္ ထိပ္ဆုံးက ပါတယ္။
အသံခ်ဲ႕စက္သံဟာ ဘယ္ေလာက္က်ယ္သလဲဆုိေတာ့ ရြာထဲက လူေတြ အားလုံးၾကားရရုံမက၊ လယ္ထဲ ကုိင္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူေတြေတာင္ သဲ့သဲ့ေလာက္ေတာ့ ၾကားရတယ္။ အဲဒီေခတ္က ေရဒီယုိတုိ႔၊ ကက္ဆက္တုိ႔ဆုိတာ ရြာထဲမွာ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူအခ်ဳိ႕ပဲ တတ္ႏုိင္ၾကတာဆုိေတာ့ အမ်ားစုက ကုိယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့သီခ်င္းကို အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာဆီမွာ သြားေတာင္းဆုိၾကတာေပါ႔။ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာဟာ ေခတ္အေခၚအေဝၚနဲ႔ေျပာရရင္ ဒီေဂ် ေပါ႔ဗ်ာ။
ေမဆြိေခတ္မွာ…
“ငယ္သူငယ္ခ်င္းလုိ ခင္ေနတာေလး… ရင္မေအးဘူးလားဟယ္…. တုိ႔မ်ားကေလးပါဟယ္… တုိ႔နင့္ကုိခင္ပါတယ္ဟယ္… တုိ႔နင့္ကုိ မမုန္းပါဘူးဟယ္…” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိး၊
“ပုစြန္ဆိတ္ကေလး ဘယ္လုိငယ္… ပင္လယ္ကူးတတ္တယ္…ခ်စ္သမုဒၵရာႀကီး ဘယ္လုိက်ယ္ ကူးတတ္ပါတယ္… ခ်စ္ဇြဲအံ့ေလာက္တယ္” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေတြ ဖြင့္လာတယ္။
လႊမ္းမုိးရဲ႕ျပန္ဆုိေတးေတြ ေခတ္စားလာျပန္ေတာ့…
“ မုိးျမင့္ယံထဲ… ပ်ံဝဲတဲ့ ေလတံခြန္ေလးကုိၾကည့္ကာ… အသိတရားတခု ရလုိက္ပါၿပီကြယ္” ဆုိတဲ့ ေႏွာင္ႀကဳိးမဲ့ေလတံခြန္ သီခ်င္းတုိ႔၊ “ေၾသာ္…ေဝၚ… ဟုိအစ္ကုိႀကီးရဲ႕…မခင္ႏွင္းဆီ” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းေတြ လႈိင္လႈိင္ၾကားရျပန္တယ္။
အဲ… က်ေနာ္ဇာတိက မေကြးတုိင္းဆုိေတာ့ မေကြးၿမဳိ႕ခံ အဆုိေတာ္ ေအာင္သူရဲ႕…“ ၾကာၿပီ… ေမ့မရႏုိင္သူ အဖုိ႔ေတာ့…. မေန႔ကလုိပဲ ထင္သည္… ေဝးၾကေတာ့ ေဆြးရပါၿပီ” အစခ်ီ မေကြးၿမဳိ႕က ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ သီခ်င္းထဲ ထည့္စပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးလည္း ဟုိနားသြား ဒီနားသြား ၾကားရတတ္ပါတယ္။ မေကြးသူ နီနီဝင္းေရႊရဲ႕… “ဒီလုိေလမ်ဳိး ခ်ဳိးၿပီဆုိ…. အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ရြယ္တူျဖစ္ပေစ… ႀကဳိတင္ကာ တားဖုိ႔… ဦးေလးႀကီးလုိ႔…. ေခၚထားမွ ဘရိတ္အုပ္မယ္…. ဦးေလးႀကီး… (ဒန္႔ ဒန္႔ ဒန္႔)” ဆုိတာမ်ဳိးက မၾကားခ်င္အဆုံး။
ေတးသံရွင္ အႏုိင္ရဲ႕ “ေၾသာ…ေမာင္တုိ႔ အညာမွာ တမာပင္တန္းေတြနဲ႔… ထန္းပင္ထန္းေတာ… လြမ္းေမာစရာပဲ ေရႊဂုံသူရဲ႕ေရႊဂုံသူရယ္… ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ႀကီးကုိတဲ့…. ေယာင္လည္လည္ ေရာက္လာခဲ့တယ္… မ်က္လုံးေလးကလယ္ ကလယ္… မ်ဥ္းၾကားမကူးလုိ႔ ရုတ္တရက္ဖမ္းကာ… ဒဏ္ရုိက္ခံရတယ္… ကားမွားစီးလုိ႔ ရွက္စဖြယ္မ်က္ႏွာငယ္ ေလွာင္ၿပဳံးခံရတယ္…” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကလည္း အညာသားေတာသားေတြ သည္းေျခႀကဳိက္ သီခ်င္းတပုဒ္ေပါ႔ခင္ဗ်ာ။
သီခ်င္းေတြနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖရတာ မ်ားလာရင္ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာက ကက္ဆက္တိတ္ေခြ ဇာတ္လမ္းေတြ ေျပာင္းၿပီး ဖြင့္ျပျပန္ပါေလေရာ။
“ကုိသိန္းတန္ ကုိသိန္းတန္… စုိး..သေဘာၤေပၚကုိ တက္ခဲ့မယ္” ဆုိတဲ့ တြံေတးသိန္းတန္ရဲ႕ စုိးမုိးေမတၱာ ဇာတ္လမ္း။
ဒါမွမဟုတ္…
“အစ္ကုိႀကီးေရ၊ ေပ်ာ္ရဲ႕လားဟင္”
“အင္း”
“ဟင့္အင္း၊ ဟင့္အင္း… အဲဒီ “အင္း”ႀကီးကုိ ယု မႀကဳိက္ဘူး။ ေပ်ာ္လုိက္ထွာကြာ..လုိ႔ ေျပာ”
ဆုိတဲ့ ယုတုိ႔၊ ဘခက္တုိ႔၊ ေအာင္ေဘာ္တုိ႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္း။
ဒါမွ မဟုတ္….
“က်ဳပ္သူေတာ္ေကာင္းမဟုတ္လုိ႔ ဒျမဗုိလ္လုပ္စားေနတာေပါ႔ဗ်ာ၊ ဒီမွာ က်ဳပ္နာမည္ ဘုရားဒကာ ဦးေအာင္ဒင္လား… ဒျမေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေအာင္ဒင္လား… ဟြန္းဟြန္းဟြန္းဟြန္း… ေမးမွ ေမးရက္ပေလဗ်ာ” ဆုိတဲ့ ဂီတစာဆုိ ေမာင္ေၾကးမုံ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ေသာ (ျပည္သူ႕အခ်စ္ေတာ္ အကယ္ဒမီေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္တဲ့) ဗုိလ္ေအာင္ဒင္ျပန္လာၿပီ ဇာတ္လမ္း…
“ဆရာဆုိတာ… ေစတနာရယ္၊ ဝါသနာရယ္… အနစ္နာရယ္…” ဆုိတဲ့ ဘီအီးဒီေအာင္သုိက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းေတြတုိ႔ကုိ ထပ္တလဲလဲ မရုိးတမ္း ဖြင့္ၾကပါတယ္။
အဲ ရြာထဲက သဒၶါၾကည္လင္ ပါရမီရွင္ေတြကလည္း အလွဴေငြမ်ား သြားေရာက္ ထည့္ဝင္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႏွစ္နာရီ တခါေလာက္… အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာက သူ႕ရဲ႕ေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြကုိ ရပ္ဆုိင္းၿပီး အလွဴရွင္ စာရင္းကုိ ေၾကညာရတယ္။
“ဦးေအးေမာင္၊ ေဒၚခင္ၾကည္ မိသားစုကလည္း ပုဗၺ၊ မုံစ၊ ပရ ေစတနာ သုံးတန္ျပ႒ာန္းၿပီး သကာလ နိဗၺာန္ကုိ ရည္စူးၿပီး ပါဝင္လွဴဒါန္းတာကေတာ့ အလွဴေတာ္ေငြ ႏွစ္က်ပ္”
“ဦးဖုိးေခြးနဲ႔ေဒၚသင္းၾကည္တုိ႔ရဲ႕သားသမီးရတနာ ပထမတန္း ေက်ာင္းသားေလး ေမာင္ၾကည္ေခြး က ေစတနာ သဒၵါတပ္အားနဲ႔ နည္းမ်ားမဆုိ ပါဝင္လွဴဒါန္းလုိက္တာကေတာ့ အလွူေတာ္ေငြ ဆယ္ျပား”
စသျဖင့္ေပါ႔။
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္မွာ ႀကီးေကာင္ဝင္စျပဳလာတဲ့ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ မဟုုတ္တယုတ္ စ လုပ္စျပဳလာတယ္။ အလွဴခံအသံခ်ဲ႕စက္ဆရာဆီမွာ အတန္းတူေကာင္မေလးေတြ နာမည္နဲ႔ သြားလွဴၾကတယ္။
“ဦးေပၚဦး၊ ေဒၚတင္ရီတုိ႔ရဲ႕သမီးငယ္ ေက်ာင္းသူကေလး မမုိးမုိးက ေစတနာ သဒၶါထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းသြားတာကေတာ့ အလွဴေတာ္ေငြ တမတ္” ဆုိတာမ်ဳိး အသံခ်ဲ႕စက္က ၾကားလာရတတ္တယ္။ ေနာက္တရက္ေတာ့ အဲသည္ကေလးမ မ်က္ႏွာ စူပုပ္ၿပီး ေက်ာင္းလာတာျမင္ရင္ ဟုိေကာင္ေတြ တဟိဟိနဲ႔ က်ိတ္ရယ္ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရြာမွာ လာအလွဴခံတဲ့ အလွဴခံေတြဟာ ဘာအတြက္ အလွဴခံတယ္ဆုိတာ ရြာသားေတြၾကည့္ရတာ သိပ္စိတ္ဝင္စားပုံ မေပၚဘူး။ အလွဴခံေရာက္တယ္ၾကားတာနဲ႔ ဇရပ္မွာ သြားလွဴၾကတာပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ဟုိက ျဖတ္ပုိင္းလည္း ေပးတာမဟုတ္။ အလွူရွင္စာရင္း ေအာ္ဖတ္ျပလုိ႔ရေအာင္ စာရင္းစာအုပ္ကေလးထဲမွာ နာမည္နဲ႔ေငြ တြဲမွတ္တာေလာက္ပဲ။ ဒီေငြေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ရလဲ၊ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ… ဘယ္သူမွ စာရင္းစစ္တာ မေတြ႕ရဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း စိတ္ဝင္စားဟန္မျပ။ အလွဴခံရြာက ျပန္သြားတာနဲ႔ ၿပီးသြားေရာ။
ဒီကေန႔ ျမန္မာအစုိးရလည္း ငယ္ငယ္က ရြာကုိလာတဲ့ အလွဴခံအသံခ်ဲ႕စက္ေတြလုိပါပဲ။ မန္က်ည္းပင္ထိပ္က ေအာ္လံႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ကတဆင့္ တကမၻာလုံးၾကားေအာင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဇာတ္ထုတ္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြ မနားတမ္း ဖြင့္ျပေနတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံသူေတြကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ရြာက အလွဴေငြထည့္တဲ့ ရြာသားေတြလုိပါပဲ။ ဘာမွ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းမရွိ၊ စာရင္းစစ္ရန္လည္း စိတ္မဝင္စား။ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ တကယ္ျဖစ္မျဖစ္ ဘယ္သူမွလည္း ဆန္းစစ္ၾကည့္ရန္ စိတ္ပါပုံမရ။ အလွဴခံအသံခ်ဲ႕စက္ကုိ ရြာသားေတြ အားေပးသလုိမ်ဳိးနဲ႔ အားေပးေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ ငယ္ငယ္က အလွဴခံအသံခ်ဲ႕စက္က ဖြင့္တဲ့ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ သီခ်င္းေလးတပုဒ္ကုိပဲ အသားကုန္ ဟစ္ဆုိလုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။
“ဇဗၺဴတဝွမ္းမွာ လွဴဒါန္းမယ့္သူေတြ…. ေအာင္ပါေစ…”
ကုိေပါ။
၃.၁၀.၂၀၁၂
ေရးသူ….. ကုိဝတုတ္
စကားကြ်ံ နႈတ္မရဆိုေပမယ့္လည္း ေထြးျပီးသား ျပန္ျမိုတာ ထံုးစံလို ျဖစ္လာေနတဲ့၊ ဘာမူမွ ရွိပံုမရတဲ့ အန္အယ္ဒီလို အဖြဲ့အတြက ္ကေတာ့ စကား ျကိုက္သေလာက္ကြ်ံပါေစ၊ နိုင္ငံေရး သိကၡာကို မည္ကာမတၱ ရပ္တည္ခြင့္နဲ့ လဲဖို့ ဝန္မေလးတာကို တခါ ထပ္ေတြ့ ခဲ့ရျပန္ပါျပီ။ တကယ္ေတာ့ အန္အယ္ဒီမွာ ဘာမူမွ မရွိဘူးလို့ ေျပာတာထက္ စစ္အုပ္စု ေပးသေလာက္ကိုသာ ယူေရးဆိုတဲ့ မူကို လက္ကိုင္ ျပုထားတာလို့ ေျပာတာ က ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။
စကားကြ်ံ နႈတ္မရဆိုေပမယ့္လည္း ေထြးျပီးသား ျပန္ျမိုတာ ထံုးစံလို ျဖစ္လာေနတဲ့၊ ဘာမူမွ ရွိပံုမရတဲ့ အန္အယ္ဒီလို အဖြဲ့အတြက ္ကေတာ့ စကား ျကိုက္သေလာက္ကြ်ံပါေစ၊ နိုင္ငံေရး သိကၡာကို မည္ကာမတၱ ရပ္တည္ခြင့္နဲ့ လဲဖို့ ဝန္မေလးတာကို တခါ ထပ္ေတြ့ ခဲ့ရျပန္ပါျပီ။ တကယ္ေတာ့ အန္အယ္ဒီမွာ ဘာမူမွ မရွိဘူးလို့ ေျပာတာထက္ စစ္အုပ္စု ေပးသေလာက္ကိုသာ ယူေရးဆိုတဲ့ မူကို လက္ကိုင္ ျပုထားတာလို့ ေျပာတာ က ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။
တကယ္ဆို လွြတ္ေတာ္ကို ဝတ္ေျက တန္းေျက ကိုယ္စားလွယ္ သံုးေယာက္ပဲ လွြတ္ျပိုင္လည္း
အန္အယ္ဒီ တရားဝင္ ရပ္တည္ခြင့္ မပ်က္ပါဘူး။ တရားဝင္ ပါတီအျဖစ္ ရပ္တည္ခြင့္ရဖို့ အစိုးရ
သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနည္းဆံုး လိုအပ္ခ်က္ေလာက္ကိုပဲ ျဖည့္ဆည္းျပီး ကိုယ္ရထားတဲ့ ေထာက္ခံမႈေတြကို
လယ္သိမ္းခံရတဲ့ လယ္သမားေတြ အတြက္ အစိုးရက မွ်မွ်တတ ေဆာင္ရြက္ေပးေအာင္ ျပည္သူလူထုနဲ့
အတူေတာင္းဆိုတဲ့ လုပ္ရပ္လို လုပ္ရပ္မ်ိုးေတြမွာ အသံုးခ်သင့္တာေပါ့။ ျမန္မာနိုင္ငံ တဝွမ္းမွာ
စစ္အုပ္စုရဲ့ မတရား အနိုင္က်င့္ခံရတဲ့ ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္တည္ေပးဖို့ သူ့လို့ ပုဂၢိုလ္တေယာက္
လိုအပ္ေနတာ ဆယ္စုနွစ္နဲ့ကို ခ်ီေနျပီ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ဟာ အေနာက္နိုင္ငံမွာသာျကီးတယ္၊ အေနာက္နိုင္ငံက အတုယူစရာ
ေကာင္းတဲ့ လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ေတြကို ဒီတိုင္းျပည္ကို သယ္လာတာမ်ိုး မေတြ့ရဘူး။ ျမန္မာနိုင္ငံက
စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈဖူလံုေရး စသျဖင့္ အေရးေပါင္းစံုမွာ မတရားမႈေတြရွိေနတာဟာ
အေျခခံက နိုင္ငံေရး ျပႆနာျဖစ္တယ္၊ ဒီလို နိုင္ငံေရး ျပႆနာကို သူက နိုင္ငံေရးနည္းနဲ့
ရွင္းဖို့ မျကိုးစားဘူး။ ဆိုလိုတာက ဒီမတရားမႈေတြဟာ အစိုးရရဲ့ လစ္ဟင္းမႈေတြေျကာင့္ ျဖစ္တာမို့
အစိုးရကို တိုက္ရိုက္ရင္ဆိုင္ ေတာင္းဆိုတဲ့ နည္းနဲ့ ေျဖရွင္းရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္
ဒီလိုနည္းေတြကို က်င့္သံုးရင္ အစိုးရ ျငိုျငင္မွာကို စိုးရိမ္ပံုရတယ္။ ဒါ့ေျကာင့္ အစိုးရနဲ့
ထိပ္တိုက္မေတြ့ေအာင္ ေရွာင္ျပီး အင္ဂ်ီအိုအဆင့္ နိုင္ငံေရးသမားဘဝကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူေနတယ္။
မတရားတဲ့ အမိန့္ အာဏာေတြကို မတရား ေရးဆြဲထားသူေတြ ခ်ေပးထားတဲ့ ခြင္ထဲကပဲ ျပင္ဖို့ မျဖစ္နိုင္တာကို
ခုက်မ္းက်ိန္စာသား ကိစၥမွာ အထင္းသား ေတြ့ခဲ့ရျပီ။ ဒီေတာ့ လက္ရွိ သံုးေနတဲ့ အင္ဂ်ီအို
နိုင္ငံေရးပံုစံနဲ့ဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ဟာ တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပႆနာေတြကို အေျခခံ က်က်
ေျဖရွင္းနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပႆနာကို နိုင္ငံေရးနည္းနဲ့ ေျဖရွင္းရမယ့္
အစဉ္အလာကို ခ်နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တဘက္မွာ ျပည္သူလူထုရဲ့ နိုင္ငံေရးနည္းကို အယံုအျကည္ရွိမႈကိုပါ
အထင္မွား အျမင္မွားမႈေတာင္ ျဖစ္ေစနိုင္တယ္။ က်ေနာ္တို့အထင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ကို ပီျပင္တဲ့
နိုင္ငံေရးသမား ပံုစံမေပၚေစဘဲ အင္ဂ်ီအိုအဆင့္ နိုင္ငံေရးသမား အဆင့္ေလာက္ကေန တက္မလာေအာင္
အစိုးရက သူတို့ရဲ့ ဒလန္ေတြ၊ အလံရႈးေတြကို ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြကတဆင့္ အစီအစဉ္ရွိရွိ လုပ္ေနတယ္လို့ေတာင္
ယူဆစရာ ျဖစ္လာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ရဲ့ နိုင္ငံေရးထက္ ဖက္ရွင္ကို အသားေပးေနျကသလို
နိုင္ငံေရးသမား တေယာက္ကို နိုင္ငံေရး သမားတေယာက္လို ဆက္ဆံ ေဝဖန္ေျပာဆိုတာထက္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး
တေယာက္လို ျမင္လာေအာင္ လမ္းေျကာင္းခ်ေပးေန တာေတြဟာ စစ္အုပ္စုရဲ့ အျကံအစည္ေတြ မဟုတ္ဖူးလို့
ဘယ္သူေျပာမလဲ။
ေနာက္တခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ဟာ ဂနၶီရဲ့ အျကမ္းမဖက္ အာဏာဖီဆန္ေရး လမ္းစဉ္ကို
ယံုျကည္တယ္ သာ ဆိုတယ္၊ တကယ့္ လက္ေတြမွာေတာ့ ဂနၶီလို လူထုလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံတဲ့ အျကမ္းမဖက္
အာဏာ ဖီဆန္ေရး လမ္းေျကာင္းကို ပစ္ပယ္ျပီး ဟစ္တလာ အလိုျဖည့္ေပးတဲ့ ခ်ိန္ဘာလိန္ လမ္းစဉ္ကို
က်င့္သံုးေနတာ ကိုသာ ျမင္ေနရတယ္။ အာဏာရွင္နဲ့ ထိပ္တိုက္ေတြ့ေအာင္ မလုပ္မိဖို့ ကိုယ့္ဘက္က
ေလွ်ာ့ ရတာ ဘယ္နွစ္ျကိမ္ ရွိပလဲ။ ၈၉ အာဇာနည္ေန့၊ ကိုးဆယ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ခု က်မ္းက်ိန္စာသား
ကိစၥ။ ဘယ္မွာ ဆံုးမလဲ။ ဒီအတိုင္သြားေနရင္ ေနာက္ဆံုး ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို မျပင္ေတာ့ပါဘူးလို့
ထုတ္ေျပာတဲ့အဆင့္ကို တေန့မဟုတ္ တေန့ ေရာက္လာစရာရွိတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်မ္းက်ိမ္စာသား ကိစၥကို စကတည္းက သူတို့ ေသခ်ာ မေလ့လာခဲ့လို့
ခုလို နိုင္ငံေရး သိကၡာ က်ျပီးရင္း က်ရတဲ့ အျဖစ္ကို ျကံုရတာပဲ။ သူ့နိုင္ငံေရး သိကၡာက်ရံုသက္သက္တင္မဟုတ္ဘဲ
ျပည္သူလူထုကိုပါ အျကိမ္ျကိမ္ ေသေဖာ္ ညွိတယ္၊ ခုတံုးလုပ္တယ္။ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္ပြဲ
ဝင္ေစခ်င္လို့ ဝင္ရတယ္လို့ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ခုတခါေရာ ျပည္သူလူထုက ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို
ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ ပါတယ္ဆိုျပီး က်မ္းက်ိန္တာ ျမင္ခ်င္လို့ ျပည္သူ့ဆနၵ ျဖည့္ဆည္းတဲ့
အေနနဲ့ က်မ္းက်ိမ္စာသား မေျပာင္း ခိုင္းေတာ့ဘဲ လွြတ္ေတာ္တက္တာပဲလား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္
ကိုယ္တိုင္ေတာင္ လွြတ္ေတာ္မွာ က်မ္းက်ိန္စာသား ေျပာင္းမထားတာကို သတိမျပုမိရင္ ျပည္သူလူထုကေရာ
သတိျပုမိပါ့မလား။ ျပည္သူလူထု သတိမျပုမိနိုင္တဲ့ အရာတခုကို သတိျပုမိတဲ့ပမာ ဇြတ္ယူဆျပီး
ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဆိုတဲ့ စာသားနဲ့လည္း အန္အယ္ဒီကို လွြတ္ေတာ္ တက္ေစခ်င္တာပဲ ဆိုတဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ရဲ့ အေျပာဟာ အေထာက္အထား မျပနိုင္တဲ့ အရာတခုကို ျပနိုင္တဲ့ပမာ ယူဆျပီး
ျပည္သူလူထု နံမယ္ကို တြင္တြင္သံုး၊ တကယ္တမ္း မွာေတာ့ ျပည္သူလူထုကို တစက္ကေလးမွ အေရးမစိုက္ဘဲ
လုပ္ခ်င္တဲ့ လုပ္ရပ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျငင္းနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနျပီ။
‘ျပည္သူလူထုရဲ့ ဆနၵအရ က်မတို့ကို မဲေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူလူထုက က်မတို့ လွြတ္ေတာ္ထဲ
ေရာက္သြား တာကို ျပည္သူလူထုက ျမင္ခ်င္ျကတယ္။ ဘာလို့ဆို က်မတို့ကလည္း ျပည္သူ့ရဲ့ အသံကို
တခ်ိန္လံုး နားေထာင္ေနရတာေပါ့ေနာ္။ နားေထာင္ေနတဲ့အခါမွာ အင္မတန္မွ က်မတို့ကို လွြတ္ေတာ္ထဲ
ဝင္ေစခ်င္ျကတယ္။’ -ေအာင္ဆန္းစုျကည္-
စစ္အုပ္စုနဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ဖို့ ျမန္မာနိုင္ငံကို ေန့စဉ္နဲ့အမွ် လာေနသူေတြကို
ဧည့္ခံ ျကိုဆိုေရး တာဝန္ အခ်ိန္ျပည့္ ယူထားသူ တေယာက္က ျပည္သူလူထုအသံကို ဘယ္လို နားေထာင္ေနသလဲဆိုတာ
စဉ္းစားစရာပါ။ ျပည္သူေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္နဲ့ အန္အယ္ဒီကို တခဲနက္ ျကိုဆို ေထာက္ခံျကတာ
ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ကို ျပည္သူလူထု နံမယ္သံုးျပီး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ဖို့ ခြင့္ေပးတာ
ဆိုတာထက္ စစ္အုပ္စုကို ရြံ့ရွာမုန္းတီးမႈကို ျပသတာလို့ က်ေနာ္တို့က ယူဆတယ္။ ျမန္မာ့
နိုင္ငံေရး အဆင့္အတန္း က ေအာက္က် ေနာက္က် နိုင္လြန္းေတာ့ အင္မတန္မွ ေအာ့နွလံုး နာစရာေကာင္းတဲ့
စစ္အုပ္စုကို ဆန့္က်င္တာကို ျပသနိုင္ဖို့ တခုတည္းေသာနည္းလမ္းက ျပည္သူလူထုဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသား
မရပ္တည္ရဲဘဲ ျပည္သူလူထု နံမယ္ကို တြင္တြင္ သံုးေနတဲ့ ကေန့ အန္အယ္ဒီလို လမ္းစေပ်ာက္ေနတဲ့
အဖြဲ့အစည္းမ်ိုးကို ေထာက္ခံတာမ်ိုးသာ တတ္နိုင္ရွာတဲ့ အေနအထားကို လံုးလံုးေရာက္ေနရတာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အန္အယ္ဒီဟာ လွြတ္ေတာ္ထဲကို စကတည္းက အရံႈးေပး အညံ့ခံ ေခါင္းလွ်ိုျပီး
ဝင္လာတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူတို့ရဲ့ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို စစ္အုပ္စုကလည္း သိျပီးသား။ ဆိုေတာ့
ေနာင္ဆို သူ့ကို သူတို့ အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ထုတ္သံုးျပီး စစ္အုပ္စုရဲ့ စြယ္စံုရ
ခိုင္းဖတ္ဘဝနဲ့ သမိုင္းေသမယ့္ ဘဝေရာက္ သြားနိုင္တယ္။ အန္အယ္ဒီ ဒီေလာက္ ဒူးေပ်ာ့တဲ့ေနာက္ေတာ့
၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို ျပင္ဖို့ အန္အယ္ဒီကို အားကိုးလို့ မရတာကေတာ့ ထင္ရွားေနျပီ။ ၂၀ဝ၈
ဖြဲ့စည္းပံုကို တိုက္ဖ်က္ပစ္ဖို့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ နည္းလမ္းရွာျကမွ ရမယ္ဆိုတာ လွြတ္ေတာ္ဥကၠဌတိုင္ေပးတာကို
ညီညာဖ်ဖ် တန္းစီရပ္ျပီး က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္နဲ့ အန္အယ္ဒီအမတ္ေတြရဲ့
ပံုေတြက ျပသခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လွြတ္ေတာ္ထဲက နိုင္ငံေရး အဖြဲ့အစည္းေတြကို ေထာက္ခံတာဟာ
အက်ိုးမရွိယံုမက အျပစ္ေတာင္ ျဖစ္နိုင္ တဲ့ ျဖစ္နိုင္ေခ်ေတြ ရွိေနတယ္။ အဲဒါကို အခု ေျပာျပခ်င္တယ္။
၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုဟာ တမ်ိုးသားလံုးကို စစ္ကြ်န္ျပုမယ့္ စစ္ပေဒသရာဇ္ စနစ္ကို
တရားဝင္ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖြဲ့စည္း အုပ္ခ်ုပ္ပံု ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို လက္ခံရင္ ဒီဖြဲ့စည္းပံုကို
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို့ က်မ္းက်ိန္ေတာ့မယ့္ အန္အယ္ဒီ အပါအဝင္ ဘယ္အဖြဲ့ကိုမဆို ေထာက္ခံမႈ
ေပးေနသူေတြဟာ သူတို့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က တမ်ိုးသားလံုးကို စစ္ကြ်န္ျပုမယ့္ အေရးကို ေထာက္ခံရာ
ေရာက္ေနျပီ။ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြကို သူတို့ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ယဉ္ေက်းမႈ၊
သူတို့ရဲ့ သီးျခား လူမ်ိုးစု အျဖစ္ ရပ္တည္နိုင္မႈကို ေပ်ာက္ပ်က္ သြားေစမယ့္ ဖြဲ့စည္းအုပ္ခ်ုပ္ပံုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို
လက္ခံရင္ ဒီဖြဲ့စည္းပံုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို့ က်မ္းက်ိန္တဲ့ ဘယ္အဖြဲ့ကိုမဆို ေထာက္ခံမႈ
ေပးတာဟာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြကို လူမ်ိုးစုေပ်ာက္ျပီး တတိုင္းျပည္လံုးကို
လူမ်ားစု ျဖစ္တဲ့ ဗမာဇာတ္သြင္းတဲ့ ျဖစ္စဉ္ကို ေထာက္ခံရာ ေရာက္ေနျပီ။ ကိုယ့္ရဲ့ ေထာက္ခံမႈဟာ
တတိုင္းျပည္လံုးရဲ့ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိုးဆက္ ဘယ္ေလာက္ ျကီးသလဲဆိုတာကို ခြန္ထြန္ဉီးစကားယူေျပာရရင္
ဒီတိုင္းျပည္ဟာ အာရွရဲ့ ယူဂိုစလားဗီးယားျဖစ္သြားျပီး ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ အေရွ့တီေမာေတြ
အမ်ားျကီး ေပၚသြားတဲ့ထိ ျဖစ္သြားမယ္။
၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္ အန္အယ္ဒီကို တိုင္းရင္းသား
မဟုတ္တဲ့ ဒီတိုင္းျပည္မွာ လူမ်ားစု ျဖစ္ေနတဲ့ ဗမာ၊ျမန္မာေတြက အားတက္သေရာ ေထာက္ခံမဲေပးခဲ့တာဟာ
က်ေနာ္တို့ တိုင္းျပည္က လူမ်ိုးစု ျပႆနာကိုအစိုးရနဲ့ လူမ်ိုးစု လက္နက္ကိုင္ေတြျကားက
ပဋိပကၡ vertical conflict အသြင္ကေန ယူဂိုစလားဗီးယားမွာလို လူမ်ိုးတမ်ိုးနဲ့ တမ်ိုး
ပဋိပကၡ horizontal conflict အျဖစ္ကို တြန္းပို့ရာ ေရာက္ေန သလားဆိုတာ ေလးေလးနက္နက္ စဉ္းစားျကဖို့
ေကာင္းတယ္။
ဘာလို့ဆို အရင္ကဆိုရင္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြက အစိုးရ စစ္တပ္ရဲ့
လုပ္ရပ္ေတြကို ဗမာစစ္တပ္ရဲ့ မုဒိမ္းက်င့္မႈ၊ ဗမာစစ္တပ္ရဲ့ ယုတ္မာ ရက္စက္မႈဆိုျပီး သံုးနႈန္းရင္
ဒီစစ္တပ္ဟာ ဗမာလူမ်ိုးစုေတြကို ကိုယ္စား မျပုတဲ့အတြက္ ဗမာစစ္တပ္လို့ မေျပာပါနဲ့၊ ဒီစစ္အစိုးရဟာ
ဒီမိုကေရစီနည္းက် တင္ျမွောက္ခံရျပီး တက္လာတဲ့ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို့နဲ့ မဆိုင္ပါဘူးဆိုျပီး
က်ေနာ္တို့ ဗမာလူမ်ိုးစုေတြက ျပန္ေခ်ပလို့ ရေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု တိုင္းရင္းသားေတြကို
လူမ်ိုးစု ကိုယ္ပါအမွတ္အသားေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္မယ့္ ဖြဲ့စည္းပံုကို က်မ္းက်ိမ္မယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္တို့ကို
ဗမာလူမ်ိုးစုေတြကပါ အျကီးအက်ယ္ ေထာက္ခံေန တဲ့ေနာက္မွာ က်ေနာ္တို့ ဗမာလူမ်ိုးစုေတြ အေနနဲ့
အရင္လို ျပန္ေခ်ပနိုင္ပါအံုးမလား။
အထူးသျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္တို့ လွြတ္ေတာ္မွာ က်မ္းက်ိမ္ေနခ်ိန္မွာ
လိုင္ဇာကို စစ္အုပ္စုက တိုက္ခိုက္ေရး ရဟတ္ယဉ္ေတြသံုးျပီး စစ္ဆင္းေရးေတြ ဆက္လုပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။
ဒါ့ေျကာင့္ပဲ ကခ်င္အတိုင္ပင္ခံအဖြဲ့ နာယက ေဒၚအင္ဖန္ဂ်ာရာက ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ
အနၱရယ္ျကီးပံုကို သတိေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးမွာ
အားတက္သေရာပါေနတဲ့ အဖြဲ့ေတြ ဒါကို ေလးေလးနက္နက္ စဉ္းစားသင့္တယ္။ ေဒၚအင္ဖန္ဂ်ာရာတင္မက
ဇိုရာဖန္းကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ နိုင္ရံုနဲ့ တိုင္းျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးရမွာမဟုတ္ဘူးလို့
ေျပာတယ္။ သူေထာက္ျပတာ ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ တကမၻာလံုးက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈကို
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ လွြတ္ေတာ္ထဲေရာက္မေရာက္ဆိုတဲ့ က်ဉ္းေျမာင္းျပီး အနွစ္သာရ မရွိတဲ့
အခ်က္တခ်က္ထဲနဲ့ ျကည့္တဲ့အခါ သိန္းစိန္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ကို လွြတ္ေတာ္ထဲ ေခြထားလိုက္တာနဲ့
ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီရျပီလို့၊ လြတ္လပ္ျပီလို့ နိုင္ငံတကာက အထင္ေရာက္သြားမယ္။ အဲဒိအခါ
သိန္းစိန္ အစိုးရက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြကို နိုင္ငံတကာရဲ့ ျပစ္တင္မႈ မခံရဘဲ ဖိနွိပ္မႈေတြ
ဆက္လုပ္နိုင္မယ့္ အခြင့္အေရး ရသြားမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္နဲ့
သူ့ဘာလုပ္လုပ္ ေထာက္ခံေနတဲ့ တျခားလူမ်ိုးစုေတြကို နာက်ည္းစရာ ျဖစ္ေစမယ္။
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/apr/02/aung-san-suu-kyi-victory-burma-freedom
၂၀ဝ၈ ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္ ပါတီေတြကို ေထာက္ခံေနတာဟာ တိုင္းျပည္ထဲ
မွီတင္းေနထိုင္သူ အားလံုး ဒီမိုကေရစီ ရေအာင္ အတူလက္တြဲ လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ အေရးကို တိုင္းရင္းသား
ေတြက သူတို့နဲ့ မဆိုင္ေတာ့ဘူးလို့ သတ္မွတ္ေအာင္ လုပ္ေနသလို ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဒီပါတီေတြကို
ဆက္ေထာက္ခံေနမယ္ ဆိုရင္ စစ္အုပ္စု ကတဘက္ ဖိနွိပ္ခံ ဗမာ၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ရွမ္း လူမ်ိုးစု
ေတြက တဘက္ ဆိုတဲ့ ပဋိပကၡ အသြင္ကေန စစ္အုပ္စုက သူတို့ စည္းစိမ္ ဥစၥာကို ျခိမ္းေျခာက္မယ့္
ဘယ္သူ့ကိုမဆို တစစီခြဲထုတ္ျပီး ဖိနွိပ္မယ့္ ပဋိပကၡအသြင္ ေဆာင္သြားမယ္။ ဗမာ၊ ကခ်င္၊
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုးစုေတြျကားမွာ စစ္မွန္တဲ့ ညီညြတ္မႈ တည္ေဆာက္ျပီး စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို
ဝိုင္းဝန္းတိုက္ဖ်က္ဖို့ ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္တဲ့ အေနအထား ေရာက္သြားမယ္။ ဒီေတာ့ စစ္မွန္တဲ့
ဖယ္ဒရယ္ စနစ္ေအာက္မွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိုးစုအားလံုး တန္းတူအခြင့္အေရးေတြ အာမခံခ်က္
ရွိျပီး တစုတစည္းနဲ့ ျငိမ္းျငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ယွဉ္တြဲေနနိုင္ေရးဆိုတာ ၂၀ဝ၈ ကို
ဘာမွ ဟုတ္တိပတၱိ ျပင္မွာမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ့ေတြကို ေထာက္ခံရံုနဲ့ ျဖစ္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ခု ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုမွာ စစ္မွန္တဲ့ ဖယ္ဒရယ္ပံုစံမွာ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္ျဖစ္တဲ့
ျပည္နယ္ေတြကို အာဏာခြဲေဝ အုပ္ခ်ုပ္ခြင့္ ေပးမထားဘူးလို့ ဖြဲ့စည္းပံုကို စနစ္တက် ေလ့လာထားသူေတြက
ေထာက္ျပျကတယ္။ အနွစ္သာရရွိတဲ့ ျပည္နယ္ အုပ္ခ်ုပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး စတဲ့ ကိစၥေတြကို
ဗဟိုအစိုးရက ခ်ုပ္ကိုင္ ထားတယ္။ ျပည္နယ္ေတြကို ဘာမွ အေရးမပါတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ဥမာထင္းစိုက္ခြင့္
စတဲ့ အသြင္သ႑ာန္ အရသာ ရွိတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေလာက္သာ ေပးထားတယ္လို့ ေထာက္ျပျကတယ္။ တရားစီရင္ေရးပံုစံကိုျကည့္ရင္
လည္း ျပည္နယ္ တခုနဲ့တခု နိုင္ငံေရး အရ ဒါမွမဟုတ္ တျခား အေျကာင္းေျကာင္းေျကာင့္ အျငင္းပြားရင္
အျပီးသတ္ အဆံုးအျဖတ္ကို ျပည္ေထာင္စု တရားရံုးခ်ုပ္ဆီကသာ ယူရဖို့ ၂၀ဝ၈ မွာျပဌာန္းထားတယ္။
ဒီတရားရံုးခ်ုပ္ဟာ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ တရားရံုးခ်ုပ္ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္တခါ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုမွာ
ျပည္နယ္ေတြ ကရတဲ့ ဝင္ေငြကို ဘယ္လို သံုးမလဲဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္မယ့္ ဘ႑ဍာေရး ေကာ္မတီဟာ
သမၼတနဲ့ ကာလံုအဖြဲ့ လက္ထဲမွာသာရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုး စစ္အုပ္စုရဲ့ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို
တိုင္းရင္းသားေတြက မယံုတဲ့အတြက္ သူတို့ရဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အျဖစ္
ေျပာင္းလဲဖို့ ကိစၥကို လက္မခံနိုင္ျကတာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလို ဖြဲ့စည္းပံုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္ နိုင္ငံေရး အဖြဲ့အစည္းေတြကို
ကိုယ္က အားတက္သေရာ ေထာက္ ခံမႈ ေပးေနတာဟာ လူမ်ိုးစုေတြျကား ပဋိပကၡမွာ ဝင္ပါဖို့ ကိုယ့္နံမယ္ကို
ဝင္စာရင္းေပးေနသလို ျဖစ္ေနမလား ဆိုတာကို ေသခ်ာ စဉ္းစားျကပါ။ အထူးသျဖင့္ ယုတ္မာသေလာက္
ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ မ်ားလွတဲ့ စစ္အုပ္စုက တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္မယ့္ လုပ္ရပ္မ်ိုးေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း
စုျကည္နံမယ္နဲ့ လုပ္ေဆာင္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုျကည္ရဲ့ နိုင္ငံေရးကို သတ္ရံုမက၊ သူ့ကို
ေထာက္ခံသူေတြကိုပါ နိုင္ငံေရးကို ရြံရွာျပီး ဒီမိုကေရစီကို ရြံမုန္း သြားေအာင္ နိုင္ငံေရးမွာ
ပါခ်င္တဲ့စိတ္ လံုးဝ ကုန္သြားေအာင္ လုပ္သြားလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ တိုင္းျပည္ကို တခ်ိန္မွာ စီးပြားေရး၊ နိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိုးစုေရး
အက်ပ္အတည္းဆိုက္ေစမယ့္ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ့စည္းပံုကို ဟုတ္တိပတၱိ တိုက္ဖ်က္နိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့
နိုင္ငံေရး အဖြဲ့ေတြကို မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံေနတာဟာ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ သိပ္အနၱရယ္
ရွိတာကို သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။
(ေဖ့စ္ဘြတ္ေပၚတြင္ လွေမာင္ဟန္ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းႏွင့္
ကုိက္ညီလွေသာေၾကာင့္ မ ွ်ေဝလုိက္ပါသည္။)
တေန႔သ၌ ေနပူၾကဲၾကဲ ေခြ်းရႊဲရႊဲႏွင့္ ငရဲျပည္ပမာ ပူေလာင္လွစြာေသာ ရာသီဥတုၾကီးအတြင္းပင္
ျဖစ္လင့္ကစား အပူေငြ႔ေတြ တရွိန္ရွိန္ထြက္ေနသည့္ သတၱဳပုံး အနက္ၾကီးတလုံးေရွ႔၌
က်ႏုပ္သည္ ယပ္ေတာင္ကို တဖ်တ္ဖ်တ္ခပ္ရင္း ဝဋ္ေၾကြး မကင္းသူတေယာက္ပမာ ေဖ့ဘြတ္တည္းဟူေသာ
ျပည္သူပိုင္ အီလက္ထေရာနစ္ ႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီးေပၚမွာ ကာလသား၊ ကာလသမီးတို႔ အားအားရွိတိုင္း
လက္သရမ္းထားၾကေသာ ဟိုစာဒီစာတို႔ကို အငမ္းမရ ေဖြရွာဖတ္ရွဳေနမိပါသည္။ ၂၁ ရာစုတြင္
လူျဖစ္ရေသာ ဒုကၡမွာ ၾကီးေလးလြန္းလွ ပါတကား။
သို႔ေသာ္ ထိုေန႔ အဖို႔ရာ အပူခံရက်ဳိးနပ္ပါေပသည္။
ယခုအခါ က်ႏုပ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မျမဝင္းႏွင့္တူေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား
အေတာ္မ်ားမ်ား ေပၚထြန္းလာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရး ေဝဖန္ေရး သမားတေယာက္က စာတတန္ ေပတတန္ျဖင့္
ေလကန္ (ေဆာရီး) ေဝဖန္ေရးသားသြားသည္ကို ျပည္သူပိုင္ ႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီး တေနရာတြင္
အမွတ္မထင္ ေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါေပသည္။
မျမဝင္းဆိုေသာ အမည္ကို ဖတ္ရေသာတခဏတြင္ က်ႏု္ပ္၏ ဦးေႏွာက္ တေနရာ၌္ ကလစ္ကနဲ
အသံတခ်က္ ျမည္ကာ လက္ကနဲ မီးတခ်က္ပြင့္သြားပါသည္။ က်ႏ္ုပ္သည္ကား ေဖ့ဘြတ္ၾကည့္ရင္း ဆာတိုရီ
ဥာဏ္အလင္းရသည့္ ပထမဦးဆုံး လူသား ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ ေပသည္တကားဟူ၍ ရုတ္တရက္ပင္ စိတ္ၾကီး
ဝင္လိုက္မိေခ်ေသးသည္တမုံ႔။
က်ႏ္ုပ္သည္ ယခုတေလာတြင္ Stockholm Syndrome ဟူေသာ သိုးေဆာင္း ေဝါဟာရ
တလုံးကို ျမန္မာမႈျပဳရန္အလို႔ငွာ မိမိ၏ ဥာဏ္တထြာ တမိုက္ႏွင့္ အမီမလိုက္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနခို္က္တြင္
အီးႏို႔တစ္ဘုတ္ၾကီး ေကာင္းမႈျဖင့္ အၾကံေကာင္း ရလိုက္ေခ်ျပီတကား။ ေဖ့ဘြတ္ၾကည့္ေသာ္ အၾကံေပၚဟု
မွတ္ၾကေစခလို။
Stockholm Syndrome ဟူေသာ သိုးေဆာင္းစကားကို မျမဝင္းေရာဂါဟု ဤေန႔မွစ၍
က်ႏုပ္က ျမန္မာမႈ ျပဳလိုက္ပါေပသည္။ ေရစစၥၾတီ လုပ္မထား ေသာ္ျငား ထိုစကားကို က်ႏုပ္ပထမဆုံး
အသုံးျပဳသည္ဟု ေနာင္လာေနာက္သားတို႔ မွတ္သားၾကပါဘိ။
လြန္ေလျပီးေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ နီးပါးက ယခုအခါ ဆြီဒင္ ႏိုင္ငံဟုေခၚဆိုအပ္ေသာ
ေျမာက္ကြ်န္းသူတို႔ ေနသည့္ အရပ္တြင္ ဘဏ္တိုက္ၾကီး တခုကို ဓါးျပတိုက္သည့္ အမႈတခု ျဖစ္ပြားျပီး
ဘဏ္ဝန္ထမ္းတို႔အား သူခိုးဓါးျပတို႔က ဓါးစာခံ အျဖစ္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ ၾကေလသည္။ ထိုသုိ႔
ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းထားသည့္ အေတာအတြင္းတြင္ သူခိုးဓါးျပတို႔သည္ မည္သို႔ မည္ပုံ ျပဳလုပ္လိုက္သည္မသိ၊
ဓါးစာခံတို႔မွာ သူခိုးဓါးျပတို႔ အေပၚတြင္ ေမတၱာသက္ဝင္ ခ်စ္ခင္သြားၾကကုန္ေလသည္။ မင္းမႈထမ္းတို႔က
သူခိုးဓါးျပတို႔အား ဖမ္းဆီးမည္ ရွိေသာအခါ ဓါးစာခံတို႔က သူခိုးဓါးျပတို႔အား အကာအကြယ္
ျပဳၾကေလသည္။ သူခိုး ဓါးရိုးကမ္းၾကေလျပီ။ သူခိုးဓါးျပတို႔အား ဖမ္းဆီးမိျပီးေနာက္တြင္
ခုံရုံးတင္ စစ္ေဆးၾကေသာအခါတြင္လည္း ဓါးစာခံတို႔သည္ သူခိုးဓါးျပတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈတို႔
အတြက္ သက္ေသထြက္ဆိုရန္ အလို႔ငွာ ခါး ခါးသီးမွ် ျငင္းဆန္ၾကကုန္သည္။ သူခိုးဓါးျပတို႔က
မည္သို႔မည္ပုံ ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ခဲ့ေလသည္ မသိ။ ဓါးစာခံတို႔မွာ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး
ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟူေသာ အဆင့္မွ တျပားသားမွ် မေလွ်ာ့ၾက ဟူသတည္း။
ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ဳိးကို ေနာင္တြင္ ၾကဳံေတြ႔ရေလတိုင္း စိတၱေဗဒ ဆရာတို႔က
Stockholm Syndrome ေပတကားဟု အႏြတၳသညာ မွည့္ေခၚၾကပါေလသည္။ ထို Stockholm Syndrome ကို
ျမန္မာမႈ ျပဳသည္ရွိေသာ္ အျခားမဟုတ္၊ မျမဝင္းေရာဂါပင္ ျဖစ္ေခ်သည္ တမုံ႔။
ဓါးျပဗုိလ္ၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က မျမဝင္းကို ဖမ္းဆီးျပီးေနာက္ မျမဝင္းကို
မည္သို႔မွ် ေခ်ာ့ေမာ့၍မရဘဲ ရွိေနရာမွ မျမဝင္းတြင္ စေတာ့ဟုမ္း ေရာဂါကပ္ျငိလာေသာအခါ ဘယ္မလဲ
ခုန ဆယ္သိန္း (အဲေလ ေယာင္လို႔) ဘယ္မလဲ ခုန ဆန္ျပဳပ္ဟု မျမဝင္းက ေမးလိုက္ပါသည္။ ဤကား
ေရာဂါ အစေပတည္း။ ေနာက္ပိုင္း ေရာဂါရင့္လာေသာ အခါ အကိုၾကီးကိုလည္း ျမခ်စ္တယ္၊ ကိုကိုခ်စ္ကိုလည္း
သစၥာမေဖာက္ခ်င္ဘူး ဟုမျပီကလာ၊ ျပီကလာ ခြ်ဲႏြဲ႔ ေျပာတတ္လာေလသည္။
ဆင္းရဲလွစြာေသာ က်ႏုပ္တို႔၏ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးတြင္လည္း ေခတ္သစ္ ႏိုင္ငံေရး
ဂုရုမ်ားအၾကားတြင္ စေတာ့ဟုမ္း ဆင္ဒရုမ္း သို႔မဟုတ္ မျမဝင္းေရာဂါသည္ အလြန္လ်င္ျမန္စြာ
ကူးစက္ျပန္႔ႏွ႔ံေနသည္ ဟူသတတ္။ ထူးဆန္းသည္မွာကား ဤေရာဂါ မျဖစ္လ်င္ ေခတ္မမီဟုပင္ ထင္ေနၾကေသာ
အခ်က္ပင္တည္း။ ခက္ပင္ခက္လွပါတကား။
ေရာဂါသည္ ေရာဂါဆန္းပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငား ေရာဂါလကၡဏာမွာ သိပ္ၾကီး ေဖြရွာရန္
မခက္ခဲလွဟု သမားဟူးရားတို႔က ဆိုၾကကုန္သည္။ အာထရာေဆာင္း ရိုက္ရန္မလို၊ ဗဟိုရ္စည္ ေျပးရန္မရွိ၊
လြယ္လြယ္ႏွင့္ပင္ သိႏိုင္ေလသည္။ အကယ္၍ အၾကင္ ႏိုင္ငံေရးသမား တေယာက္သည္ အဘတို႔နဲ႔လည္း
ယုံၾကည္မႈ မပ်က္ျပားခ်င္၊ ျပည္သူလူထုၾကီးကိုလည္း သစၥာမေဖာက္ဖ်က္လိုပါဟု ဆိုလာျငားအံ့။
အၾကင္ ႏုိင္ငံေရးသမားတြင္ မျမဝင္းေရာဂါ စြဲကပ္လာျပီဟု တြံ သင္သည္ ဂဏွာဟိ မွတ္ဘိေလာ့။
အနာသိလ်င္ ေဆးရွိရမည္ဟူေသာ ဆိုရိုးစကား အတိုင္း ေရာဂါကုထုံးကိုလည္း
ဤေနရာတြင္ တပါတည္း ေျပာၾကားလိုပါသည္။ ေရာဂါကုထုံးကား အျခားမဟုတ္။ ကိုကိုခ်စ္ဆီ ျပန္ခဲ့ပါ
ဟူသတည္း။
ေအာ္….. မျမဝင္း…. မျမဝင္း….။ မင္း… တယ္အေျပာင္းအလဲ ျမန္လွပါလား မျမဝင္း။
လွေမာင္ဟန္
Links:
"http://www.facebook.com/notes/hla-mg-han/စေတာ့ဟုမ္း-ဆင္ဒရုမ္း-သို႔မဟုတ္-မျမဝင္းေရာဂါ/3245620960014"
http://www.youtube.com/watch?v=iKsAhpjnrys
ေရးသူ...ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
၁၅။ စက္တင္ဘာ။ ၂၀၁၂။
ေျပာင္းျပီ၊ ေျပာင္းျပီ ေျပာတာ အစက မယုံႏိုင္ဘူး။ အခုေတာ့ မယုံခ်င္လို႔ မရ ယုံလိုက္ရျပီ။ လက္စသပ္ေတာ့ ဗမာျပည္ၾကီး ေျပာင္းလဲသြားျပီဆိုတာ ခြပ္ေဒါင္းအိုေတြ ဖြတ္ေဒါင္း ျဖစ္ကုန္တာပါလား။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း လူေတြက ေျပာၾကတာ၊ ခြပ္တဲ့ ေဒါင္းမွ ခြပ္ေဒါင္း၊ ဖြတ္နဲ႔ေပါင္းရင္ ဖြတ္ေဒါင္း တဲ့ ။ အခုၾကည့္၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား ဆိုတဲ့သူေတြ ဖြတ္နဲ႔ေပါင္းရင္း ေပါင္းရင္းက အကုန္လုံး ဖြတ္ေဒါင္း ျဖစ္ကုန္ၾကျပီ။
၈၈ ေတြယီးတီယားတားနဲ႔ ႏွမ္းျဖဴးသလိုလို ၊ ေရႊျပည္ေအး တရားေဟာသလိုလို၊ ငါမွသိငါမွတတ္ သမၻာၾကီးလိုလို ဆရာၾကီးလိုလို
သြားလုပ္တဲ့ လက္ပံေတာင္းရဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို အရင္ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
အရင္ အိုင္ဗင္ဟိုနဲ႔ လုပ္သြားတဲ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းမွာ စံပယ္ေတာင္ၾကီးတခုလုံးကို ဖ်က္ဆီးသြားလိုက္တာ ကုန္းဂမူ မို႔မို႔ ေလးေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အခုလက္ပံေတာင္းေတာင္ကုိ ္ဖ်က္ဆီးေနျပီ။ ေတာင္ျပိဳေတာ့မယ္။ ေတာင္ေပ်ာက္ ေတာ့မယ္။ လုပ္ေနတဲ့သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ စစ္တပ္ပိုင္ ဦးပိုင္ကုမၸဏီနဲ႔ တရုတ္ပိုင္ ဝမ္ေပါင္ကုမၸဏီ။ ဒီေနရာမွာလည္း ေျပာစရာရွိ တယ္။ ဦးပိုင္ကုမၸဏီအေနနဲ႔ အိုင္ဗင္ဟိုကေန ရွယ္ယာေတြ လက္လႊဲလက္ေျပာင္းလုပ္ရာမွာ မရိုးမသားလုပ္လို႔ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ အစီရင္ခံစာမွာ ေထာက္ျပ ေဝဖန္တာ ခံခဲ့ရတယ္။ (အခု အဲဒီစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္လည္း ျပဳတ္သြားျပီ။) စစ္တပ္ပိုင္ကုမၸဏီ ဆိုတာကလည္း ေအာက္ကစစ္သားေတြ အတြက္ ဦးပိုင္က အျမတ္ဆိုျပီး တျပားတခ်ပ္မွ ခြဲေဝေပးတာမ်ဳိးမရွိဘဲ စစ္အာဏာရွင္ၾကီးေတြနဲ႔ ခရိုနီေတြသာ သူေဌးၾကီးေတြ ျဖစ္သြား ၾကတယ္ ဆိုတာလည္း အားလုံးသိထားၾကျပီးသား။
လယ္သမားေတြရဲ့ လယ္ေတြ ဧက ၇၈၀၀ ေက်ာ္ အသိမ္းခံရတယ္။ ဒါက ကုမၸဏီဘက္က အတည္ျပဳထားတဲ့ ဂဏန္း။ လယ္သမားေတြ ဘက္က ေျပာတဲ့ အေရအတြက္က တေသာင္းေက်ာ္။ စျပီး လယ္ေျမကိုယူတုန္းက ၃ ႏွစ္စာ သီးႏွံ ေလ်ာ္ေၾကးေပးျပီး ၃ ႏွစ္စာငွားတယ္။ အခုက် ေတာ့ ႏွစ္ ၃၀၊ ႏွစ္ ၆၀ ဆိုျပီး လိမ္တယ္။ ညစ္တယ္။ ဝမ္ေပါင္ကုမၸဏီ၊ ဦးပိုင္ကုမၸဏီနဲ႔ အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြ ေပါင္းညစ္တာ ထင္ထင္ ရွားရွားၾကီးပဲ။ အစိုးရ မပါဘဲ ဘယ္သူ ဒီလို ညစ္ရဲ မလဲ။ စစ္တပ္ မပါဘဲ ဘယ္သူ ဒီလို ညစ္ရဲမလဲ။ တခ်ဳိ႔ေတြ ထင္ေနၾကသလို ဦးသိန္းစိန္က လူထုေကာင္းက်ဳိး လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ေစတနာ အမွန္အကန္ ရွိတယ္ထားဦး။ စစ္တပ္ပိုင္ ဦးပိုင္ကုမၸဏီကို သူအာခံရဲမလား။ အာခံခ်င္မလား။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔အားလုံး ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲေတြပါ။
လယ္သမားေတြမွာ လယ္ေတြ အသိမ္းခံရယုံတင္မကဘူး။ ရြာေတြ အတင္း အဓမၼ အေရႊ႔အေျပာင္းခံရတယ္။ စစ္တပ္အစိုးရနဲ႔ လူေယာင္ ေဆာင္ထားတဲ့ ၾကံ့ဖြတ္ အစိုးရ ဘာမွ မျခားနားဘူး။ စစ္တပ္တုန္းက လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ အတိုင္း အဓမၼသိမ္းတာ၊ အဓမၼ ေရႊ႔တာေတြ အကုန္လုပ္တယ္။ အဓမၼမွန္သမွ် အကုန္လုပ္တယ္။
ေၾကးနီတူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္း စီမံကိန္းစျပီး ၇ လ ၈ လ အတြင္းမွာ ေဒသခံေတြရဲ့ ေသာက္ေရေတြ ငံသြားတယ္။ ဓါတ္ခြဲၾကည့္ေတာ့ ေသာက္ဖို႔ မသင့္တဲ့ အေျခအေနအထိ ပ်က္စီးေနျပီ။ ေၾကးနီလုပ္ငန္းက အသုံးျပဳတဲ့ ဓါတုပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ေျမေအာက္မွာရွိတဲ့ ေရေၾကာပါ ပ်က္စီးျပီး တြင္းထဲက ေရပါ အဆိပ္သင့္ကုန္တာ ျဖစ္တယ္။ ေနာင္မွာ ကင္ဆာလို ေရာဂါေတြ ျဖစ္လာမယ္။ ကိုယ္လက္ အဂၤါ မျပည့္စုံတဲ့ ကေလးေတြ ေမြးလာမယ္။
ဒါတင္မကဘူး။ ေၾကးနီသန္႔စင္တဲ့ လုပ္ငန္းက ဓါတုပစၥည္း သုံးစြဲထားလို႔ မသန္႔ရွင္းေတာ့တဲ့ ေျမစာေတြကို လယ္သမားေတြရဲ့ လယ္ယာေတြ ထဲမွာ ပုံတယ္။
ရြာသားေတြက မခံႏိုင္လုိ႔ ဆန္႔က်င္တယ္။ ကန္႔ကြက္တယ္။ သူတို႔ နစ္နာတာေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ သူတို႔ေျမကို ဖ်က္ဆီး၊ သူတို႔ ေရကို ဖ်က္ဆီး၊ သူတို႔ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြရဲ့ ေနာင္ေရးကိုပါ ဖ်က္ဆီးမယ့္ ဒီစီမံကိန္းကို လုုံးလုံး ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ ဆႏၵျပတယ္။ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဒါကို အာဏာပိုင္ေတြက ဖိႏွိပ္တယ္။
အရင္တုန္းကလိုဆိုရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း အားလုံး ကို သိမ္း ၾကဳံးဖမ္းမယ္။ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒီလို လုပ္ပစ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ မင္းသားေခါင္းေဆာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္။ လူေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ ႏိုင္ငံတကာက လာေရာက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႔ ဖိတ္ေခၚေနတဲ့ အခ်ိန္။ ႏိုင္ငံတကာကလာခ်င္တဲ့ လူေတြမွာလည္း လာခ်င္ပါရက္ အလာခက္ေနတဲ့ အခ်ိန္။ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး စီးပြားလာရွာၾကလိမ့္မယ္ဆိုျပီး လက္ညွိဳးထိုးခံေနရတဲ့ အခ်ိန္။ ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ စစ္တပ္က လယ္သမားေတြကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ရင္ ၾကံ့ဖြတ္ရဲ့ စီမံကိန္းေတြ အကုန္ပ်က္ျပားသြားမွာစိုးလို႔ လက္ယားေနတဲ့ ၾကားက သီးခံေနရတဲ့ အခ်ိန္။
ဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လယ္သမားေတြက မဟုတ္မခံ ဆန္႔က်င္ တြန္းလွန္ၾကတယ္။ ကိုဟန္ဝင္းေအာင္တို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားကြန္ယက္ က ကူညီတယ္။ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးေဆာင္ ကြန္ယက္က ကူညီတယ္။ ေဒသခံေက်ာင္းသားေတြကကူညီတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြပါလာ ေတာ့ ဗကသ အသီးသီးကလည္း ေက်ာင္းသားေတြဘက္က ရပ္တည္တယ္။ မိဘ ျပည္သူေတြ ဘက္က ရပ္တည္တယ္။
အာဏာရွင္ေတြ မ်က္ေဒါင့္နီလာျပီ။ ကိုေဝဠဳကို ဖမ္းတယ္။ ေနာက္ မသြဲ႔သြဲ႔ဝင္း၊ မျဖဴျဖဴဝင္း၊ မေအးနက္တို႔ကို ဖမ္းတယ္။ ႏွိပ္စက္တယ္။ ဗကသ နယ္ေပါင္းစုံ၊ ခရိုင္ေပါင္းစုံက ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရကို ကာကြယ္ဖို႔ မုံရြာကို တက္လာၾကတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔က စိုးရိမ္လာတယ္။ ဘယ္သူ႔ အတြက္ ဘာကို စိုးရိမ္သလဲ ဆိုတာ သူတို႔သာ အသိဆုံး ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဂ်င္မီ၊ ေဇာ္ေဇာ္မင္းနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းကိုကိုၾကီး တို႔ မုံရြာတက္လာတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ စီမံကိန္း ျဖစ္တယ္။ အလြယ္တကူ ခ်က္ခ်င္းရပ္လို႔မရဘူး။ တိုင္းက ဆုံးျဖတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ရြာသူရြာသားေတြ အေနနဲ႔ အျပဳသေဘာနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လယ္သမားေတြ ဆႏၵျပတာေတြ ရပ္ဆိုင္းျပီး ရြာကို ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ၾကဖို႔ ေျပာတယ္။ ရြာသူသုံးေယာက္ ျပန္လြတ္ေရးကို သူတို႔ ၾကားဝင္ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္လို႔ ေျပာတယ္။
လယ္သမားေတြကေတြ႔ခ်င္ပါတယ္ ဆိုတုန္းက အေတြ႔မခံ ေရွာင္ကာေျပးတဲ့ ေမာင္သာေအးတို႔ လူတသိုက္ကလည္း ဂ်င္မီတို႔ ပုလဲလႊတ္ေတာ္ အမတ္တို႔ကိုေတာ့ အေတြ႔ခံတယ္။ ေဆြးေႏြးတယ္။ လယ္သမား ၃ ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးတယ္။
လယ္သမားေတြကို ျပန္လႊတ္ျပီးေနာက္မွာ လယ္သမားေတြကို ဆႏၵျပတာ ရပ္ျပီး ေအးေအးေဆးေဆး အိမ္ျပန္ၾကဖို႔ သူတို႔ အဆို အျပဳသေဘာေဆာင္ဖို႔ ဂ်င္မီတို႔က ေျပာတယ္ ။
ေမးပါရေစဦး။ လယ္သမားေတြ ဆႏၵျပတာ အပ်က္သေဘာ ေဆာင္ေနတယ္လုိ႔ မင္းတို႔က ဆိုခ်င္သလား။ ဦးပိုင္နဲ႔ တရုတ္ဝမ္ေပါင္ ကုမၸဏီက ေတာင္ျဖိဳေနတာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလုံး အဆိပ္သင့္ေအာင္လုပ္ေနတာကိုမွ အျပဳသေဘာလို႔ ေျပာခ်င္သလား။ ဘယ္သူက အျပဳ၊ ဘယ္သူက အပ်က္ဆိုတာကို မင္းတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဖို႔သင့္တယ္။
ဂ်င္မီတို႔ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို ထပ္ျပီး ဆန္းစစ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ လယ္သမားေတြ ဆႏၵျပတာကို ရပ္ျပီး အိမ္ျပန္ၾကဖို႔သာ ဂ်င္မီတို႔ ေျပာတယ္။ လယ္သမားေတြရဲ့ အသိမ္းပိုက္ခံလယ္ေတြ ျပန္ေပးဖို႔ တခြန္းမွ မေျပာဘူး။ ေၾကးနီစီမံကိန္း ရပ္ဖို႔ တခြန္းမွ မေျပာဘူး။ ရပ္ဖို႔ မေျပာရုံသာ မက အလြယ္တကူ ရပ္လို႔ မရဘူးဆိုျပီး ဦးပုိင္ဘက္က ေရွ႔ေနလိုက္ျပီး ေျပာတယ္။ အလြယ္တကူ ရပ္လို႔ မရဘူး ဆိုတဲ့ စကားကို ဦးပိုင္ထက္ အရင္၊ အစိုးရထက္အရင္ ဂ်င္မီတို႔ ၈၈ ေတြက စျပီး တိုင္းသိျပည္သိ လူသိရွင္ၾကား ေျပာဆိုခဲ့တယ္ဆိုတာ မွတ္တမ္းတင္ထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ သမိုင္းျဖစ္လာမွာပါ။
အလြယ္တကူ ရပ္လို႔ မရဘူးလို႔ သူတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာႏိုင္သလဲ။ လက္ပံေတာင္းစီမံကိန္း အေၾကာင္းသူတို႔က ဘယ္ေလာက္သိလို႔လဲ။ ဘယ္သူက ဘာေျပာထားလို႔လဲ။ ျမစ္ဆုံ စီမံကိန္းေတာင္ ခ်က္ခ်င္းရပ္လို႔ ရရင္ လက္ပံေတာင္းစီမံကိန္းကို ဘာ့ေၾကာင့္ ရပ္လို႔ မရႏိုင္ရမလဲ။
ဒီေတာ့ ထပ္ေမးပါရေစဦး။
ဂ်င္မီ မင္းတုိ႔ ဘယ္သူ႔အတြက္ လာၾကတာလဲ။ လယ္သမားေတြ အတြက္လာတာလား။ ဦးပိုင္ အတြက္လာတာလား။ စိုးသိန္းနဲ႔ ေအာင္မင္းက ေငြဆယ္သိန္းေပးလိုက္လို႔ မင္းတို႔ ဘက္ေျပာင္းသြားျပီလား။ စကိုင္းနက္တို႔ ေဇာ္ေဇာ္တို႔က သိန္းေလးငါးရာစီ လွဴလိုက္လို႔ မင္းတို႔ ခရိုနီဘက္၊ ဘက္ေျပာင္းသြားၾကျပီလား။ မင္းတို႔ ၈၈ ေတြ ဖြတ္နဲ႔ ေပါင္းလို႔ ဖြတ္ေဒါင္း ျဖစ္ကုန္ၾကျပီလား။
ဗကသ ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႔ အေျခအေနကို ဝင္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းေပးၾကတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔လည္း ဂ်င္မီက ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္မွ ကမန္းကတန္း လိုက္လာျပီး ေရွ႔က ဆရာၾကီးလုပ္ခ်င္တဲ့ ေျပာကြက္ပါပဲ။ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ဗကသ အေပၚ ညြန္႔လိုက္တာပါ။ ဗကသ အေပၚလူပါးဝလိုက္တာပါ။
ဗကသက ဝင္ေရာက္ထိန္းသိမ္းေပးတာ ဟုတ္လို႔လား။ ဒီစကားဟာ ဗကသကို တင္စီးေျပာဆိုတဲ့ စကားျဖစ္ရုံတင္ေတာင္မကပါဘူး။ ေစာ္ကားလိုက္တဲ့ စကားလည္း ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဗကသက လယ္သမားေတြရဲ့ အက်ဳိးကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနတာပါ။ လယ္သမား ေတြရဲ့ ဆုံးရွဳံးနစ္နာမႈေတြ အတြက္ ပူးေပါင္းေတာင္းဆိုေပးေနတာပါ။ လယ္သမားေတြကို ေစာ္ကားႏွိပ္စက္တဲ့သူေတြရဲ့ ရန္ကေန ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတာပါ။ လယ္သမားေတြဘက္က ရပ္တည္ေနတာပါ။ ဒီလို ျပည္သူဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္တဲ့ ဗကသကို သူတို႔လို ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္း မျမဝင္းေတြလို႔ ထင္သြားေအာင္ သူခိုးေသေဖာ္ညွိတဲ့ စကားပါ။ သူတို႔ဘက္ ဆြဲသြင္းတဲ့ စကားပါ။
သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္စမ္းပါ။ ဗကသဟာ ဖိႏွိပ္သူနဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာ ၾကားေနဆိုတဲ့ စကားမ်ဳးိ ေျပာခဲ့ဖူးသလား ဆိုတာ။ ၁၃၀၀ ျပည့္မွာ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ ဆႏၵျပၾကေတာ့ ကိုဗဟိန္းက မေကြးမွာ ဘာေျပာခဲ့သလဲ။ ဂ်င္မီသိရဲ့လား။ မင္းကိုႏိုင္သိရဲ့လား။ မသိတာေတာ့ ဟုတ္အံ့မထင္ပါဘူး။ ေမ့လိုက္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ကိုဗဟိန္းက အလုပ္သမားေတြ အိမ္ျပန္ၾကပါ။ ဖမ္းထားတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ သခင္ေခါင္းေဆာင္ကို ျပန္လႊတ္ေအာင္ အဂၤလိပ္အစိုးရကို က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတာင္းပန္ေပးပါ့မယ္လို႔မ်ား ေျပာခဲ့သလား။ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္မလုပ္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္ရင္ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြ နစ္နာလိမ့္မယ္၊ အျပဳသေဘာေဆာင္ပါလို႔မ်ား ေျပာခဲ့သလား။ ကေလးေတာင္သိတဲ့ စကားကို မင္းတို႔ ၈၈ ေတြ အမွတ္ရေအာင္ ျပန္ေျပာလိုက္ပါရေစဦး။ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ဘက္က ေနာက္ထပ္ ျမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္ ဗမာတျပည္လုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ မွတ္ထား။ အဲဒါမွ ခြပ္ေဒါင္း။ ဖြတ္ေဒါင္းမဟုတ္ဘူး။
ႏိုင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းျဖစ္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရပ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြဘက္က ရပ္ၾကပါ ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ တကယ္ေတာ့ ဂ်င္မီ တေယာက္တည္းရဲ့ အယူအဆ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္မီ၊ ေဇာ္ေဇာ္မင္း၊ စမ္းေခ်ာင္းကိုကိုၾကီး သုံးေယာက္ထဲရဲ့ အယူအဆလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဂ်င္မီ မုံရြာကို မေရာက္ခင္ကတည္းက မင္းကိုႏိုင္က ရန္ကုန္မွာ ဒီစကားေျပာေနတာကို ၾကားခဲ့ရျပီးျပီ။ ဒီအယူအဆဟာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသား အုပ္စုၾကားမွာ အားလုံး သေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ အယူအဆ၊ အားလုံး ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ပါ။
တကယ္ေတာ့ ဂ်င္မီ၊ ေဇာ္ေဇာ္မင္းတို႔ မုံရြာမလာခင္ကတည္းက ဇာတ္ညႊန္းက ရန္ကုန္က ပါလာျပီးသားပါ။ မုံရြာမွာ ဘာလုပ္ရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ စီစဥ္ျပီးသားပါ။ သူတို႔ မုံရြာမလာခင္ကတည္းက ၈၈ နဲ႔ စိုးသိန္း၊ ေအာင္မင္းတို႔ စကားေျပာျပီးပါျပီ။ လယ္သမား ၃ ေယာက္လႊတ္ေပးဖုိ႔ သေဘာတူထားျပီးပါျပီ။ သာေအးဆီကိုလည္း လႊတ္မိန္႔က ေရာက္ျပီးေနပါျပီ။ မုံရြာမွာ လုပ္ၾကတာက ဇာတ္တိုက္ထားတဲ့ အတိုင္းကျပတာပါ။ stage act ပါ။ ၈၈ ဘက္က ဒီစီမံကိန္းဟာ ႏို္င္ငံေတာ္အဆင့္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အလြယ္ တကူ ရပ္လို႔ မရေၾကာင္း ေျပာျပီး ဆႏၵျပသူေတြ ေနာက္ဆုတ္ၾကဖို႔ သိမ္းသြင္း တရားေဟာေရးကို လည္း လက္ခံ သေဘာတူထားခဲ့ျပီးသားပါ။
ဦးပိုင္က စက္တင္ဘာ ၁၃ ရက္မွာ လုပ္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲကိုလည္း ၾကည့္ပါ။ ဦးပိုင္လီမိတက္ရဲ့ စီမံကိန္းမန္ေနဂ်ာ ဦးျမင့္ေအာင္ရဲ့ ေျပာစကားဟာ ဂ်င္မီတို႔ ေျပာတဲ့ ေလသံနဲ႔ တထပ္တည္းပါ။ ဒါဟာ ၈၈ ေတြ ေျပာတဲ့ စကားကို ဦးပိုင္ကလူေတြက သိပ္ၾကိဳက္လို႔ လိုက္ ေျပာတာ မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၈၈ ေျပာတဲ့ စကား၊ ဦးပိုင္ကေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ တေနရာတည္းက တခုတည္းေသာ ဆုံခ်က္ကေန ထြက္ေပၚလာေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆစရာ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ မင္းကိုႏို္င္က ျမစ္ဆုံကို သြားတယ္။ ျမစ္ဆုံစီမံကိန္း မရပ္ေသးဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ မင္းေဇယ်က စက္တင္ဘာ သံဃာ့ ႏွစ္ပတ္လည္ အခန္းအနားလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္တယ္။ သူတို႔ လုပ္ပုံေတြဟာ မေယာင္ရာ ဆီလူးေနသလိုပဲ။ လက္ပံေတာင္းက လယ္သမားေတြ ရဲ့ နစ္နာမႈေတြ အေပၚ အာရုံစိုက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို ၾကံ့ဖြတ္နည္း၊ နအဖနည္းသုံးျပီး အာရုံလႊဲေနသလားလို႔ ေတာင္ ေတြးစရာ ျဖစ္ေနတယ္။
ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း တခုမွာ လုပ္မွားကိုင္မွား တခါတေလရွိတာကို ခြင့္လႊတ္လို႔ရတယ္။ အေတြးအေခၚအမွား တခါတေလဝင္တာကို ခြင့္လႊတ္သီးခံလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရပ္တည္ခ်က္မွားရင္ ရပ္တဲ့ဘက္မွားရင္ ျပႆနာ သိပ္ၾကီးတယ္ဆိုတာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား အဖြဲ႔ကို သတိေပးပါရေစ။ အခုေမာင္ရင္တို႔ ၈၈ ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ဟာ လူထုကိုဆန္႔က်င္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ ၾကံ့ဖြတ္အာဏာရွင္ဘက္မွာ ရပ္တည္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ ျဖစ္ေနျပီဆိုတာ သတိေပးပါရေစ။
အခု လယ္သမားေတြက ဦးပို္င္လူရဲ့ အေလာင္းသျဂၤိဳဟ္ပြဲဆိုတာ လုပ္ေနျပီ။ ဦးႏွမ္းျဖဴး ၈၈ ႏွစ္ရဲ့ အသုဘ အခန္းအနားဆိုျပီး အေလာင္း ေကာင္ သျဂၤိဳဟ္ ဆႏၵျပပြဲ လုပ္ေနျပီ။ မင္းတို႔ ၈၈ ေတြကို လယ္သမားေတြက အေလာင္းေကာင္လုပ္ျပီး ေခါင္းထဲထည့္ ဆႏၵျပေနတာ မင္းတို႔ မရွက္ဘူးလား။
မင္းတို႔လုပ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ျပီးျပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔ ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္း ေျခရာက်န္မယ္။ ဖြတ္ေဒါင္းသြားရာလမ္းမွာ စြတ္ေၾကာင္းက်န္မယ္။ ဒါမင္းတို႔ရဲ့ သမိုင္းပဲ။
ျပည္သူ႔ရန္သူေတြရဲ့ ေပးစာကမ္းစာကို ယူျပီး ျပည္သူကို ေစာ္ကားတဲ့ လုပ္ရပ္၊ မင္းတို႔ ရပ္တန္းကရပ္။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
၁၅။ စက္တင္ဘာ။ ၂၀၁၂။
လုုပ္ခနည္းသကုိ
လုံမပ်ဳိ
ေတာင္းဆုိဆႏၵ
ျပတယ္ေလး
ယီးေလေလ့ ယီးေလေလး။
လယ္ယာစုိက္လုိ
ေတာင္သူအုိ
လယ္ယာျပန္ေပး
ေတာင္းတယ္ေလး
ယီးေလေလ့ ယီးေလေလး။
ေၾကးနီေတာင္ကုိ
ၾကည့္မယ္ဆုိ
ေနညဳိကမ္းေဘး
ဆင္းတယ္ေလး
ယီးေလေလ့ ယီးေလေလး။
ဂစ္တာေတြေရာင္း
ပြင့္လင္းေၾကာင္း
ခြပ္ေဒါင္းေဟာင္းေဆြး
သီဆုိေတး
ရီးေလေလ့ ရီးေလေလး။
သမၼတႀကီးကုိ
အယုံပုိ
ဖြားအုိသက္ၾကား
မွားသေလး
ရီးေလေလ့ ရီးေလေလး။
(ကုိေပါ)
ေရလယ္ေခါင္ ေဖာင္အစြန္း
ေမာလြန္းလုိ႔ ခုိသူကုိ
ၿငိဳျငင္မုန္းထား
ထုိးဝါးနဲ႔တြန္းခ်
တလက္မက်ဴးေက်ာ္မခံ
ဇာတိေသြးတက္ၾကြျပန္သတဲ့…
ရဲစိတ္ရဲမာန္ အလံႀကီးထူ
ဂုဏ္လည္းယူ
လူစိတ္ကင္းသူပါတကား။
(ကုိေပါ)
Read more
ေမာလြန္းလုိ႔ ခုိသူကုိ
ၿငိဳျငင္မုန္းထား
ထုိးဝါးနဲ႔တြန္းခ်
တလက္မက်ဴးေက်ာ္မခံ
ဇာတိေသြးတက္ၾကြျပန္သတဲ့…
ရဲစိတ္ရဲမာန္ အလံႀကီးထူ
ဂုဏ္လည္းယူ
လူစိတ္ကင္းသူပါတကား။
(ကုိေပါ)
နာဇီကတုံး
ဘုန္းႀကီးလာျဖစ္
အဘေခတ္။
ဓားျပ၊ဖာေဂါင္း
ေက်ာင္းဒကာျဖစ္
အလွဴရွင္ေခတ္။
သူေတာင္းစားက
ေက်ာင္းသားလာျဖစ္
ပြင့္လင္းေခတ္။
ဝိေဒဟရာဇ္ပုတ္သင္
လူရႊင္ေတာ္ျဖစ္
အင္န္ဂ်ီအုုိေခတ္။
စစ္ဒုတ္ထုုိးက
ဟီးရုိးလာျဖစ္
အေမ့ေခတ္။
(ကုိေပါ)
ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ပုံရိပ္နဲ႔
ဂစ္တာတလက္ဟာ
မုိႏုိပုိလီကုိ အေရာင္တင္ေပးဖုိ႔
မတရားမႈကုုိ တရားဝင္ေစဖုိ႔
ကုမၺဏီဧည့္ခန္းထဲမွာ
အၿမဳိင့္သားေနရာယူေတာ့မယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ အသံမွာ
စားသုံးသူေတြရဲ႕ၿငီးတြားသံေတြ ပါမယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ႀကဳိးမွာ
နတ္ဆုိးရဲ႕ရယ္သြမ္းေသြးသံေတြ ပါမယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ကီးေတြမွာ
ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့ တန္ဖုုိးေတြလည္း ပါမယ္။
တီးခတ္သူမရွိ…
ႀကဳိးညွိမယ့္သူမရွိ…
ရႈိးေက့စ္ထဲမွာၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္
ဒီဂစ္တာဟာ
သစၥာမဲ့သူေတြရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ
ေကာင္းေကာင္းေတာ့ ေျပာျပႏုိင္လိမ့္မယ္။
ကုိေပါ
Read more
ဂစ္တာတလက္ဟာ
မုိႏုိပုိလီကုိ အေရာင္တင္ေပးဖုိ႔
မတရားမႈကုုိ တရားဝင္ေစဖုိ႔
ကုမၺဏီဧည့္ခန္းထဲမွာ
အၿမဳိင့္သားေနရာယူေတာ့မယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ အသံမွာ
စားသုံးသူေတြရဲ႕ၿငီးတြားသံေတြ ပါမယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ႀကဳိးမွာ
နတ္ဆုိးရဲ႕ရယ္သြမ္းေသြးသံေတြ ပါမယ္။
ဒီဂစ္တာရဲ႕ကီးေတြမွာ
ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့ တန္ဖုုိးေတြလည္း ပါမယ္။
တီးခတ္သူမရွိ…
ႀကဳိးညွိမယ့္သူမရွိ…
ရႈိးေက့စ္ထဲမွာၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္
ဒီဂစ္တာဟာ
သစၥာမဲ့သူေတြရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ
ေကာင္းေကာင္းေတာ့ ေျပာျပႏုိင္လိမ့္မယ္။
ကုိေပါ
(ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ေရးသည္။)
က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး
က်မတို႔မွာ က်မတို႔ပဲရွိတယ္ . .
ေခါင္းေဆာင္မရွိတဲ့ က်မတို႔ေလးေတြက
ေခါင္းမရွိတဲ့ လူေတြကို ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ
ကမၻာကို ခါညံသြားခဲ့တယ္ . . . ။
(ကဗ်ာဆရာ ရြက္သစ္ ရဲ့ က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး၊ ရွင္တို႔မွာ ေခါင္းမရွိဘူး ကဗ်ာမွ)
Read more
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း ေရးသည္။)
က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး
က်မတို႔မွာ က်မတို႔ပဲရွိတယ္ . .
ေခါင္းေဆာင္မရွိတဲ့ က်မတို႔ေလးေတြက
ေခါင္းမရွိတဲ့ လူေတြကို ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံ
ကမၻာကို ခါညံသြားခဲ့တယ္ . . . ။
(ကဗ်ာဆရာ ရြက္သစ္ ရဲ့ က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး၊ ရွင္တို႔မွာ ေခါင္းမရွိဘူး ကဗ်ာမွ)
ေမွာင္မိုက္တဲ့ လႈိင္သာယာရဲ့ ညဘက္ေတြ။ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြ ေအာက္က လူမသိသူမသိ နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ ဘဝေတြ…။ အဲသလိုညေတြမွာ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ အိမ္ျပန္မလာႏိုင္ၾကေသးတဲ့ မိဘေတြကို ကေလးငယ္ေတြက အိပ္ငိုက္ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းၾကရတယ္။ ညဥ့္နက္ေပမယ့္ မအိပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ မနက္ျဖန္မနက္ ေက်ာင္းေစာေစာတက္ဖို႔ မပူပန္ႏိုင္အားဘူး။ အေမျပန္လာမွ ထမင္းခ်က္ရမွာ….၊ အေဖျပန္လာမွ ထမင္းစားရမွာမို႔ သူတို႔ မအိပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ သူတို႔ ဗိုက္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ဆာေလာင္ေနသလဲဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိဘဲ အေမွာင္ထဲမွာေနရတာ စိတ္ညစ္ညဴးျပီး အားငယ္စရာေကာင္းတယ္။ ဒါကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကတယ္။ ဗိုက္သိပ္ဆာျပီး စားစရာမရွိတာဟာ အဲဒီ အေမွာင္ထက္ အမ်ားၾကီး ပိုျပီး စိတ္ညစ္ညဴးျပီး အားငယ္ေစတတ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ၾကံဳဖူးသူ၊ သိဖူးသူ သိပ္ရွိခ်င္မွ ရွိမယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အဲဒီ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ငိုက္ေနတဲ့ ကေလးေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ သားသမီးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရင္မွာ ဘယ္လိုခံစားၾကရမလဲ။ ခုေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားမွ သူတို႔ကို ဂရုမစိုက္ၾကဘူး။ သူတို႔ ဘဝကို မေလ့လာၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီမိသားစုထဲက ကေလးမေလးေတြက စက္ရုံေတြမွာ လစာတိုးေရး ဆႏၵျပေတာ့ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္ၾကတယ္။ က်မတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မရွိဘူး တဲ့။
အဲသလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လွ်ပ္စစ္မီးထိန္ထိန္သာတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရြာဆိုတဲ့ ဘက္မွာေတာ့ ညဘက္ အေပ်ာ္က်ဴးရာက ျပန္လာတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးေတြဟာ တေဟးေဟးတဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္ျပီး သိန္းေထာင္ခ်ီတန္တဲ့ ကားၾကီးေတြနဲ႔ အိမ္ျပန္လာၾကတယ္။ ဟိုလႈိင္သာယာက ကေလးေတြေစာင့္ေနတဲ့ အေဖတို႔ အေမတို႔ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘတ္စ္ကားၾကီးနဲ႔ တေရြ႔ေရြ႔ ခရီးႏွင္တုန္း။ ရန္ကုန္မွာ ဗိုလ္သန္းေရႊအိမ္ဘက္ကို ျပန္ဖို႔အတြက္ အထူးေဖာက္ေပးထားတဲ့ ရွားရွားပါးပါး ကတၱရာဆီေတြ အျပည့္နဲ႔ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ လမ္းတလမ္းကို လူအမ်ားသိၾကတယ္။ အဲဒီလမ္းေပၚကေန ညဘက္မွာ တဝူးဝူး၊ တဝါးဝါးနဲ႔ အေပ်ာ္က်ဴးျပီး အိမ္ျပန္လာၾကတဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊသမီးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သားသမီးေတြရဲ့ အသံေတြကို လူအမ်ားအျပား ၾကားဖူးၾကတယ္။ ေၾကာက္ၾကလြန္းလို႔လည္း ေဝးေဝးကေန ေရွာင္ၾကတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာပဲ ထူးကုမၸဏီက ေတဇရဲ့သားေတြက ႏိုင္ငံျခားကမိန္းမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ဓါတ္ပုံေတြကို ရိုက္ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ အင္တာနက္မွာ တင္မယ္။ လမ္ေဘာ္ရဂီးနီးဆိုတဲ့ ကမၻာ့အေကာင္းဆုံးကားၾကီးေရွ႔မွာ ဓါတ္ပုံရိုက္မယ္။ အင္တာနက္မွာ တင္မယ္။
ဒါေတာင္မွ ခရိုနီေတြ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ ေျပာသူကေျပာရဲ့။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေနာက္ဆုတ္သြားမွာ စိုးလို႔ လႈိင္သာယာက ကေလးမေလးေတြ ပါးစပ္ကို လိုက္ပိတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားသူက ၾကိဳးစားရဲ့။ အလုပ္သမားနဲ႔ အလုပ္ရွင္ၾကားမွာ ၾကားေနမယ္လို႔ ေျပာသူေျပာရဲ့။ ေျပာလည္း ေျပာရဲၾကပါေပရဲ့။ အာဂဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းၾကီးေတြပါကလား။ အင္မတန္ဘက္လိုက္မႈကင္းျပီး သမာသမတ္က်တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြပါလားဟရို႔။
အဲသလို ညဘက္ေတြမွာ ေရေပၚဆီေတြရဲ့ သားသမီး၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားသမီးဆိုသူေတြက ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ အားအားယားယား ပိုက္ဆံမယူဘဲ အလကားဖာခံထြက္ေနခ်ိန္မွာ လႈိင္သာယာက ကေလးမေတြခမ်ာ အပ်ဳိစင္ဘဝကို ဝမ္းစာ အတြက္ ေရာင္းစားၾကရတယ္။ အပ်ဳိစင္ ပါကင္ေဖာက္ရင္ ဘယ္ေစ်းရတယ္ဆိုတာ ဒီစစ္အစိုးရနဲ႔ ၾကံ့ဖြတ္အရပ္သား အေယာင္ေဆာင္ အစိုးရလက္ထက္ေတြက်မွ ေပၚလာတဲ့ မၾကားဝံ့မနာသာ ေစ်းကြက္။ အဲဒါကို ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လို႔ ဆိုခ်င္ေသးသလဲ။ ဒီကေလးမေလးေတြရဲ့ အပ်ဳိစင္ဘဝကို ေငြသိန္းခ်ီေပးျပီး ေပ်ာ္ပါးႏို္င္တာ ဘယ္လိုလူေတြလဲ။
က်မတို႔ေတြထဲကတခ်ဳိ႕
ငတ္လာရင္ ဖာခံစားခဲ့ရေပမယ့္
ရွင္တို႔လို တိုင္းျပည္ကို လည္ပင္းညွစ္ ခိုးမစားခဲ့ဘူး . . . ။
က်မတို႔ရသမွ် လစာေငြဟာ
ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ပဲ ေတြးႏိုင္ခဲ့တာပါ
ရွင္တို႔ ျခစ္ေကာက္ေနတဲ့ အခြန္ဘ႑ာေတြလို
သားေျမးတီတြတ္ ၀လင္ေရး၊
ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းထားေရး၊
စိန္စီလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေရးနဲ႔
လူသတ္လက္နက္၀ယ္ေရး ေတြးေတာင္မသိခဲ့ပါဘူး
တကယ့္တခုတည္းပါ
ထမင္းနပ္မွန္ဖို႔ဆိုတဲ့ တခုတည္းပါရွင္ . . . ။
(ရြက္သစ္ရဲ့ ကဗ်ာ)
လိႈင္သာယာက ကေလးမေလးေတြက တေန႔မွာ အလုပ္ခ်ိ္န္ ၁၂ နာရီထက္ မပိုဖို႔ ေတာင္းဆိုသတဲ့။ တေန႔ကို အလုပ္ခ်ိန္ ၁၀ နာရီထက္ မပိုဖို႔ ေတာင္းဆိုသတဲ့။ ေကာင္းၾကေသးရဲ့လား။ ဒီေတာင္းဆိုသံကို နားနဲ႔ မေထာင္ၾကနဲ႔။ ရင္နဲ႔ ခံစားၾကည့္ၾကပါ။ သူ႔တို႔ဘဝေတြဟာ ဒီစက္ရုံၾကီးေတြပဲလား။ ဒီစက္ရုံၾကီးေတြထဲမွာပဲ သူတို႔ဘဝ ကုန္ဆုံးရေတာ့မလား။ သူတို႔ခ်ဳပ္တဲ့ အထည္၊ သူတို႔လုပ္တဲ့ ဆံပင္တု၊ သူတို႔လုပ္တဲ့ ဘိနပ္ေတြဟာ ဥေရာပနဲ႔ ေျမာက္အေမရိကရဲ့ ေစ်းလမ္းမၾကီးေတြေပၚမွာ စတိုးဆိုင္အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ ေရာင္းတဲ့အခါ သိန္းဆယ္ဂဏန္းကေန သိန္းရာဂဏန္းအထိ ရပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္ခ ဘယ္ေလာက္ရၾကသလဲ။ တေန႔ကို ၈ နာရီအလုပ္လုပ္၊ ၈ နာရီ အနားယူ၊ ၈ နာရီ ေလ့လာ အပန္းေျဖဖို႔ ေရာဘတ္အိုဝင္ အဆိုျပဳခဲ့တာ ၁၈၁၇ ခုႏွစ္။ ဂ်နီဗာ စာခ်ဳပ္အရ တေန႔အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီထက္ မေက်ာ္ရလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာက ၁၈၆၆ ခုႏွစ္။ ကဲ… ေျပာၾကစမ္းပါ။ ကမၻာၾကီးျပားသြားျပီ၊ လူတိုင္း တာထြက္တူေနၾကျပီ၊ လယ္ဗယ္ဂေရာင္း ျဖစ္ေနၾကျပီ ဆိုသူေတြ ေျပာၾကစမ္းပါ။ အခုက်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးဟာ ကမၻာနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ဘယ္ေခတ္ေလာက္ကို ေရာက္ေနျပီလဲဆိုတာ…။
ဒီစက္ရုံက အလုပ္သမားေတြဟာ အိမ္သာတက္ရင္ ဘယ္ႏွခါတက္ရမယ္ဆုိတာ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိသတဲ့။ အိမ္သာကို အၾကိမ္ေရ ပိုတက္ရင္ လစာျဖတ္သတဲ့။ ေရေသာက္ခ်င္ရင္ တေန႔ ဘယ္ႏွခါဆိုတာ သတ္မွတ္ထားသတဲ့။ အၾကိမ္ေရ ပိုရင္ လစာျဖတ္သတဲ့။ ညဘက္ အခ်ိန္ပိုလုပ္ရင္း အိမ္ျပန္ဖို႔ ဘတ္စ္ကား မရေတာ့တဲ့အခါ စက္ရုံထဲမွာပဲ ညအိပ္လိုက္ရသတဲ့။ ႏို႔စို႔ကေလးကို အိမ္မွာ ထားခဲ့ျပီး စက္ရုံမွာ အထည္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ကေလးအေမဟာ အိမ္မျပန္ႏိုင္တဲ့ညမွာ ဘယ္လိုအိပ္ေဆးနဲ႔ ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ရမလဲ။ အၾကံေပးၾကစမ္းပါ။ ဘယ္မွာလဲ လူ႔အခြင့္အေရး။ ဘာတဲ့လဲ လူ႔အခြင့္အေရး။ ဒါေတြဟာ ဇာတ္နာေအာင္ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ဘဝထဲမွာ ဒီ့ထက္ဆိုးတာေတြ တပုံတပင္။ သြားၾကည့္ၾကပါ။ ေမးၾကည့္ၾကပါ။ စုံစမ္းၾကည့္ၾကပါ။ ဒါေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ေနသလဲ။ ဒါေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။ School of Assassins လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ေရး သင္တန္းေက်ာင္းလို႔ ကမၻာ့လူ႔အခြင့္အေရးေလာကမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အေမရိကန္တို႔ရဲ့ Fort Benning သင္တန္းေက်ာင္းၾကီးက ဆင္းလာသူ အလုပ္သမားဝန္ၾကီး ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္ ဒါေတြကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ။ School of Assassins မွာ ဒါေတြ သင္ခဲ့သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကံ့ဖြတ္ပါတီ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ဒါေတြကို သုေတသနလုပ္ျပီးပါျပီလား။
ေခါင္းမရွိေတာ့ ျပန္မစဥ္းစားႏိုင္ထင္ပါ့
က်မတို႔ဘ၀ေတြကို လႈိင္သာယာ
ရွင္တို႔ ပို႔ခဲ့တာကို၊
အထည္ခ်ဳပ္ေတြ ရွင္တို႔ တည္ခဲ့တာကို၊
စက္မႈဇံုေတြ ရွင္တို႔ ေဆာက္ခဲ့တာကို၊
အရသာက ရွင္တို႔လွ်ာေပၚမွာ
ဘ၀နာတာက က်မတို႔ပါရွင္ . . . ။
အခုၾကည့္
အိတ္အိုင္ဗြီေရာဂါသည္နဲ႔ အဆင္းရဲဆံုး ကေလးငယ္ေတြကို
လႈိင္သာယာမွာ ေမြးတယ္
(ဒါရွင္တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလား)
ဒုစရိုက္ အထူေျပာဆံုးနဲ႔ ပ်ံက်ေတြ အေပါဆံုးကို
လႈိင္သာယာမွာ ေဖြးေနတယ္
(အဲဒါ ရွင္တို႔နဲ႔ တကယ္မဆိုင္ဘူးလား)
(ရြက္သစ္ရဲ့ ကဗ်ာ)
စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားတာ ျပည္သူေတြ နာသတဲ့။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြ မလာႏိုင္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ျပီး ငတ္ၾကသတဲ့။ ေကာင္းလွပါေပရဲ့၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိသံေတြ။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြရွိေတာ့ေရာ တကယ္တန္းေကာင္းစားၾကတာက ဘယ္သူေတြပါလဲ။ အလုပ္သမေလးေတြအတြက္ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံေတြ ရွိေစခ်င္လွပါတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာေနတာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔လား။ အလုပ္သမားေတြ အတြက္ ဘာဥပေဒမ်ားခင္ဗ်ားတို႔ ျပဌာန္းျပီးပါျပီလဲ။ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားကေရာ အလုပ္သမားေတြရဲ့ အခြင့္အေရးကာကြယ္ဖို႔ အတြက္ ဘယ္လိုဥပေဒေတြ ျပင္ဆင္ထားပါသလဲ။ အနိမ့္ဆုံးလစာသတ္မွတ္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။ တေန႔ အမ်ားဆုံး အလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္ခ်က္က ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။
လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက မရွိ။ မလိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြက အျပည့္။ ပညာမတတ္ရွာတဲ့ အလုပ္သမေတြကို ပညာတတ္ၾကီးမ်ားက အၾကံေပးၾကပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ညီေအာင္လုပ္ၾကပါတဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးတဲ့ ေကာင္းေသာအၾကံဟာ ဥပေဒနဲ႔ အညီ အငတ္ခံဖို႔လား။ ဒီမုိကေရစီ သမားမွန္ရင္ တရားသည္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသည္ျဖစ္ေစ ဥပေဒမွန္သမွ် လိုက္နာရမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ အညီဆိုရင္ ဒီမွာ ငတ္ေတာ့မယ္။ ငတ္မယ့္ ဥပေဒကို နာခံရမယ့္ အတူတူဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာလာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲ။
အလုပ္သမားေတြကို ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပီး စာတတန္၊ ေပတတန္နဲ႔ သတိေပးၾကတယ္။ အၾကမ္းမဖက္ၾကနဲ႔တဲ့။ ဒီအမ်ဳးိသမီး အလုပ္သမေလးေတြလက္ထဲမွာ နံပါတ္တုတ္ေတြ ကိုင္လာတာမ်ား ျမင္မိၾကပါသလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တဲ့လူကို ခဲနဲ႔ ျပန္ေပါက္တာဟာ အၾကမ္းဖက္မႈလုပ္တာပဲ ဆိုတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးကို ေၾကာက္ျပီး ေသြးရူးေသြးတန္းေျပာေနၾကတာပါလား။ ဗမာျပည္ရဲ့ ဟိုးေရွးေခတ္က သမိုင္းေတြထဲအထိ ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ့ ဆႏၵျပမႈ သမိုင္းတေလွ်ာက္မွာ လူထုရဲ့သေဘာနဲ႔ ဆူပူအၾကမ္းဖက္ခဲ့တာ တခါမွ မရွိဖူးဘူး။ အစိုးရက သိကၡာခ်တဲ့ ၈ ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံၾကီးဟာ ကမၻာ့လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္၊ စံထိုးၾကည့္ရင္ သူမတူေအာင္ စည္းကမ္းေသဝပ္တဲ့ အေရးေတာ္ပုံၾကီးလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒီေလာက္ပမာဏ ၾကီးမားတဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈၾကီးဟာ ဒီေလာက္စည္းကမ္းေသဝပ္တာမ်ဳိး ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အစိုးရမရွိ၊ ဥပေဒမရွိတဲ့ ကာလမွာ ျပည္သူက ကိုယ့္ဖာသာ အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး ဒီေလာက္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တာ အင္မတန္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ စစ္အစိုးရ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပတဲ့ ေခါင္းျဖတ္သတ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြဟာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဆြေပး၊ စေပးလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြပါ။ စစ္အစိုးရရဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စကားေတြကို သံေယာင္လိုက္ျပီး အၾကမ္းမဖက္ပါနဲ႔လို႔ လာေျပာတာဟာ ဘယ္သူ႔ကို မ်က္ႏွာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ။ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ ဘက္မလိုက္ဘဲ ၾကားေနေၾကာင္း ျပသခ်င္လို႔တဲ့လား။ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားမွာ စိုးလို႔တဲ့လား။ ဒီေလာက္ တဘက္သတ္ မတရားခံရသူေတြဘက္မွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား မရပ္ရဲၾကတာလဲ။ ေရနံေျမသပိတ္ၾကီး ျဖစ္ခဲ့တုန္းက ကိုဗဟိန္းတို႔ၾကား မေနခဲ့ၾကတာကိုမ်ား ေခတ္ေနာက္က်တယ္ ထင္ေသးသလားလို႔ ေမးပါရေစ။
ျပည္သူေတြ အခုလို ဒုကၡေရာက္ၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြက တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ သစ္ေတြေျပာင္ေအာင္ခုတ္၊ ငါးေတြ ေျပာင္ေအာင္ဖမ္း၊ ေက်ာက္ေတြ ကုန္ေအာင္ေရာင္းျပီး ဇိမ္နဲ႔ျငိမ့္ေနၾကတယ္။ ျပႆနာျဖစ္လာေတာ့ သူတို႔နဲ႔ မဆုိင္ဘဲ အလုပ္သမားနဲ႔ အလုပ္ရွင္ ျပႆနာဆိုတဲ့ အခ်ဳိးမ်ဳိးခ်ဳိးၾကတယ္။လမ္းတျခမ္းခင္းေအာင္သိန္းလင္း လိုလူကေတာင္ အလုပ္သမားေတြကို လာျပီး ျဖန္ေျဖ တယ္လို႔ လုပ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေတြကို သူတို႔လုပ္ထားတာ မဟုတ္သလိုလို…။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္သိန္းလင္းလို လူညစ္ပတ္ကေတာင္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ လာျပီး ျဖန္ေျဖေဖာ္ရခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လာၾကည့္ေဖာ္္ မရတာဟာလည္း အင္မတန္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရ … လိႈင္သာယာကို ဘာလို႔မလာခ်င္တာလဲ။ ဖုန္ထူလို႔လား၊ ကားၾကပ္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဦးသိန္းစိန္ အထင္မွားမွာ စိုးလို႔လားဗ်ာ။ အလုပ္သမားအေရးဟာ ILO မွာ ေျဖရွင္းရမယ့္ အရာ မဟုတ္ဘူး။ လိႈင္သာယာမွာ ေျဖရွင္းရမယ့္အရာ။ ILO မွာလုပ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးဆိုတာ မသိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို ကယ္ပါယူပါလုပ္ရတာ အက်င့္ပါေနသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ILO အဆင့္ ေလာက္နဲ႔မွပဲ စကားေျပာခ်င္တာလား။
တခ်ိန္က ခရိုနီေတြၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားတဲ့ စကားတခြန္းရွိခဲ့တယ္။ ကုန္ပစၥည္းအသစ္ တီထြင္ထုတ္လုပ္တာ ခပ္ညံ့ညံ့ စီးပြားေရးသမားတဲ့။ တကယ္ေတာ္တဲ့ စီးပြားေရးသမားက ရွိျပီးသားကို ေရာင္းစားသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ အေတာ္ဆုံးဆိုတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ ဓါတ္ေငြ႔ေတြကို ထုတ္ေရာင္းစားလိုက္တာ တႏွစ္တႏွစ္ကို ေဒၚလာ သန္းေထာင္ခ်ီျပီး ေငြေတြရၾကတယ္။ ႏွစ္စဥ္ ဓါတ္ေငြ႔ေတြထုတ္ေရာင္းစားခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း အစိတ္ေလာက္ၾကာျပီ။ ရာစုတမတ္က်ဳိးခဲ့ျပီေလ။ ဒီကာလေတြမွာ ျပည္သူေတြကို အေမွာင္ထဲမွာ ထားခဲ့တယ္။ အင္မတန္ေျပာင္က်ျပီး အင္မတန္ရက္စက္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိး။ အင္မတန္ လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္၊ တာဝန္မဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ဘယ္သူေသေသ ငေရႊမာျပီးေရာ လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ပါ။
ဒါေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခံလာရျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အခြင့္ေကာင္း၊ အခ်ိန္ေကာင္းေလး ေပၚလာလို႔ လူထုဟာ ဖေယာင္းတိုင္ကိုယ္စီကိုင္ျပီး လမ္းေပၚထြက္လာတယ္။ ၾကံ့ဖြတ္ ေၾကာင္သူေတာ္ အစိုးရက သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ကာလမို႔ အခြင့္ရတုန္းမွာ ျပည္သူေတြ လမ္းေပၚတက္လာၾကတာပါ။ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ ေရွ႔ကထြက္မလာလို႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏွာေစးေနလို႔ ျပည္သူေတြက မီးထြန္းလမ္းျပေပးတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ ေနာက္ကေနေတာင္ လိုက္မလာဘူး။ (ေက်ာ္ကိုကိုနဲ႔ လင္းထက္ႏိုင္ ႏွစ္ေယာက္ကလြဲျပီး) ။ တကယ္ေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ေရွ႔က ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ရတာပါ။ အခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေရွ႔ကလည္း မခ်ီတက္ဘူး။ ေဘးကလည္း ရင္ေဘာင္တန္းလုိက္မလာဘူး။ ေနာက္ကေနေတာင္ ေနာက္ျမီးဆြဲလုပ္ေဖာ္ မရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ လူေတြရဲ့ ရင္ထဲကလာတဲ့ ဆႏၵဆိုတာကို စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒီမီးေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ့ ႏွလုံးသားနဲ႔ ထြန္းညွိထားတာဆိုတာကို စစ္အာဏာရွင္ေတြက အတိုက္အခံေတြထက္ ပိုသိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ သိပ္ေၾကာက္ ပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းမွာကို သူတို႔ သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။
အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖေယာင္းတိုင္မီးထြန္းျပီး ေတာင္းဆိုၾကသူေတြကို အားေပးေထာက္ခံတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့။ အားေပးတာကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူအားေပးပုံက သူနဲ႔ မဆိုင္သလို ေဘးကထိုင္ အားေပးတဲ့ပုံပါ။ ေဘာလုံးပြဲမွာ ကိုယ့္အသင္းကို ပြဲၾကည့္စင္ေပၚက လက္ခုပ္တီး အားေပးတဲ့ ပုံမ်ဳိးပါ။ သူ႔ပါတီကို ဘာမွ ဝင္ေရာက္ကူညီခိုင္းတာ မရွိဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ဖေယာင္းတိုင္ တတိုင္ မထြန္းခဲ့ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ႔အိမ္မွာ မီးမပ်က္လို႔ ဝင္ျပီး ဆႏၵမျပခဲ့တာလားလို႔ေတာင္ ေမးရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီမိုကေရစီ ေနာက္မွလုပ္ လွ်ပ္စစ္မီးသာ အရင္ေပးဆိုတဲ့ မႏၱေလးက ဆႏၵျပသူရဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ထဲက စာကို ေတာင္ ေဝဖန္လိုက္ပါေသးတယ္။ သူေဝဖန္ခဲ့တာက “ဆိုင္းဘုတ္ထဲမွာလား၊ ပါးစပ္က ေၾကြးေၾကာ္တာလား မသိဘူး ေရဒီယိုထဲကေန ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ မၾကားလိုက္ဘူး” လို႔ စကားခံျပီးမွ ေဝဖန္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူေဝဖန္မယ္ဆိုရင္ သိေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဖုန္းတခ်က္ေတာင္ ေကာက္လွည့္ဖို႔ မလိုပါဘူး။ သူ႔ေအာက္က လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကို တခ်က္ေလာက္ ခုိင္းလိုက္ရင္ ဓါတ္ပုံနဲ႔ တကြ ရႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မေလ့လာဘဲ ေထာင္မေၾကာက္၊ တန္းမေၾကာက္ လမ္းေပၚထြက္ ေတာင္းဆိုသူကို ပါးစပ္ဖ်ားကေလးနဲ႔ လြယ္လြယ္ အျပစ္တင္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆႏၵျပသူရဲ့့ ဆိုင္းဘုတ္စာသားဟာ သိပ္အႏွစ္သာရ ျပည့္ဝပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစကားေတြကို အသံေကာင္းဟစ္ျပီး ေၾကာင္သူေတာ္ လုပ္မေနနဲ႔ ၊ ျပည္သူကို တကယ္ေစတနာထားရင္ လက္ေတြ႔လုပ္လို႔ရတဲ့ လွွ်ပ္စစ္မီးသာ အရင္ေပးလို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။
ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔စား
လွ်ပ္စစ္မီးမလာရင္ ဖေယာင္းတုိင္ထြန္း
၂၁ ရာစု ေမရီအင္တိြဳင္းနက္ေလသံလာမပစ္နဲ႔
ငါတုိ႔လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
မႏွစ္သိမ့္ပါနဲ႔
ကတိက၀တ္ေတြ မေပးပါနဲ႔
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
“ဒီမုိကေရစီအရင္ မီးလာေပးပါ” ျပည္သူ႔အသံ
ေနာက္ကြယ္အနက္ေတြ ရွိေနတာ ဘာလို႔နားမလည္သလဲ
စနစ္ကုိက မေကာင္းတာပါ ေျပာရင္း အဲဒီစနစ္ထဲ ပုိးဖလံမီးတုိးတုိး၀င္
ဟုတ္ကုိမဟုတ္ေသးဘူး
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
ေျပာတုိင္းယုံတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳေတြလို
တဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ ဟုတ္မေနေတာ့ဘူး
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
(မ်ဳးိေတဇာေမာင္ရဲ့ ငါတို႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္၊ ေကာင္းကင္ မဂၢဇင္း)
စနစ္မေကာင္းလို႔ ျဖစ္ရတာပါေျပာျပီး မေကာင္းတဲ့ စနစ္ကို ေထာက္ခံေနတာကို လူထုက စိတ္မရွည္ေတာ့လို႔ အခုလို လမ္းေပၚထြက္ လာၾကတာပါ။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ မေကာင္းလို႔ ၊ ဒီမိုကေရစီ မရွိလို႔ ျဖစ္ေနရတာပါလို႔ ေျပာျပီး ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ကာကြယ္ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမည္လို႔ ဝန္ခံ လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ NLD အေပၚမွာ လူထုဟာ လုံးလုံးယုံျပီး ပုံအပ္ထားတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ေတာ့တာ ကို ဖေယာင္းတိုင္ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ အလုပ္သမားအေရးေတြက ျပေနပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ လိမ္လုံးညာလုံးကို ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေခါင္းညိမ့္ လက္ခံၾကေပမဲ့ လူထုက အယုံအၾကည္မရွိလို႔ အခုလို အေရးဆိုေနၾကတာပါ။ လူထုဟာ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တခြန္းတပါဒမွ အျပစ္တင္စကား မေျပာၾကေပမဲ့ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ျပီး ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းေဆာင္ခ်ီတက္လာႏိုင္ တယ္ဆိုတာ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပသလိုက္ျပီ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာျပီးမွတ္ပုံတင္ ခဲ့တဲ့ေနာက္၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ဆိုျပီး က်မ္းက်ိန္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ လူထုရဲ့ ဆႏၵသေဘာထားေတြနဲ႔ ပိုျပီး ေဝးကြာလာတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း သူေျပာတဲ့စကားထဲမွာ လူထုရဲ့ ဘဝနဲ႔ နီးစပ္တာ ဆိုလို႔ မၾကာခင္တုန္းက သာေကတမွာ တခါပဲ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုေတြ စားအုန္းဆီစားေနရတာကို က်မ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးတဲ့။ ဒါဟာ လူထုဘဝကို တကယ္ခံစားျပီး ေျပာတဲ့စကားပါ။ ဒါကို တကယ္လုပ္ႏိုင္ရင္ တကယ္လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ အဲဒါဟာ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးပါ။ ကဲ.. ဒီအေျပာတခြန္းေတာ့ ၾကိဳက္ျပီ။ ဒါေပမဲ့ အေျပာနဲ႔ မဟုတ္၊ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပလိုက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ဖေယာင္းတိုင္ လႈပ္ရွားမႈေနာက္မွာ စားအုန္းဆီ လႈပ္ရွားမႈ လိုက္လာမယ္။ လူထုက ေျပာမယ္။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔၊ လွ်ပ္စစ္မီးေပး။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ မေျပာနဲ႔၊ ေျမပဲဆီေပး။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔။ ဆန္ေစ်းေလ်ာ့ေပး။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ မေျပာနဲ႔၊ ငါတို႔လယ္ေတြ ျပန္ေပး။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ဒီမိုကေရစီ ေျပာမေနနဲ႔။ ငါ့ႏိုင္ငံျပန္ေပး။
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ လူထုကို ျငိမ္သက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားကိုးရွာပါတယ္။ မိုးျခဳံးသလို ၾကဳံးဝါးျပီး ေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့ ကိုဇာဂနာဟာ ေဒၚစုနဲ႔ေတြ႔ျပီးေနာက္ သမၼတၾကီးမွ သမၼတၾကီးျဖစ္သြားတာကို သူတို႔ သတိထားမိမွာပါ။ လိုအပ္ရင္ ဓါးဆြဲထုတ္မယ္ဆိုျပီး ေထာင္ကေန ၾကိမ္းေမာင္းထြက္လာတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ့ ဓါးဟာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခၚျပီး မန္းမႈတ္လိုက္တဲ့ ေနာက္မွာ ဘုရားပြဲက က်န္ေက်ာင္းဓါးျဖစ္သြားတာကို သူတို႔သိမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပည္သူလူထုၾကီးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဟန္႔ေနတဲ့ ၾကားက လမ္းေပၚထြက္လာတာကို ေတြ႔ရတဲ့ အခါ သူတို႔ တုန္လႈပ္လာပါတယ္။
ဒီလို တုန္လႈပ္လာတဲ့အတြက္ သူတို႔သုံးေနက်နည္းေဟာင္းၾကီးကို ထုတ္သုံးပါတယ္။ အဲဒါက ကုလားဗမာ အဓိကရုဏ္းပါ။ ဗမာျပည္မွာ အေရးၾကီးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေပၚလာတိုင္း ကုလားဗမာျပႆနာ ေပၚတတ္တာ ထုံးစံတခုလို ျဖစ္ေနပါျပီ။ အျမဲတန္း ဒီလို ျဖစ္ေနမွ ေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ အထူးေျပာေနစရာ မလိုပါဘူး။
အခုဆိုရင္ အစိုးရသတင္းစာေတြထဲမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြထဲမွာ ဒီသတင္းကိုပဲ ပုံၾကီးခ်ဲ႔ ေျပာျပေနပါတယ္။ ရပ္ထဲရြာထဲမွာေရာ၊ အင္တာနက္ေပၚမွာပါ အစိုးရရဲ့ ဒလွ်ိဳဒလန္ေတြဟာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနပါတယ္။ မူဆလင္ ဆန္႔က်င္ေရးကို အမ်ားဆုံးနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြဟာ အင္တာနက္ေပၚမွာဆိုရင္ ရုရွားေရာက္ စစ္သားေတြက အမ်ားစုဆိုတာ အားလုံးသတိထားမိၾကမွာပါ။ တကယ္တန္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိုခ်င္ေတာ့လည္း လဝက ဗိုလ္ခင္ရီပဲ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ကတိေတြေပးျပီး မဲဆြယ္သြားခဲ့တာကိုလည္း အားလုံး သတိထားမိၾကမွာပါ။ ဒါဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး။ အစိုးရဆင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ပါ။
ျပည္သူလူထုရဲ့ ျပႆနာက လွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာ၊ အလုပ္သမားအေရးျပႆနာပါ။
အစဥ္အလာအားျဖင့္ကေတာ့ ကမၻာ့ႏို္င္ငံေရးမွာေရာ၊ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာပါ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လူထုကို ႏိႈးေဆာ္ၾကရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုႏိုးထေလာ့၊ ဆင္းရဲသားတို႔ ႏိုးထေလာ့ ဆိုတဲ့ အသံေတြနဲ႔။ အခုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူေတြကို လုိက္ဆြဲေနၾကတဲ့ ေခတ္ၾကီးဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လႈပ္ႏႈိးၾကရေတာ့မယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏိုးထၾကေလာ့။ အိပ္မက္ ဆက္မမက္ၾကနဲ႔ ေတာ့။ ဗိုလ္သိန္းစိန္ေပးတဲ့ အိပ္မက္မွာ ေမ်ာပါျပီး ဗိုလ္သိန္းစိန္ေရွ႔မွာ ကာဆီးကာဆီး လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့။ ေခါင္းေဆာင္ေတြခင္ဗ်ား…. သင္တို႔ အိပ္မက္မက္ေနခ်ိန္ မွာ ကေလးေတြ ထမင္းငတ္ေနတာကို သတိရပါ။ ျပည္သူေတြ စားအုန္းဆီစားေနရတာကို သတိရပါ။ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိတဲ့ အေမွာင္ထုၾကီးၾကားက ျမိဳ႔ရြာမ်ားစြာကို သတိရပါ။
ငါတုိ႔ ထြက္လာမယ့္ လမ္းဟာ အခုမွ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး
အစဥ္အလာနဲ႔ လမ္း
ေအာင္ဆန္းလမ္း
ေအာင္ေက်ာ္လမ္း
ဗဟိန္းလမ္း
ခြပ္ေဒါင္းအစစ္ေတြ ပ်ံတဲ့လမ္း
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္
စကားကတိေတြ
တရားမဲ့အသိေတြ ဆြဲစုတ္
ငါတုိ႔ လမ္းေပၚထြက္ခဲ့မယ္။ ။ (ကဗ်ာဆရာ မ်ဳိးေတဇာေမာင္)
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
.jpg)
