“သူ ဘယ္သူလဲ....ေျပာ”

၂၀၀၈ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကုိ မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဖတ္ရေအာင္ ျပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆုိတာထက္ စကားထာ ဝွက္တာဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္ထင္တယ္။ ကဲ..... ပေဟဠိကုိ အေျဖညႇိသြားၾကပါဦး။

“သူ ဘယ္သူလဲ”

ေက်ာက္ဆည္ဇာတိ
တျပည္လုံးသိ။

တိရိစာၦန္ပမာ
က်င့္ႀကံလာ။

ေအာက္မွာလူမ်ား
အလုပ္မ်ား။

အတုအေယာင္
အေရၿခဳံေကာင္။

ဗလအားကုိး
တဇြတ္တုိး။

ဦးေႏွာက္မပါ
သူ႕ေခါင္းမွာ။

ယေန႔ထက္တုိင္
မေသႏုိင္။

ကဲ.....သူဘယ္သူလဲ။ ေျပာ။

“....................”

ဗ်ာ။ မၾကားရဘူး။ က်ယ္က်ယ္ေလး ေျပာစမ္းပါ။

“.....................”

ဟာဗ်ာ။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္၊ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ေတာ့ အၾကည္ညဳိပ်က္ေအာင္ျပဳလုပ္မႈနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္တေထာင္ က်ေတာ့မွာဘဲ။

တကယ့္အေျဖမွန္က ႏွစ္စဥ္ ကျပေနက် “ေက်ာက္ဆည္ဆင္”။ မယုံရင္ ေဟာသည္မွာ သြားၾကည့္ေပါ႔။

ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ကဗ်ာကေတာ့ မူရင္းပုိ႔စ္မွာ ဝင္ေရးလုပ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါကုိေမာင္ရင္ရဲ႕ ကြန္မင့္ပါ။

အမွန္စင္စစ္..
ထိုဆင္ႀကီးမွာ
အခြံသာရိွ အႏွစ္နတၳိ
ဗလာကိုယ္တြင္း၊ တပါးေျခနင္း
လက္ထုိးသြင္းမွ၊ ေျခလက္ေခါင္းခါး
လႈပ္ရွားသက္၀င္ ၊ သဘင္သည္အလား
လူထုႀကားမွာ ၊ အေရျခံဳကာ သူ “က” စား၏။
ထိုအကႏွင့္ နာဠာဂီရိ
ေက်ာက္ဆည္ဆင္ကို
ေႀကာက္တယ္မထင္က
ပုဒ္ထီး ပုဒ္မ ပုဒ္လဒႏွင့္
သင့္၏ဇာတာ ေမွးမိွန္ရာတည့္
အသက္တစ္ရာမရွည္ရာလဲ
အႏွစ္ ရာေထာင္မဲဇာျမိဳင္ေတာႏွင္ေစေသာ(၀္)..
(ဤကဗ်ာျဖင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းထားသည့္ေက်ာက္ဆည္ဆင္အက ကို ဂုဏ္ျပဳပါသည္)

မူရင္းပုိ႔စ္။............။ “သူဘယ္သူလဲ”

Read more

“သူ႕ကုိ အရမ္းမုန္းတယ္”

“သူ႕ကုိ အရမ္းမုန္းတယ္”

သူလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕မယားလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕သားသမီးလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕ေျမးလည္း မေကာင္းဘူး။

တေဆြလုံး တမ်ဳိးလုံး
ငါတုိ႔ ေခါင္းေပၚတက္
သိပ္ႏွိပ္စက္တယ္။

မ်ဳိးျပဳတ္ပါေစ ဆုေတာင္းေပမယ့္
ေသႏုိင္ခဲလုိ႔ စိတ္ညစ္ရတယ္။

ေျပာရင္းဆုိရင္း တင္းလာၿပီေနာ္
ဒင္းကုိ အမႈန္႔ႀကိတ္ ပစ္ခ်င္တယ္။

ဘယ္သူလဲလုိ႔ မေမးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ
ဘယ္လုိမွ ေကာင္းက်ဳိးမေပးတဲ့
“သန္း” ဆုိတဲ့ ကပ္ပါးေကာင္ေပါ႔။

-ကုိေပါ-
(၂၂ - ၉ -၂၀၁၀)

စာကုိး။..........။ သန္း = Louse

Read more

“ေအာက္စ လြတ္တဲ့အခါ”

“ေအာက္စ လြတ္တဲ့အခါ”

မုသား ေအာက္စလြတ္တဲ့အခါ
အမွန္တရားဟာ ကြင္းကြင္းႀကီးေပၚလာတယ္။
မ်က္ႏွာမလႊဲလုိက္ပါနဲ႔။
ရဲရဲႀကီး စုိက္ၾကည့္လုိက္ပါ။

-ကိုေပါ-
(၂၁-၉-၂၀၁၀)

(မွတ္ခ်က္။........။ ေနရာလြဲၿပီး အသုံးခ်ပါက ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အက်ဳိးဆက္အေပၚ တာဝန္မယူ။)

Read more

“၂၀၁၀ မယ္သီတာ”

“၂၀၁၀ မယ္သီတာ”

ဘီလူးကုိျမင္
လင္လုပ္ခ်င္ဆဲ။

မယ္သီတာ စည္းျပင္ထြက္လုိ႔
နန္႔နန္႔တက္ကဲ။

-ကုိေပါ-
(၂၀-၉-၂၀၁၀)

Read more

“ကုိယ္လုံးတီးမုိ႔ မၾကည့္ရဲပါ”

မုသားက ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔
ပြဲတက္လာတယ္
သူ႕နံေဘးမွာ ဝုိင္းဝိုင္းလည္လုိ႔။

အမွန္တရားႀကီး
ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔ ရပ္ေနတာကုိေတာ့
မၾကည့္ရဲၾကသလုိ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္နဲ႔။

-ကုိေပါ-
(၂၀၊ ၉၊ ၂၀၁၀)

Read more

“အ႐ုဏ္ဦးေၾကာင့္ ႐ူးေတာ့မည္”

“အ႐ုဏ္ဦးမွာ ဖူးသည့္ၾကာ” အမည္ရသည့္ သမုိင္းလိမ္ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားတြင္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အႏုပညာရွင္မ်ား ျပည္ပသုိ႔ လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖေသာအခါ ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပၾကသည့္ သတင္းမ်ား၊ အီးေမးလ္မ်ား၊ ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ ခုတေလာ ေန႔စဥ္လုိလုိ ဖတ္ေနရသည္။ ျမင္ေနရသည္။ ၾကားေနရသည္။

ဤကိစၥအေပၚတြင္ မတူညီကြဲျပားသည့္ အျမင္မ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚေနသည္ကုိလည္း စိတ္ဝင္စားစြာ သတိျပဳမိသည္။

ကၽြႏု္ပ္၏ သေဘာထားကုိ ေျပာရလွ်င္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားတြင္ အႏုပညာရွင္မ်ား ပါဝင္ျခင္းကုိ မႏွစ္သက္ပါ။ ထုိသူတုိ႔သည္ နအဖ၏ ဖိအားေပးမႈကို လက္မခံႏုိင္၍ နအဖအလုိက် ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရသည္ဟု ဆင္ေျခေပးေစဦး၊ သူတုိ႔သည္ အဂတိတရားေလးပါးတြင္ ဘယာဂတိ ဟူေသာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ မမွန္ကန္သည့္ဖက္မွ ဘက္လုိက္ျခင္းအမႈကုိ ျပဳမူခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အခြင့္အေရးလာဘ္လာဘအတြက္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ဲျခင္းျဖစ္ပါက ဆႏၵာဂတိတည္းဟူေသာ အဂတိတရားကိုပါ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း မည္ေပသည္။ သမုိင္းေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိ၍ သေဘာ႐ုိးျဖင့္ ဝင္ေရာက္သ႐ုပ္ေဆာင္သည္ဆုိလွ်င္လည္း ေမာဟဂတိေၾကာင့္ ဘက္လုိက္ျခင္းအမႈကို ျပဳခဲ့ရာေရာက္ေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိသူမ်ားအား ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆႏၵျပၾကျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ကား ကၽြႏု္ပ္တြင္ အေတြးပြားစရာ မ်ားစြာရွိပါသည္။ မရွင္းလင္းသည္မ်ား၊ ေမးခြန္းထုတ္စရာမ်ား ရွိလာပါသည္။

ပထမဦးဆုံးအေနျဖင့္ စဥ္းစားရန္ရွိသည္မွာ ဘယ္လုိ အႏုပညာရွင္မ်ဳိးေတြကုိ ဆႏၵျပၾကမွာလဲဆုိသည့္ ေမးခြန္း (သုိ႔မဟုတ္) သတ္မွတ္ခ်က္ (criteria) ျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးယႏၲရားတြင္ ပါဝင္သူတုိင္းကုိသာ ဆႏၵျပရလွ်င္ တင္သန္းဦး႐ုိက္ကူးေသာ “လွေလးစိန္” ဇာတ္ကားတြင္ “လွေလးစိန္” အျဖစ္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ျပည္သူ႕ဂုဏ္ရည္ဆုရွင္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူပင္ ေျပးလုိ႔ လြတ္မည္မဟုတ္။

အလားတူပင္ ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းမွ အယ္ဒီတာ ဦးဝင္းၿငိမ္းႀကီး အေမရိကားသုိ႔ လာေရာက္ေသာအခါ ဝုိင္းဝန္းဆႏၵျပရမလုိျဖစ္ေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းအပါအဝင္ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းတုိင္းလုိလုိတြင္ ေရွ႕ဆုံးစာမ်က္ႏွာ၌ နအဖ၏ ဝါဒျဖန္႔ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကုိ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပၾကရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ေရႊအျမဳေတပရိသတ္လည္း ဝုိင္းစု ပရိသတ္ထက္ ေသးမည္မထင္ပါ။

ထုိမွတဖန္ ထပ္၍ စဥ္းစားျပန္ေသာ္ နအဖ ကမကထလုပ္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားတြင္ သီဆုိေဖ်ာ္ေျဖျခင္း မျပဳဖူးသည့္ အဆုိေတာ္မ်ားလည္း မရွိသေလာက္ ရွားလွေပသည္။ ထုိအဆုိေတာ္မ်ား ျပည္ပထြက္လာလွ်င္လည္း ဆႏၵျပၾကမည္ေလာ။ ထုိ႔အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအလည္အပတ္မလာခင္ လမ္းမ်ားေကာင္းမြန္ေနေစေရးအတြက္ နအဖ၏ အဓမၼလုပ္အားေပးခုိင္းေစခံရသူမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္မ်ားကုိ စစ္ဆင္ရာတြင္ အသုံးခ်ရန္ ေပၚတာအဆြဲခံရသူမ်ားအား ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကမည္ေလာ။

ဤသည္ကား မည္သည့္အႏုပညာရွင္မ်ားအား ဆႏၵျပသင့္သနည္းဟု စဥ္းစားလုိက္ေသာအခါ အေတြးထဲတြင္ ေရွးဦးစြာ ထြက္ေပၚလာသည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ဝုိင္းစုခုိင္သိန္းကေတာ့ နအဖ ခုိင္းေစသမွ် ခံၾကရသူေတြထဲတြင္မွ သူမ တေယာက္တည္း ကံကြက္က်ား၍ ဆႏၵအျပခံရျခင္းမွာ အေတာ္ပင္ ကံဇာတာ နိမ့္ပါးေန၍ ျဖစ္ရေခ်မည္ဟု ေတြးေတာေနမည္လား မေျပာတတ္။ (သူမတေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္။ ထုိဇာတ္ကားတြင္ ပါဝင္သူအားလုံးဟု ေျပာရေခ်မည္။)

မည္သူမ်ားအား ဆႏၵျပသင့္သနည္းဆုိသည့္ ေမးခြန္း၏ ေနာက္တြင္ ဒုတိယ ကပ္လုိက္လာသည့္ေမးခြန္းမွာ မည္သူေတြက ဆႏၵျပသင့္သနည္းဆုိသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။

လူအမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကုိယ့္သေဘာထားကုိ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိသည္။ ဆႏၵျပခြင့္ရွိသည္။ ဤအခ်က္ကုိ အားေပးသည္။ လက္ခံသည္။ ယုံၾကည္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမးခြန္းမွာ “ဆႏၵျပသင့္သေလာ၊ မျပသင့္သေလာ” ဟူ၍ မဟုတ္ဘဲ “မည္သူေတြက ဆႏၵျပသင့္သနည္း” ဆုိသည့္ ေမးခြန္းသာျဖစ္သည္။

ဤေမးခြန္းကုိ ေမးရျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိသည္။ ျပည္ပ၌ လာေရာက္ေနထုိင္သူမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးသမားေဟာင္းမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အလုပ္လုပ္ကုိင္သူမ်ား စသျဖင့္ လူမ်ဳိးစုံပါဝင္သည္။ ေယဘုယ် ၿခဳံငုံေျပာရလွ်င္ ထုိသူအားလုံးသည္ ျပည္တြင္းမွ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ဆက္လက္ ခါးစည္းမခံႏုိင္သျဖင့္၊ နအဖ၏ ဖိႏွိပ္မႈကုိ ဆက္လက္မခံစားႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ထြက္ေျပးလာၾကသူခ်ည္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ဆက္ႏြယ္ဖူးသူမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ နအဖ၏ ႏွိပ္ကြပ္မႈဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့၍ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ တတိယႏုိင္ငံသုိ႔ ထြက္ေျပးခုိလႈံသြားၾကေသာ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

ထုိသူမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာ့အေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဆက္လက္၍ စိတ္ဝင္စား ရွင္သန္ေနျခင္း၊ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအားျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးအတြက္ ဆက္လက္အားထုတ္ေနျခင္းမ်ားအား အားေပးေထာက္ခံပါ၏။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စစ္အစုိးရ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ ျပည္ပအကူအညီမ်ားကုိ ရယူ၍ ျပည္တြင္းသုိ႔ ပံ့ပုိးရန္ႀကဳိးပမ္းေနျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ခ်ီးက်ဴးပါ၏။ အားေပးေထာက္ခံပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ ဆႏၵျပသည့္ ကိစၥတြင္မူ စဥ္းစားစရာတခ်က္ရွိေနသည္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖိႏွိပ္မႈကို မခံႏုိင္၍ ျပည္ပသုိ႔ ထြက္ခြာလာၿပီးမွ ျပည္တြင္းတြင္ က်န္ရစ္ေနေသးသည့္ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ နအဖအား အာမခံရဲရေကာင္းလားဟု အျပစ္တင္ေနသည္မွာ နည္းလမ္းမက်ဟု ျမင္မိပါသည္။ ဥပမာေပးရေသာ္ “အငွားဗုိက္ႏွင့္ ဓားထုိးခံၾကည့္ခ်င္သူမ်ား” သဖြယ္ ျဖစ္ေနေခ်သည္။ တဖန္ “ကုလားမႏုိင္၍ ရခုိင္မဲ” ရာလည္း ေရာက္ေနသည္။ ပစ္မွတ္လြဲေနသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ အကယ္၍ ဝုိင္းစုခုိင္သိန္းတုိ႔အား ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားမဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းမွ ပရိသတ္၊ ျပည္တြင္းမွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

ျပည္ပတြင္ ေနထုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းကလူမ်ား လုပ္ေနသည္ကုိ အားမလုိအားမရသူမ်ားရွိေသာ္ ျပည္တြင္းသုိ႔ ျပန္၍ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လုပ္ၾကရန္သာရွိသည္။ ကုိယ္တုိင္မလုပ္ႏုိင္သည့္အရာကုိ သူတပါးအား လုပ္ေစခ်င္ေနျခင္းမွာ သိပ္ေတာ့ နည္းလမ္းမက်။

ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းမွာ…. ဤသုိ႔ေသာ ေပၚလစီဇာတ္ကားမ်ဳိး၌ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ စစ္ရာဇဝတ္မႈမ်ားကို က်ဴးလြန္ျခင္းကဲ့သုိ႔ ႀကီးေလးသည့္ ျပစ္မႈေျမာက္ပါရဲ႕ေလာ ဟူသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ နအဖ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား ျပည္ပသုိ႔လာသည့္အခါ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းကုိ နားလည္လက္ခံ၍ ရသည္။ ေထာက္ခံအားေပးပါသည္။ နအဖႏွင့္ အလုိတူအလုိပါ ကုိယ္က်ဳိးရွာ စီးပြားေရးသမားမ်ား ျပည္ပသုိ႔ လာေရာက္ခြင့္ဗီဇာကုိ ပိတ္ပင္ျခင္းအားလည္း နားလည္ေထာက္ခံႏုိင္ပါေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိစီးပြားေရးသမားမ်ားမွာ နအဖႏွင့္ေပါင္းကာ ျပည္သူလူထုကုိ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ စစ္အစုိးရ၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ ျပည္ပတြင္ေနထုိင္သူမ်ားက ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းသည္ တရားမွ်တပါရဲ႕ေလာ စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ ဝါဒျဖန္႔ ေပၚလစီကားမ်ားတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းကို စစ္အစုိးရလက္ပါးေစဟု သတ္မွတ္သင့္၊ မသတ္မွတ္သင့္ဆုိသည္ကုိ က်င့္ဝတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အထူးျပကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

မလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ စစ္ေၾကာေရး၊ သုိ႔မဟုတ္ ရဲလက္တြင္ ႏွိပ္စက္မႈကုိ မခံႏုိင္ေတာ့၍ မိမိမက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမႈကုိ က်ဴးလြန္ပါသည္ဟု ဝန္ခံကတိ လက္မွတ္ထုိးသူမ်ားစြာရွိသည္။ ထုိရဲစစ္ခ်က္တခုတည္းအေပၚ မူတည္ၿပီး ထုိသူအား ျပစ္မႈထင္ရွားစီရင္လုိက္လွ်င္ အျပစ္စီရင္ခံရသူအေနျဖင့္ နစ္နာေပသည္။ အလားတူပင္ မလြတ္လပ္ေသာ အေျခအေနတခု၌ မိမိဆႏၵႏွင့္ဆန္႔က်င္ကာ ဖိအားေပးသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လုိက္ရေသာ အလုပ္တခုအတြက္ မည္သုိ႔ အေရးယူမည္နည္း။ အထူးသျဖင့္ ထုိအမႈသည္ ရာဇဝတ္မႈမေျမာက္သည့္ကိစၥဆုိလွ်င္ မည္သုိ႔တုန္႔ျပန္ၾကမည္နည္း။

ကၽြႏု္ပ္သေဘာအရမူ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ နအဖက ဝါဒျဖန္႔လွ်င္ မိမိတုိ႔ကလည္း တုန္႔ျပန္၍ အမွန္တရားကုိ ျပန္လည္ ျဖန႔္ေဝၾကမည္။ နအဖမွာ လက္ရွိအာဏာကို ကုိင္စြဲထားသူမ်ားျဖစ္၍ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးယႏၱရားတြင္ တပန္းသာသည္ဟုဆုိႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔က တပန္းသာသည္မွာ လူထုက စစ္အစုိးရကုိ မယုံၾကည္။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအေနႏွင့္ သစၥာတရားကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး မုသားမ်ားကုိ တုန္႔ျပန္ေခ်ပၾကမည္ဆုိလွ်င္ မိမိတုိ႔က အသာစီးရႏုိင္သည္။ ဤသုိ႔ေခ်ပရာတြင္ အႏုပညာရွင္မ်ားအား ျပည္ပမွေန၍ ဆႏၵျပျခင္းထက္ လူထုကုိ စည္း႐ုံး၍ လူထုအင္အားသုံးကာ အမွန္တရားကို ျဖန္႔ျဖဴးမည္ဆုိလွ်င္ ပိုမုိထိေရာက္မည္ထင္သည္။ မိမိက ျပည္ပေရာက္ေနလွ်င္လည္း ျပည္တြင္းမွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား ထိေရာက္စြာ လႈပ္ရွားႏုိင္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ကူညီသင့္သည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ စစ္အစုိးရ၏ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားမ်ားကုိ ဂ႐ုစုိက္စရာမလုိဟု ျမင္မိပါသည္။

Read more

ေဖာေရွာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကြန္မင့္က႑မ်ားတြင္ “မွတ္သားသြားပါတယ္။ နာယူသြားပါတယ္” စသည့္ ကြန္မင့္မ်ားကုိ အတည္ေပါက္ႀကီးေရးေနသူေတြ အေတာ္မ်ားသည္။ ထုိသူမ်ား ေျပာသည့္အတုိင္းသာ အမွန္တကယ္ မွတ္သားနာယူသြားသည္မွန္ပါက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ပညာယွိႀကီးမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံသာျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္မူကား ၄င္းတုိ႔ “ေဖာေရွာ” လုပ္ေနသည္ဟုသာ ထင္မိသည္။ ထုိ႔သုိ႔ ေဖာေရွာလုပ္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေဖာေရႊတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ သာယာပါရဲ႕လားဟု ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္ေသာ္....

“ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ”

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ရြာလယ္လမ္းမွာ
အႏွိပ္ခန္းနဲ႔ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါေပ ညေနေစာင္းရင္
ျခင္ေမာင္းကြဲ႕ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ အိမ္အထြက္မွာ
မီးစက္နဲ႔ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ အင္တာနက္မွာ
လိပ္ထက္ပင္ေႏွး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ဖုန္းရယ္ဆက္လုိ႔
လိပ္ေခါင္းထြက္ေသး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ေက်ာင္းတကယ္ဖြင့္မွ
ၿမဳိ႕ျပနဲ႔ေဝး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး
သာပါတယ္ ဟုိၾကပ္ေျပးမွာ
ေလာက္ေတြနဲ႔ေဖြး။

-အမည္မသိ ဘေလာ့ဂ္စာဆုိ-

Read more

“အေလာင္းစည္သူ ျပန္လာၿပီ”

(ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ကာတြန္းေမာင္ဝဏၰ၏ “လူႀကီးလူေကာင္း” ကာတြန္းဇာတ္လမ္းအား ဇာတ္ေကာင္မ်ားအစားထုိး၍ မွတ္မိသေလာက္ ဘေလာ့ပုိစ္႔အေနႏွင့္ ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ထားပါသည္။ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ပါေသာ လူမ်ား၊ ေနရာမ်ားမွာ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘဲ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးထဲတြင္ ဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ေနရာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ဆုိင္မႈရွိက ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္။)

တေန႔သ၌ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ၿဂဳိဟ္တုမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ေနရင္း သူအားေပးေသာအသင္းက ဂုိးသြင္းလုိက္သျဖင့္ ထုိင္ရာမွ ထ၍ လက္ပမ္းေပါက္ခတ္ရာ သက္ေတာ္ႀကီးရင့္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဘြတ္ကနဲ ေလလည္မိသြားေလသည္။

“အဟိဟိ” “ခစ္ခစ္ခစ္”

ေဘးတြင္ ေဘာလုံးပြဲအတူ ထုိင္ၾကည့္ေနေသာ သူရေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံမွ ရယ္သံမ်ား ထြက္လာေလသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ၿပီး…. “မင္းတုိ႔က ဘာရီတာလဲကြ” ဟု ေမးလုိက္၏။(မွတ္ခ်က္။……..။ဤေနရာတြင္ ဘာရယ္တာလဲ ဟု ဖတ္ပါရန္။ ေတာ္ၾကာ ဘေလာ့ဂါ ရီတာကုိ ေမးသည္ဟု ထင္မွတ္မွားမည္ စုိးသျဖင့္)

သူရေရႊပန္း (ကပ်ာကယာျဖင့္)။.........။ ဟုိ..ဟုိ... ရယ္တာမဟုတ္ပါဘူး... အဘ။ ဝမ္းထဲက က်လိက်လိ ျဖစ္လာလုိ႔ ပါးစပ္ကေန အဟိအဟိ ျမည္သြားတာပါ။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။……..။ ေအး…. မင္းတုိ႔ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ လုပ္မေနၾကနဲ႔။ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခမွာ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားနဲ႔ လူဆုိးတေယာက္ ေသာင္းက်န္းေနတယ္ၾကားတယ္။ အဲဒါ မင္းတုိ႔ ေနာက္တေန႔ညေန သြားၿပီး လက္ရဖမ္းေခ်ၾက။

ေဘာလုံးပြဲၿပီး၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အျပင္သုိ႔ ထြက္လာၾကေသာအခါ အခ်င္းခ်င္း ဤသုိ႔ တီးတုိးတုိင္ပင္ၾကေလသည္။

“အဘေတာ့ ငါတုိ႔ရယ္လုိက္တာနဲ႔ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး အထာခ်ဳိးေနၿပီ။ မနက္ျဖန္က်ရင္ သူကုိယ္တုိင္ စပုိက္ဒါမင္းအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ႐ုပ္ဖ်က္လာလိမ့္မယ္။ ဖုိက္တင္ပေလးၾကရင္ တကယ္ မလုပ္နဲ႔။ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ မင္းတုိ႔ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖုိက္ၿပီး လဲွခ်ျပလုိက္…ၾကားလား”

ဤသုိ႔ျဖင့္ ေနာက္တေန႔ ေနဝင္ တေယာကုိတင္ရီ အခ်ိန္တြင္…အဲ… ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္တြင္ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ အမုိက္တကာ့ဗုိလ္မင္း၊ အဖ်ဥ္းတကာ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ အပယ္ေလးလီ ျမစ္နဒီတြင္ ပလုံစီေအာင္ ငုပ္မည့္ လူ႐ႈပ္ႀကီးမ်ားသည္ ဒဂုံဂ်စ္၊ ျမန္မာဂ်စ္ စသည့္ ေခတ္မီေမာ္ေတာ္ကားႀကီးမ်ား ကုိယ္စီျဖင့္ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခတြင္ ပုန္းေအာင္း၍ အသင့္ေစာင့္ေနၾကေလသည္။

အီးတညႇစ္မွ် ၾကာေသာအခါတြင္ (စစ္ေရးျပအခမ္းအနားမ်ားတြင္ သုံးေသာ) အမုိးဖြင့္ ကားနက္ႀကီးကုိ စီးလ်က္ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေပါက္ခ်လာေလသည္။

သာေအး၊ သာဂိ၊ ေရႊပန္းတုိ႔လည္း ပုန္းေအာင္းေနရာက အသီးသီးထြက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းကုိ ဖမ္းရန္ ႀကဳိးစားၾကေလသည္။ စပုိက္ဒါမင္းလည္း အမုိးဖြင့္ကားကုိ ကပ္တုံ၊ ခြာတုံ၊ ရပ္တုံ၊ ဘက္ဂီယာထုိးတုံ အမ်ဳိးစုံျဖင့္ မ႐ုိးရေအာင္ ကားေရးျပေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကားေပၚမွ အသီးသီးဆင္းလာၾကၿပီး ေျမျပင္ေပၚတြင္ (ၾကက္ဖခြပ္သလုိ) ဖုိက္တင္ပေလး ၾကေလသည္။ သာေအးတုိ႔လည္း တင္ႀကဳိတုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း အေယာင္ျပသာ ဖုိက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းက လက္သီးထုိးလုိက္သည့္အခါ မထိမီကပင္ “အားကနဲ” “အီးကနဲ” ေအာ္ဟစ္ၿငီးတြားကာ အသီးသီး ပစ္လွဲျပၾကေလသည္။ ႏွပ္တၫႇစ္ခြဲခန္႔အတြင္းမွာပင္ သာေအးတုိ႔လူစု ေျမေပၚသုိ႔ အတုံးအ႐ုံး လဲက် ကုန္ေတာ့သတည္း။

ထုိအခါမွ စပုိက္ဒါမင္းလည္း ကားနက္ႀကီးေပၚသုိ႔ ျပန္တက္သြားၿပီး… “ဝူးထြားဟားဟား။ စပုိက္ဒါမင္းတဲ့ေဟ့…တမင္းပဲရွိတယ္။ ႏွစ္မင္းရွိရင္ စင္ၿပဳိင္အစုိးရေတာင္ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္ဘူး။ ထြက္ေျပးရတယ္။” ဟု အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္ေမာလ်က္ မုိင္ကုန္ေမာင္းကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

စပုိက္ဒါမင္းျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္ သာေအးတုိ႔လူစုလည္း ေျမႀကီးေပၚက အသီးသီးထၿပီး အူႏွိပ္ကာ ရယ္ေမာက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေလသည္။

“ဟားဟားဟား။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတာ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ အကယ္ဒမီေရွာ့တ္ေတြကုိ တကယ္ အဟုတ္ထင္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္သြားၿပီ။ ဧကႏၱ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း ငါတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္…ဟားဟား”

ေနာက္တေန႔ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ သူရေရႊပန္းတုိ႔ လူစုအား တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေမးေလသည္။

“ဘယ့္ႏွယ့္လဲကြ။ မင္းတုိ႔ လူဆုိးကုိ ဖမ္းမိခဲ့ရဲ႕လား”

သူရေရႊပန္းတုိ႔လည္း ႀကဳိတင္တုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း….. “မွန္ပါ။ ဤလူဆုိးသည္ လူမက နတ္တမွ် စြမ္းလွေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အနားမွ်ပင္ မကပ္ႏုိင္ဘဲ ေနာက္ဆုံး အလဲလဲ အကြဲကြဲျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရပါသည္” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။

ဤအခါတြင္မွ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း…. “အိမ္း….. နင္တုိ႔ ငါ႔ကုိ အုိၿပီ ထင္ၾကသည္။ ငါမအုိေသး။ တပ္ထဲမွာ မဲေဖာက္ေပးမယ့္ မုဆုိးမ ရွိေသးရင္ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ၿပီး ယူျပႏုိင္ေသးတယ္….အေဟးေဟး”

ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားလည္း ျပင္းစြာ ေၾကာက္လန္႔ ခန္႔ညား႐ုိေသၾကေလသည္။ (တကယ္မလန္႔လည္း လန္႔သည့္သ႑ာန္ အကယ္ဒမီ အုိက္တင္မ်ားကုိ ေပးၾကေလသည္။)

ထုိအခုိက္ သာေအး၏ နဖူးကုိ ေလာက္စာလုံးတလုံး အရွိန္ျပင္းစြာ လာမွန္ေလသည္။

“ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ။ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးလုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ ေလးဂြ လာသရမ္းတာ”

“က်ဳပ္ပစ္လုိက္တာပဲဗ်…ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ”

အသံၾကား၍ အားလုံး လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အစည္းအေဝးခန္းမ အဝင္ဝတြင္ ေလးဂြကုိ လက္တဖက္က ကုိင္စြဲလ်က္ ရပ္ေနေသာ ေျမးေတာ္ ေမ်ာက္ေလာင္းကေလး ဖုိးေလာက္လန္း ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။………..။ ေျမးေတာ္ေလး။ ဘာေၾကာင့္ ေလးဂြနဲ႔ ပစ္ရသလဲ။

ဖုိးေလာက္လန္း။……….။ မွန္လွပါ ဖုိးဖုိး။ ဒီလူေတြ ဖုိးဖုိးကြယ္ရာမွာ အတင္းတုပ္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႔ အကယ္ဒမီအုိက္တင္နဲ႔ ပတ္ခ်လုိက္တာ ဖုိးဖုိးေတာ့ ခံလုိက္ရၿပီတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေျပာေသးတယ္။ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း သူတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာလုိ႔ ေျပာၿပီး ဟားေနၾကတယ္။

ဤမွာပင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း သူ႕လူမ်ား၏ မ႐ုိးသားပုံကုိ ရိပ္မိသြားၿပီး….

“မင္းတုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အကယ္ဒမီ အုိင္တင္ေပးခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ၊ အရပ္ဝတ္ေျပာင္းၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္သင္တန္းတက္ေပေတာ့” ဟုဆုိကာ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိတုိ႔အား စစ္ဖက္ရာထူးအသီးသီးမွ အနားေပးလုိက္ေလသတည္း။

ဒီကေန႔ တေန႔တည္း တင္ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕က တပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ရန္။

“ေရနစ္သူကုိ ကယ္ၾကရာဝယ္”

Read more

ေရနစ္သူကုိ ကယ္ၾကရာဝယ္

လူတေယာက္ ေရနစ္ေနၿပီဆုိရင္ ဘယ္လုိကယ္မလဲ။ ေရနစ္သူကုိ ကယ္ဖုိ႔ ကယ္သူကုိယ္တုိင္ ေရကူးတတ္ဖုိ႔ လုိသလား။ ဒီေမးခြန္းကုိ အေျဖတခုတည္းနဲ႔ ေျဖဖုိ႔ မလုံေလာက္ဘူး။

ပထမဦးဆုံး ေမးခြန္းတခုေတာ့ ျပန္ေမးရမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိနစ္ေနသလဲ ဆုိတာကုိေပါ႔။

ေရခ်ဳိးခန္း ေႂကြကန္(bathtub)ထဲမွာ ေရစိမ္ရင္း နစ္တာဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ေရခ်ဳိးေနရင္း သတိလစ္သြားတာ၊ ေလသင္တုန္းျဖတ္သြားတာျဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္။ ေရတိမ္နစ္တယ္လုိ႔လည္း ေျပာခ်င္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိအျဖစ္မ်ဳိးမွာ ကယ္သူအဖုိ႔ ေရကူးတတ္ဖုိ႔မလုိဘူး။ ေႂကြကန္ထဲက ေရကုိ ေဖာက္ထုတ္ခ်ၿပီး ေဆး႐ုံလူနာတင္ကားကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိလိမ့္မယ္။

တခါ ကမ္းနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ နစ္ေနတာမ်ဳိးဆုိရင္လည္း ကယ္သူကုိယ္တုိင္က ေရမကူးတတ္ေပမယ့္ ေဘာကြင္းပစ္ခ်ေပးတာတုိ႔၊ ႀကဳိးရွည္ရွည္နဲ႔ ႀကဳိးစကုိ ပစ္ခ်ေပးတာမ်ဳိး၊ ဝါးလုံးလုိ ရွည္ေမ်ာတဲ့အရာတခုနဲ႔ ေရနစ္သူလွမ္းဆြဲႏုိင္ဖုိ႔ ကမ္းလင့္ကူညီေပးတာမ်ဳိးေတြ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ သတိျပဳရမွာက ဝါးလုံးကမ္းတဲ့ေနရာမွာ ေရနစ္သူကုိ ဝါးကူထုိးဆုိသလုိ ကယ္ရာမေရာက္ ထုိးႏွစ္ေရာက္တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးကုိ ေရွာင္ရွားဖုိ႔ပါပဲ။

ကယ္သူက ေလွေပၚကဆုိရင္လည္း ေရနစ္သူကုိ ကယ္တဲ့ေနရာမွာ ကယ္သူကုိယ္တုိင္ ေရကူးတတ္ျခင္း မကူးတတ္ျခင္းက အေရးမပါလွပါဘူး။ ကယ္ခ်င္တဲ့ ေစတနာကသာ အေရးပါေတာ့တယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း လူကုိေတာ့ မကယ္ဘဲ ေရနစ္သူလက္က လက္ပတ္နာရီတုိ႔ လက္စြပ္တုိ႔လုိ အဖုိးတန္ပစၥည္းေလးေတြကုိပဲ ေရြးကယ္သြားတာမ်ဳိး ရွိတတ္တယ္။

တကယ္လုိ႔ ေရနစ္တဲ့ေနရာမွာ ေဘာကြင္း၊ ဝါးလုံးရွည္၊ ႀကဳိးရွည္ရွည္ စသျဖင့္ ပစ္ေပးစရာ၊ ကမ္းေပးစရာ မရွိဘူးဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္ ေရကူးၿပီး ဆင္းကယ္ရမယ့္အျဖစ္မ်ဳိးေတြ ႀကဳံလာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ဳိးမွာေတာ့ ကယ္ခ်င္သူအဖုိ႔ ေရကူးတတ္ဖုိ႔ လုိလာပါၿပီ။ ကုိယ္တုိင္ေရမကူးတတ္ဘဲ ဆင္းကယ္လုိ႔ကေတာ့ တေလာင္းကေန ႏွစ္ေလာင္း ျဖစ္သြားတာပဲ အဖတ္တင္ပါလိမ့္မယ္။ ေရကူးတတ္တာေတာင္မွ သက္လုံေကာင္းဖုိ႔တုိ႔၊ ကယ္တဲ့ နည္းစနစ္မွန္ဖုိ႔တုိ႔ လုိပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေရနစ္သူဟာ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အတင္းတြယ္ဖက္ တက္တတ္ၿပီး အခန္႔မသင့္ရင္ ကယ္သူပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္နဲ႔ နစ္ျမဳတ္သြားတတ္လုိ႔ပါ။

အညာမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းတက္ေနစဥ္က မုန္းေခ်ာင္းတဖက္ကမ္းကေန ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ေက်ာင္းသူတခ်ဳိ႕နဲ႔ ဆရာတေယာက္ပါတဲ့ ေလွ၊ ေခ်ာင္းထဲမွာ နစ္တယ္။ တျခားေလွေတြ လာကယ္တာျမန္လုိ႔ အေသအေပ်ာက္ေတာ့မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသူႏွစ္ေယာက္ဟာ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ဆရာ့အေပၚ အတင္း ဖက္တြယ္တက္ၾကေတာ့ ဆရာ့ချမာ ေရေအာက္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၿပီး ကုန္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေျမာ့ေျမာ့ပဲ က်န္တယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ မေသတယ္။

႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ အဲသည္လုိ ကယ္တုန္းမွာ ႐ုန္းကန္ေနရင္ ကယ္သူက ေရနစ္သူရဲ႕ ဇက္ပိုးကုိ လက္ဝါးေစာင္းနဲ႔ တခ်က္ခုတ္ခ်လုိက္တာကုိ ျပတယ္။ အကယ္ခံရမယ့္သူ သတိလစ္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားမွ အသာဆြဲၿပီး ကယ္လာတယ္။ ဒီနည္းကလည္း အျငင္းပြားဖြယ္ပါပဲ။ မေတာ္လုိ႔ ႐ုိက္တာ လက္လြန္သြားခဲ့ရင္ ေရနစ္လုိ႔မေသ၊ လက္ဝါးေစာင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ေသသြားတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားႏုိင္လုိ႔ပါ။ (ဒီေနရာမွာ ႐ုရွားက ကဇာတ္႐ုံကုိ အၾကမ္းဖက္သူေတြက စီးနင္းျပန္ေပးဆြဲထားေတာ့ ႐ုရွားကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြက ကဇာတ္႐ုံထဲကုိ ဓါတ္ေငြ႕လႊတ္ၿပီး ကယ္တာကုိ သတိရမိတယ္။ အဲသည္တုန္းက ဓါတ္ေငြ႕လႊတ္တာမ်ားသြားလုိ႔ ဓားစာခံအေတာ္မ်ားမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ၾကတယ္။) ဒါေၾကာင့္ ေရကူးသင္တန္းေပးတဲ့အခါ လက္ဝါးေစာင္းကုိ အေနေတာ္ခုတ္တတ္ေအာင္ပါ ပူးတြဲ သင္တန္းေပးသင့္ပါတယ္။

ေသာင္ကမ္းနဲ႔ အလွမ္းေဝးတဲ့ေနရာမွာ ေရကူးတတ္သူေရာ၊ မကူးတတ္သူပါ ေရထဲကုိ တၿပဳိင္တည္း က်ေရာက္ေနတယ္ဆုိပါေတာ့။ ေရကူးတတ္သူဟာ သူ႕ဘာသူ ကုိယ္လြတ္ ကူးသြားရင္ ကမ္းကုိ ေရာက္ႏုိင္ေသးတယ္။ ေရမကူးတတ္သူကုိ ကယ္တင္မယ္ဆုိရင္ ႏွစ္ေယာက္လုံးေသဖုိ႔မ်ားတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကယ္မွာလား၊ မကယ္ဘူးလား။ ဘယ္လမ္းကုိ ေရြးမလဲ။ တုိက္တန္းနစ္ဇာတ္ကားထဲမွာ လီယုိနာဒုိ က ကိတ္တ္ဝင္းစလက္ကို ပ်ဥ္ျပားေလး ေပးလုိက္ၿပီး သူကေတာ့ ေရထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကုိ သတိရမိတယ္။

မကူးတတ္သူေတြက အမ်ားႀကီး။ ကူးတတ္သူက တေယာက္တည္းဆုိရင္လည္း ၾကယ္ငါးေကာက္တဲ့ ဥပမာလုိ တေယာက္ကုိပဲ ကယ္ႏုိင္မယ့္ အေနအထားမ်ဳိးလည္း ျဖစ္လာႏုိင္ပါေသးတယ္။

ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္မွာ ေရထဲကုိ ေရာက္ေနၿပီး ကူးတတ္တဲ့လူလည္း တေယာက္မွ မပါ၊ အသက္ကယ္အက်ႌလည္း မပါဘူးဆုိရင္ေတာ့ အားလုံး မၾကာခင္မွာ နစ္မြန္းၾကရကိန္းပါပဲ။

P.S… ေရကူးသင္တန္းတက္လုိသူမ်ား ပိေတာက္ရိပ္ဘေလာ့ဂ္ပုိင္ရွင္ ကုိေပါထံသုိ႔ အီးေမးလ္ျဖင့္ စုံစမ္းကာ စာရင္းေပးႏုိင္ပါသည္။ လူဦးေရကန္႔သတ္ထားသည္။ လာသေလာက္သာ လက္ခံမည္။ း-)

Read more

ၾကားၾကားသမွ်

(၁) တ႐ုတ္ေျပးမင္း

ျမန္မာရာဇဝင္ထဲက တ႐ုတ္ေျပးမင္းအေၾကာင္း အခုတေလာ အေတြးထဲကုိ ေရာက္ေနတယ္။ ရာဇဝင္ကုိ မဖတ္ဖူးတဲ့လူဆုိရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ေျပးမင္းဆုိတာ… ကိစၥႀကီးငယ္ရွိတုိင္း တ႐ုတ္ျပည္ကုိေျပးၿပီး သံေတာ္ဦးတင္တတ္တဲ့ ဘုရင္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ တ႐ုတ္ေတြကုိ ေၾကာက္ၿပီးထြက္ေျပးရတဲ့မင္းလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႕ကုိေၾကာက္လုိ႔ပဲ တ႐ုတ္ေတြ ထြက္ေျပးရတဲ့မင္းလား စသျဖင့္ သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ ျဖစ္စရာပါ။

အဲသည္မင္းက အက်င့္မေကာင္းဘူးလုိ႔ သိရတယ္။ သူ႕ကုိ မင္းေခြးေခ်းလုိ႔လည္း ေခၚၾကေသးတယ္။ ပြဲေတာ္တည္ရင္ (ထမင္းစားရင္) ဟင္းခြက္ ၃၀၀ ျပည့္မွ တည္တတ္တယ္လုိ႔လည္း သိရတယ္။ အေျမာ္အျမင္မရွိဘူး။ ေက်းဇူးမသိတတ္ဘူး။ ရက္စက္တယ္…..စတဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံသူလုိ႔လည္း မွတ္သားရပါတယ္။

ရာဇဝင္ထဲက မင္းေခြးေခ်း ေခၚ တ႐ုတ္ေျပးမင္းအေၾကာင္းပါ။ ဘာေၾကာင့္ အခုတေလာမွ ေခါင္းထဲေရာက္လာသလဲ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ပဲ။

(၂) တရားစီရင္ေရး နည္းလမ္းႏွစ္မ်ဳိး

တရားေရးမ႑ဳိင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာ့အသုိင္းအဝိုင္းမွာ ေျပာၾကတဲ့ စကားကုိ ငယ္ငယ္က ဖန္တရာေတေအာင္ ၾကားဖူးတယ္။

“ႀကီးသည့္အမႈငယ္ေအာင္၊ ငယ္သည့္အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္” ဆုိတဲ့စကား။ ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႔ ေျပာသလဲဆုိတာ ငယ္ငယ္က သေဘာမေပါက္ဘူး။ အခုမွ သေဘာေပါက္တယ္။

စစ္အစုိးရ (နအဖ) လက္ထက္မွာ စစ္တပ္က က်ဴးလြန္သမွ် ရာဇဝတ္မႈေတြဆုိရင္ “ႀကီးသည့္အမႈငယ္ေအာင္၊ ငယ္သည့္အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္” လုပ္႐ုံတင္မက ႀကီးသည့္အမႈကုိပါ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕ေနရတယ္။

ပဲခူးမွာ လူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ မၾကာခင္ရက္ပုိင္းကမွ စစ္တပ္က ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္သတ္တဲ့အမႈကုိ ၾကားၾကမွာေပါ႔။ ရပ္ကြက္ထဲ သာမန္ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားတာကုိ ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ ဇာနည္ေရွာ္ႀကီးမ်ားက သူရသတၱိျပည့္ဝစြာျဖင့္ လက္နက္ကုိင္စစ္သားေတြကုိ ေခၚခ်လာၿပီး လက္နက္မဲ့ကေလးေတြကုိ ရပ္ကြက္ထဲအထိ လုိက္လံပစ္သတ္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈႀကီးေပါ႔။ ဒီရာဇဝတ္မႈႀကီးကုိ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရမယ့္အစား သက္ဆုိင္ရာမ်ားက ဘယ္လုိလုပ္သလဲဆုိေတာ့…..

- အမႈျဖစ္ပြားရာေနရာက ေသြးေတြကုိ သဲေတြနဲ႔ ဖုံးတယ္။ ေရနဲ႔ေဆးတယ္။ ဒါဟာ ရာဇဝတ္မႈ သက္ေသခံ အေထာက္အထားေတြကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔တင္ ေနာက္ထပ္ ျပစ္မႈ ထပ္ေျမာက္ေနပါေသးတယ္။

- အေလာင္းေတြကုိ ရင္ခြဲ႐ုံယူသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ သက္ဆုိင္ရာ မိသားစုလက္ထဲကုိ ျပန္မအပ္ဘူး။ စစ္တပ္က တာဝန္ယူၿပီး သၿဂဳႋဟ္တယ္။ ဒါလဲ ေနာက္ထပ္ သက္ေသခံပစၥည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္မႈပဲ။

- ေသဆုံးသူမိဘေတြကုိ ေငြ ဆယ္သိန္း လာေပးၿပီး ေၾကေအး ခုိင္းတယ္။ သေဘာကေတာ့ ယူခ်င္ယူ မယူခ်င္ေန။ ဒုိ႔ဖက္က လုပ္ေပးႏုိင္တာကေတာ့ ဒါအကုန္ပဲဆုိတဲ့ သေဘာလားေတာ့ မသိ။ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့သလုိ “ႀကီးသည့္အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္” လုပ္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားတာနဲ႔ ဘာမွ မထူးပါဘူး။

ဒီ ပဲခူးက ျဖစ္ရပ္ဟာ “တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရး” လုိ႔ အသံေကာင္းဟစ္ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနတဲ့ နအဖရဲ႕ “ပါးစပ္က ဘုရားဘုရား လက္က ကားယားကားယား” လုပ္ရပ္ကုိ ထပ္မံမီးေမာင္းထုိးျပလုိက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ ၿမဳိ႕ေပၚမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ရမ္းကားတယ္ဆုိရင္ နယ္စပ္က တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္မယ္၊ တရားလက္လြတ္ျပဳမူမယ္ဆုိတာ ေတြးၾကည့္လုိ႔ ရပါတယ္။

ဒီလုိ စစ္တပ္က က်ဴးလြန္တဲ့အမႈေတြမွာသာ အျပစ္ေပါ႔ေအာင္၊ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေပမယ့္ ျပည္သူ႔ဖက္က ရပ္တည္သူေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ နအဖ က “ငယ္သည့္အမႈ ႀကီးေအာင္၊ မရွိသည့္အမႈကုိ ရွိလာေအာင္” ဆုိတဲ့ အဆုိကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး မတရားစီရင္တတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ နအဖ စစ္အစုိးရလက္ထက္ ျမန္မာျပည္က တရားစီရင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ နည္းလမ္း ၂ မ်ဳိးပါ။

(၃) ေလထီးတပ္သား

ႏုိဝင္ဘာလေရာက္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္ရေတာ့မွာပါ။ ေနာက္ထပ္ ၂ လ နီးပါးခန္႔ပဲ လုိပါေတာ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဂၽြန္ဝီလ်ံယက္ေတာ တေယာက္ ေလထီးခုန္က်င့္မေနဘူးလုိ႔ ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ေရာ ျပည္သူေတြပါ သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ ကာကြယ္သင့္ပါတယ္။

(၄) ခ်ီးကုန္းစကၠဴတဲ့ဗ်ား

မၾကာခင္က စကၤာပူက အႀကီးတန္းဝန္ႀကီး ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္ ေျပာသြားတယ္။ စကၤာပူမွာ ပီအာရ္ ငါးသိန္းေလာက္ရွိတဲ့အနက္က ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ကုိ သူတုိ႔က ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ႏုိင္ငံသားခံဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းမတဲ့။ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္မခံရင္ အဲဒီလူေတြရဲ႕ ပီအာရ္ status ကုိ ထပ္ၿပီးေတာ့ သက္တမ္းတုိးမေပးေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္တာက ပီအာရ္ဆုိတာ အၿမဲတမ္းေနထုိင္ခြင့္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ပီအာရ္ေလွ်ာက္လႊာတင္စဥ္က စကၤာပူအင္မီဂေရးရွင္း အရာရွိတေယာက္ကုိ ေမးျမန္းခဲ့ဖူးလုိ႔ သူမ ရွင္းျပပုံရအရ အၿမဲတမ္းေနထုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့အတုိင္း အသက္ထက္ဆုံးေနထုိင္ခြင့္ကုိ ဆုိလုိတာပါ။ အင္မီဂေရးရွင္းမွာ သြားၿပီး သက္တမ္းတုိးေနရတာက ရီအင္ထရီပါမစ္ (Re-entry permit) လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အရင္တုန္းက အဓိပၸါယ္အရဆုိရင္ ပီအာရ္က်ထားသူတေယာက္ဟာ စကၤာပူမွာပဲ ေနထုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘာမွ သက္တမ္းတုိးစရာမလုိဘဲ သူႀကဳိက္သေလာက္ စကၤာပူမွာ ေနလုိ႔ရတယ္။ စကၤာပူႏုိင္ငံရဲ႕ ျပင္ပကုိ ခရီးထြက္ၿပီး စကၤာပူကုိ ျပန္ဝင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူ႕အတြက္ ရီအင္ထရီပါမစ္ လုိအပ္ပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ ပါမစ္ကုိ သက္တမ္းတုိးထားတာမရွိဘူးဆုိရင္ ျပန္ဝင္လုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ ပီအာရ္ Status ပါ ပ်က္ျပယ္သြားပါတယ္။

ဒီေတာ့ အခု ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္ေျပာတဲ့ ကိစၥက နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနပါတယ္။ ပီအာရ္ဆုိတာ သက္တမ္းတုိးစရာ မလုိတဲ့ကိစၥမွာ ဘယ္လုိလုပ္ သက္တမ္းတုိးမေပးေတာ့ဘူးလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ပီအာရ္အဆင့္အတန္းကုိ ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းတာကုိ ဆုိလုိသလားေတာ့ မသိပါဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥကုိ ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္ေျပာၿပီးတဲ့အခါ သူတုိ႔ႏုိင္ငံသားေတြအၾကားမွာေရာ၊ ပီအာရ္ေတြ အၾကားမွာပါ ေဝဖန္ေျပာဆုိမႈေတြ ႀကီးထြားလာတဲ့အတြက္ ဂုိခ်ဳပ္ေတာင္ရဲ႕ သတင္းျပန္ၾကားေရးမွဴးက ကပ်ာကယာ ေျဖရွင္းခ်က္ထပ္ထုတ္ရတဲ့ အေျခအေနကုိ ဆုိက္သြားပါတယ္။

အဲဒီေျဖရွင္းခ်က္ကုိ စထရိတ္တုိင္းမ္စ္ သတင္းစာမွာေဖာ္ျပေတာ့ ေအာက္မွာ မွတ္ခ်က္ေရးသူတေယာက္က ေဟာသည္လုိ ေရးသဗ်။

“ကမၻာေပၚမွာ စကၤာပူႏုိင္ငံဟာ ပီအာရ္ေတြကုိ ဖိအားေပးၿပီး ႏုိင္ငံသားေျပာင္းခုိင္းတဲ့ ပထမဦးဆုံး ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္သြားပါၿပီ။ စကၤာပူႏုိင္ငံသားအျဖစ္ဟာ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိေတာ့တာ အံ့ၾသစရာမလုိေတာ့ပါဘူး။ စကၤာပူႏုိင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားစာရြက္ဟာ ခ်ီးကုန္းစကၠဴနဲ႔ ပုိ၍ ပုိ၍ တူလာတယ္”

ဆုိၿပီး ေရးသားသြားတာကုိ ေတြ႕ရလုိ႔ ၿပဳံးရပါေသးတယ္။

ဒီကိစၥေၾကညာအၿပီးမွာ စကၤာပူ ႏုိင္ငံသားခံယူရမွာကို ဝန္ေလးသူမ်ားဟာ တျခားႏုိင္ငံကုိ ေျပာင္းဖုိ႔ အသည္းအသန္ စလုပ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါသဗ်ား။ ကုိယ့္မ်က္ေစ့ေအာက္မွာတင္ ေဟာတေယာက္ ေဟာတေယာက္ ျမင္ေနရပါတယ္။

ဒါကေတာ့ အခုတေလာ ေတြးမိသမွ် ၾကားမိသမွ်ကုိ ေရးျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Read more