“သူကေလးနဲ႔ ေတြ႕ၾကရာတြင္”

Share |
ဒီကေန႔မနက္ ႐ုံးအသြားမွာ မုိးက တစိမ့္စိမ့္ ေစြရြာေနျပန္တယ္။ ညဳိ႕မႈိင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံမွာ ရံဖန္ရံခါ ယွက္ျဖာသြားတတ္တဲ့ လွ်ပ္ႏြယ္လွ်ပ္ပန္းေတြကလည္း တလက္လက္။ ေနာက္ဆက္တြဲ မုိးခ်ဳန္းသံကလည္း ဂ်ဳိးတဂ်ိမ့္ဂ်ိမ့္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ မုိးေလကင္းလြတ္တဲ့ လတန္ေဆာင္တုိင္အခါသမယေပါ႔။ စကၤာပူမွာသာ မုိးက ေစြလုိ႔ေကာင္းဆဲ။ တခါတေလ….ခရစ္စမတ္လုိရာသီမ်ဳိးမွာ တီဗီက လာေနတဲ့သီခ်င္းက “Let it snow, let it snow”။ အျပင္မွာေတာ့ မုိးကတေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ရြာခ်င္ရင္ ရြာေနတတ္တာမ်ဳိး။

မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ စကၤာပူမွာက မုိးရာသီျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ရာသီအခ်ိန္ကြာျခားေပမယ့္ ဗမာျပည္က မုိးရာသီကုိဘဲ ပုိၿပီးသတိရမိေတာ့တယ္။

ျပာမေယာင္ခုိးမင္အေသြးရယ္နဲ႔
၀ဠာေဘာင္မုိးဆင္လုိ႔ေပးျပန္ေတာ့
ပ်ဳိးပင္ေလးေတြက စိမ္းလဲ့ၾကည္….
တဲ့။

(ေသာ္တာေဆြရဲ႕ က်ေနာ့္ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းထဲမွာ ေရးျပတဲ့ ဒဂုန္နတ္သွ်င္ရဲ႕ ကဗ်ာအခ်ဳိးေလးေလ။ နည္းနည္းလြဲရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။)

က်ေနာ္အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က သည္လုိမုိးရာသီမွာ တျခားရြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းကုိ တကူးတက သြားတက္ရတာကုိ အမွတ္ရမိတယ္။ ကုိယ့္ရြာမွာက မူလတန္းေက်ာင္းဘဲ ရွိတာကုိး။ ရြာတရြာေက်ာ္အထိ သြားတက္ရတယ္။

လမ္းမွာ ႐ုိးကုိလည္း ျဖတ္ရတယ္။ ေရေဖြးေဖြးနဲ႔ လယ္ကြင္းေတြကုိလည္း ျဖတ္ေက်ာ္ရတယ္။ ကန္သင္းေဘာင္တေလွ်ာက္မွာ ဖိနပ္ကုိ လက္ကတဖက္ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ကုိင္၊ ထီးနဲ႔ ထမင္းဘူးနဲ႔ကုိ က်န္တဖက္မွာကုိင္၊ မုိးထဲေလထဲမွာ ေျခေခ်ာ္မလဲေအာင္ သတိထားၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရတာပ။

ပ်ဳိးမႏႈတ္ရေသးတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ေစာေစာက ဒဂုန္နတ္သွ်င္ကဗ်ာထဲကလုိဘဲ လယ္ကြင္းေတြထဲမွာ ပ်ဳိးပင္ေလးေတြက တကယ့္ကုိ စိမ္းလဲ့ၾကည္ေနေတာ့တာေပါ႔။ ေလအေနာ့မွာ ပ်ဳိးပင္ထိပ္ဖ်ားခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြက ျမကမၺလာမွာ ၀ဲဂယက္ပုံသ႑ာန္ ယိမ္းတႏြဲ႕ႏြဲ႕။ လယ္ကြင္းထဲက ျဖတ္တုိက္လာတဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ ေလႏုေအးထဲမွာ ေရေမွာ္နဲ႔လုိလုိ၊ တမန္းနံ႕လုိလုိ ရန႔ံတမ်ဳိးကေလးကလည္း ပါေသးတယ္။

ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္ေတာ့ လူကလည္း ႀကီးေကာင္နည္းနည္း၀င္စအရြယ္။ ဟုိသည္ စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အရြယ္။ သစ္ရြက္ကေလးေတြ လႈပ္တာနဲ႔ေတာ့ မရယ္ခဲ့မိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ အရယ္သန္တဲ့ အရြယ္ေပါ႔။

အဲသည္အခ်ိန္မွာ သူကေလးကုိ စ သတိထားမိတာပါဘဲ။ သူကေလးက က်ေနာ္တုိ႔ ရြာရဲ႕ေတာင္ပုိင္းမွာ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ဆုိ သူ႕အိမ္ၿခံစည္း႐ုိး က်ဳိးတုိးက်ဲတဲ ၾကားက က်ေနာ့္ကုိ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြနဲ႔ စုိက္ၾကည့္ေနတတ္တာကုိ ႀကဳံရေလ့ရွိတယ္။

သူကေလးက အရြယ္နဲ႔မလုိက္ေအာင္ ဖြံ႕ထြားလြန္းတယ္ေျပာရမယ္။ ရြာထဲမွာ သူ႕ကုိ မ်က္စိက်ေနသူ သုံးေယာက္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။

တညေန ေက်ာင္းမွာ အခ်ိန္ပုိသင္ေပးေနလုိ႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္။ က်ေနာ္က အတူျပန္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြထက္ေတာင္ ေနာက္က်လုိ႔ ေနာက္မွာ တေယာက္တည္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ေဟာ သူကေလးတုိ႔ အိမ္နားေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း က်ေနာ္ကလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ လွည့္ၾကည့္မိျပန္တယ္။ မန္က်ည္းပင္ေအာက္ ၿခံစည္း႐ုိးကေလးနားမွာ သူကေလးရပ္လုိ႔။

အဲသည္ေနရာေလးက သူကေလးအၿမဲရပ္ေနက် ေနရာ။ သူ႕အိမ္က လူေတြကလည္း သူကေလးကုိ အိမ္အျပင္ကုိမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပးထြက္ပါေလစ။

သည္တခါမွာလည္း က်ေနာ့္ကုိ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြနဲ႔ စုိက္ၾကည့္ေနျပန္တယ္။ ဘယ္လုိစိတ္ဆႏၵက ေစ့ေဆာ္တယ္မသိ။ က်ေနာ္ဟာ ရြာလမ္းမက ရႊံ႕ဗြက္ေတြထဲမွာ တစြပ္စြပ္ နင္းၿပီးေလွ်ာက္ေနရာက အဲသည္ၿခံစည္း႐ုိးနားကုိ အသာခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တယ္။ သူကေလးကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အနီးကပ္ ၾကည့္မိတယ္။

သူကေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက ရႊန္းရႊန္းစားစား ႏုိင္လြန္းလွတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ၀ါးျခမ္းျပား က်ဳိးတုိးက်ဲတဲ ၿခံစည္း႐ုိး ၀င္းထရံၾကားကေန လက္ကုိ အသာလွ်ဳိၿပီး သူကေလးရဲ႕ နဖူးေလးကုိ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ဖ်ားေလးေတြနဲ႔ အသာအယာတုိ႔ထိမိတယ္္။ သူမရဲ႕ နဖူးက ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေလး။ ေနာက္ေတာ့ နည္းနည္းတဆင့္တက္ၿပီး ပါးကေလးကုိ ကုိင္ၾကည့္မိျပန္တယ္။ အဲသည္အခါမွာေတာ့ သူကေလးက အသံမထြက္ဘဲ တဖက္ကုိ လွည့္သြားေတာ့တယ္။ ဒါပါဘဲ။ သည့္ထက္မပုိပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ၿခံစည္း႐ုိးအျပင္ဘက္မွာ ရပ္ေနရာက ခဏေနေတာ့ အသာလွည့္ထြက္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။

သည္အျဖစ္အပ်က္က ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေနာက္ပုိင္း ကုိးတန္းဆယ္တန္း ၂ ႏွစ္ကုိေတာ့ က်ေနာ္ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ျဖစ္တယ္။ သူကေလးကုိလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္ ရြာကုိျပန္လာေတာ့ အဲသည္အိမ္နားက စက္ဘီးျဖတ္နင္းသြားရင္ ေတြ႕ေနက်ေနရာေလးမွာ သူကေလးရွိေလမလားရယ္လုိ႔ လွည့္ၾကည့္ျဖစ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကေလးကုိ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။

ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ၊ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ဘယ္သူ႕ကုိမွ က်ေနာ္မေမးျဖစ္ခဲ့မိပါဘူး။ သည္အျဖစ္အပ်က္ကေလးဟာ သူကေလးနဲ႔ က်ေနာ္အၾကားမွာ ဘယ္သူမွမသိဘဲ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ကေလး။ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ကာလရွည္ၾကာစြာ ဘယ္သူ႕ကုိမွ ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ တိတ္တဆိတ္ သိမ္းဆည္းထားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလး။

ေၾသာ္…..အခုဆုိရင္ သူကေလးေတာင္ ေလာကႀကီးမွာ ရွိခ်င္မွ ရွိေတာ့မွာပါ။ သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အခုလုိ မုိးကေလးညဳိ႕တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ငယ္ငယ္က အဲသည္အျဖစ္အပ်က္ကေလးနဲ႔တကြ သူကေလးကုိ တခါတရံ ေအာက္ေမ့သတိရမိပါတယ္။

ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းသြားလမ္းေဘးရွိ အိမ္တအိမ္က မန္က်ည္းပင္ေအာက္ ခ်ည္တုိင္တြင္ ေတြ႕ရေလ့ရွိေသာ၊ ၀ယ္ယူခ်င္လြန္း၍ ရြာထဲကလူေတြ မ်က္စိက်ေနခဲ့ၾကေသာ ႏြားနီမ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြား ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးသုိ႔ အမွတ္တရ…

24 comments:

တန္ခူး said...

ေကာင္မေလးမဟုတ္ေလာက္ဘူးေတာ့ အထင္သား…
နို ့မို ့ နဖူးေလးသြားပြတ္ရင္ ခုခ်ိန္ဆို ကိုေပါနဖူးမွာ ျခံစည္းရိုးက ဒုတ္ခေညာင္းနဲ ့ အရိုက္ခံထားရတဲ့ အမာရြတ္ေလး ရွိေနမွာေပါ့…
ကိုေပါျပုသမွ်နုေနတယ္ဆိုေတာ့ မွန္းလိုက္တာ ေၾကာင္ေလးလားလို ့…
နဲနဲပဲ လြဲသြားတယ္…
ကိုေပါေရ… ဒီမွာ မိုးေတြညိုရင္ ကြ်န္မက စိတ္ညစ္တယ္… လမ္းေတြပိတ္လြန္းလို ့ေလ…
ရြာတဲ့မိုးကလဲ ရံုးဆင္းရံုးတက္ခ်ိန္ အခိ်န္ကိုက္…
ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရကိုယ့္မိုးပဲေကာင္းတယ္ေနာ္…

ဇနိ said...

လူေနာက္ဂ်ီး...
း)

Anonymous said...

ေအာ္.. ဘာလဲေပါ့ ဖတ္ေနတာ..မဒမ္ေပါကို အသိေပးေရးတာမ်ားလားေပါ့ေလ...
ကိုေပါတုိ႕ ေရးခ်က္ကေတာ့ေနာ္...ဟမ္းးးးးးး
ခင္မင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

shin said...

Ha ha ha... that's why I was thinking why she never slap you!

Yeh! This few days, keep raining like even dun wanna wake up for work in the morning.....

trh said...

သူမရဲ႕ နဖူးက ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေလး။

Anonymous said...

I like it too much. love it.

M.Y. said...

ကြန္ပ်ဴတာ နဲ ့ခံရျပီးကထဲက သတိထားဖတ္ေနတာ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အမိ ခံလိုက္ရေသးတယ္။
မ်က္လုံးရြဲ ႀကီး နဲ ့ဖြံ ့ထြားႀကီး ဆိုေတာ့..

Ko Boyz said...

မယ္လမင္းပါတယ္.. ႏြားနီႏို႔မႈန္႕ေတြက ... သတိထား...
တတ္လ တတ္ႏိုင္တ့ဲသူ... ဟြန္း...
ကိုယ္ေဖၚတ့ဲ ေဖၚျမဴလာကို ကိုယ္တိုင္ စမ္းသံုးလို႔ ေအာင္ျမင္ အဆင္ေျပမွ သူမ်ားကို သံုးခိုင္းပါ...။
ပံု/
စားသံုးသူ

khin oo may said...

E pipe
e.ပိုက္ ပိတ္သြားၿပန္ၿပီ လို႕အင္ဂ်င္နီယာ က တင္ၿပ လာတာနဲ႕ေခါင္း ေၿခာက္ သြားတယ္။ e တံုး ကဘဲ ၿကီးေလ သလား။ တစ္ရွဴးစကၠဴေတြ ကဘဲ ပိတ္ေလ သလား။ အၿကံ မရတာနဲ႕ ရြြွန္းမီေၿပာတဲ႕ Heart museum ကလဲ ေထာက္ခံထားတဲ႕ MR MUSCLE DRAIN DECLOGGER ကို NTUC မွာ မိုးထဲ ေလထဲ သြားဝယ္။ တစ္နာရီေလာက္ ထားၿ႔ပီး စုပ္ခြက္န႕ဲတြနးခ် ေတာ႕ ေရ ဆင္းသြားတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ေနွးေသးတယ္။

စိတ္ မခ်ေသးတာနဲ႕ byakga အၿကံေပးထားတ႕ဲအတိုင္း ကိုကာကိုလာ တပုလင္းကို ထည္႕လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ႕ sprite တဗဴးကို ထည္႕ၿပန္ တယ္။ ကိုေပါ ညြန္ၿကားတဲ႕ အတုိင္း mentos သ့ဳံးၿပား (သူကေတာ႕ တၿပားနွစ္ၿပားလို႕ဘဲ ေၿပာပါတယ္။ အမွန္ က သူက Boyz ကို အၿကံၿပဴတာကုိ ကိုယ္က လုိသလို အသံဳးၿ႔ပဴ ) ကို ထည္႕လုိက္တယ္။ sprite ေတြ ဆူသြားတယ္။ sprite သ့ံဴးဗူး ထည္႕လိုက္တယ္။ ေရေနြးေတြလည္း ၿကိူၿပီး ငါးဗူးေလာက္ ေလာင္းလိုက္တယ္ ။ စပရိုက္ ၇ ဗဴးနဲ႕ ကိုကာကို လာ တဗူးပို ေန တာကိုေတာ႕ ကိုယ္ဘဲ ေသာက္ေတာ႕ မယ္။ အခု အိုေက သြားပါၿပီ။ အားလံုး ကို ေက်းဇဴးတင္ ရွိပါေၿကာင္း။

Anonymous said...

အင္းးးးးးးးး
ခုေတာ႔ က်မ သိျပီ
ႏြားႏူိ႔ ေသာက္လို႔
ကိုေပါ ဝသည္။
:)

Moe Cho Thinn said...

နဖူးေတြ ပါးေတြ သြားကိုင္ကတည္းက ႏြားပဲ လို႔ ထင္လိုက္ၿပီးသားပါ။
ဘယ္ရမလဲ။ သံရုံး ကဗ်ာမွာ တခါခံၿပီးကတည္းက မွတ္သြားၿပီ။ :))

ကုိေပါ said...

တန္ခူး….. ဟားဟား ဒီတခါေတာ့ နပ္သြားၿပီေပါ႔။ ေနဦး။ တန္ခူးအသုံးအႏႈန္းထဲမွာ ေဒသအလုိက္ ကြဲျပားေနတဲ့ အသုံးတခုကုိ သြားေတြ႕တယ္။ ဒုတ္ခေညာင္း ဆုိတာေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာ ဒုတ္ခေနာင္း လုိ႔ ေခၚတယ္။

ကုိ(မ)ဇနိ….. ကုိဇနိကုိ အားက်လုိ႔ အတည္ေပါက္ေနာက္ၾကည့္တာပါ။

မခင္မင္းေဇာ္…… ဘယ္ျဖစ္မလဲဂ်။ မုိးမီးေလာင္သြားမွာေပါ႔။

Shin…….ရွင္ရယ္….ကုိေပါရဲ႕ ပါးႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကုိမ်ား ဘယ္႐ုိက္ရက္ၾကပါ႔မလဲ ရွင္ရယ္…။ မနက္ေစာေစာမခ်င္တာေတာ့ တူသဗ်ဳိး။

Trh…… သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ဖူးဖူးေလးနဲ႔ ရႊန္းစုိေနတယ္။ သြားရည္ေတြနဲ႔လိမ္းက်ံၿပီးေတာ့ေလ။

အမည္မသိ….. I like it too much. Love it. ဆုိေတာ့……ဒုိ႔ရဲ႕စာကုိ မင္းခင္တြယ္တာလား။ ဒုိ႔စာထဲမွာပါတဲ့ ႏြားမေလးကုိ မင္းခင္တြယ္တာလား….. ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အေျဖကုိ ေရာေႏွာမပစ္လုိက္နဲ႔…..။ အေသအခ်ာ..ေ၀ဖန္ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ဦး…..မေသမခ်ာေတြေ၀ကာ…ေရာေရာေထြးေထြးလာမခ်စ္နဲ႔ကြာ…ေနာက္ေတာ့မွတုိ႔ကုိေဆြးရေအာင္….ယာယီလာမခ်စ္နဲ႔ကြယ္….ႀကဳိတင္သတိေပးထားမယ္။ (ေဟမာေန၀င္း သီခ်င္းျဖစ္ပါသည္။) ေနာက္တာပါ။ လာလည္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။

ကေမာင္ရင္…. ခဲမွန္ဘူးတဲ့ စာသူငယ္ေလးလုိေပါ႔။ အဟဲ… ကာလသားႀကဳိက္နည္းနည္းထည့္လုိက္တာေလ။

ကုိဘြဳိင္းဇ္…… အဲဒါ ဗမာျပည္က ႏြားႏုိ႕။ ပ႐ုိတိန္း အျပည့္ပါတယ္။ မယ္လမင္းမပါ။
ေဖၚျမဴလာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေတာ့ စားသုံးသူလက္ကုိ ပုိ႔ခ်င္ေဇာႀကီးသြားလုိ႔ပါဂ်ာ။ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ စားသုံးသူကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

မခင္ဦးေမ….. ကုိဘြိဳက္ဇ္ပုိ႕စ္မွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ ပ႐ုိဆီဂ်ာမွာ ေနာက္ဆုံးတခ်က္က်န္ခဲ့တယ္။ တကယ္လုိ႔ သုံးၿပီးလုိ႔ ဘူးထဲမွာ ကုိကာကုိလာလက္က်န္ က်န္ေသးတယ္ဆုိရင္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာက္သုံးႏုိင္ပါေၾကာင္း။

ေရႊထုပ္ေလး…. ေကာက္ခ်က္ဆြဲတာ တယ္ေတာ္ပါလားဟင္။
မမုိးခ်ဳိသင္း….. ဟဲဟဲ။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္အတည္ေပါက္ေရးရင္ေတာင္ လူေတြက သံသယနဲ႔ ဖတ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္။ က်ားက်ားဆုိေတာ့ မေျပးၾကေတာ့ဘူးေပါ႔။

Thargyi(Gyobingauk) said...

ကိုေပါေနာ္...

ကြ်န္ေတာ္ေတာ့...
ကြန္ပ်ဴတာ နဲ ့ခံရျပီးကထဲက သတိထားဖတ္ေနတာ။
ထင္တဲ့အတိုင္းဘဲ..
မဒမ္ေပါမ်ားလားလို႔...ဟိ..
မဒမ္ေပါ မဟုတ္ဘဲႏြားမႀကီးျဖစ္ေနတယ္....ခြိခြိ.. :D

ကုိေပါ said...

မွားစရာရွားလုိ႔ ကုိေရႊေအာင္ရယ္…..က်ေနာ့္မဒမ္ေပါက အဲသည္ထက္ ေခ်ာပါတယ္ဗ်…ငွဲငွဲ။

:P said...

ေၾသာ္.........................
ႏြားကိုေျပာေနတာကိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
လူဆိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ကုိေပါ said...

စင္ဒန္လား….က်ည္းကန္ရွင္ႀကီးေရးတဲ့ ႏြားေမတၱာစာ ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးေတာ့ ဟုတ္ဘူးထင္ရဲ႕။

s0wha1 said...

ဒီတခါေတာ႔ မရေတာ႔ဘူး။ နပ္သြားၿပီ။ လူမဟုတ္မွန္း စ ဖတ္ထဲက သိတယ္။ အစက ေခြးထင္တာ။ ဟိ

Anonymous said...

You do have a great sense of humour which would help you to make your life a lot easier especially when you feel down. By the way, I like your recent comment on jealousy at we she me . We ,human at some points in life are jealous of somebody. It's much easier said than done not to have it.To me, I do not want to be jealous of somebody . I would rather like somebody who is jealous of me.Contentment plays a big role to control that kind of feeling. Again, it's not easy.

khin oo may said...

kom: khin oo may said...Boyz's က live လြွွင္႕ေတာ႕မယ္ ဆိုဘဲ။ procedure ကို demonstrate နဲ႕တူတယ္။ အမေလး

Anonymous said...

ကိုေပါရဲ႕ငယ္ကၽြမ္းေဆြလားလို႔..
ေနာက္ေတာ့ ႏြားမေလးျဖစ္သြားတာကိုး..
ႏွစ္ခါခံထားရေတာင္မမွတ္ေသးဘူး..
လူေနာက္ဂ်ီး...

pandora said...

ဟုိေန႕က ဖတ္ၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးဖို႕ ေမ့သြားလို႕ဗ်။
စဖတ္ကတည္းက သိတယ္ ႏြားမေလး ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႕။
မခံလိုက္ရဘူး။ ဒါပဲ။ ဟဲဟဲ။

Anonymous said...

ကိုေပါရယ္ ရက္စက္ပါ့..
မဟန္သူက ဒီပုိ႕စ္ေရးတာ သေဘာတူရွာတယ္ဆုိၿပီးေတြးတုန္း...
ျဗဳန္းဆုိ ေကာင္မေလးမဟုတ္ပဲ ႏြားမေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဟဲဟဲ။

ကုိေပါ said...

s0wha1..... ကိန္။

Anonymous..... Thanks. I noticed one of my colleagues can take his unfortunate incidents with a great sense of humor. He is leading a happier life than me. I am always envious of him.

မခင္ဦးေမ.....ဘုရား...ဘုရား။

KK......ဒီတံတားေလးေပၚမွာ...ေပ်ာ္ပါးေဆာ့ကစားခဲ့တာေတြ...မွတ္မိပါတယ္....အတူးေရ...မွတ္မိပါတယ္ အသက္ေရ.....ငယ္ကကၽြမ္းတဲ့...ငယ္ကၽြမ္း..ငွမ္းငွမ္း....ငွမ္းေဆြ....

ေဒၚႀကီးပန္..... ေဒၚႀကီးပန္မွ မသိရင္ အဘယ္လူ သိႏုိင္အံ့နည္း။

ၿငိမ္း.... ႏြားမေလးမုိ႔ မဒမ္ေပါက ခြင့္လႊတ္လုိက္ပါတယ္..တဲ့။

Maung Eike said...

ကိုကိုေပါ
တယ္ေနာက္ တာကို......
အဟုတ္မွတ္လို႔ ဖတ္ေနတာဗ်ာ...
ဟာ ဟား ရယ္ တယ္...

မိတ္ေဆြ…. စကၤာပူႏုိင္ငံသား ခံယူဖုိ႔ စိတ္ကူးေနသလား။ ဒီစာကုိ အရင္ဖတ္ၾကည့္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။



စကၤာပူႏုိင္ငံေရး တေစ့တေစာင္း သိေကာင္းစရာ...
Websites
Blogs